نئورئالیسم؛ رئالیسم بعد از جنگ بود.
در این قسمت از مباحث آشنایی با تاریخ سینما به سراغ نئورئالیسم می رویم. سخن گفتن از نئورئالیسم، می طلبد که از بحران های پس از جهانی دوم، مطلع باشیم. ویرانی های جنگ، وضع بد معیشتی و اقتصادی و افسردگی هدایای جنگ بود (و صد البته هنوز هم هست). در زمان جنگ، وضع حتی در هالیوود هم غم انگیز بود. تهیه کنندگان برای در امان ماندن خواراکی هایی که بخشی از دکور فیلم بودند، آنها را سم پاشی می کردند تا کسی هوس نکند! با پشت سر گذاشتن جنگ، آنها که زنده مانده بودند، واقعیتی را دیدند که پیش از آن نبود یا دست کم پنهان بود.
در ایتالیا، فرانسه و انگلستان، مردم از فیلم هایی استقبال کردند که از ادبیات اقتباس شده بود داستانهایی از اواخر سده نوزدهم و اوایل سده بیستم.گویی به نوعی با نگاه به پشت سر، می خواستند خود را دلداری بدهند- زمانی که نه زمان حال مناسب است و نه آینده مناسبی در انتظارت، ناچار به گذشته پناه می بری- همین اقتباس ها پایه ای شد برای شکل گیری مکاتب سینمایی. در ایتالیا، نئورئالیسم و در فرانسه موج نو.
چون اکثر استودیوها ویران شده بودند، نئورئالیستها به خیابان آمدند. هنرپیشه هایشان، همان مردم کوچه و بازار شدند و فیلم نامه شان شد زندگی همان ها. همین کافی بود تا دولتمردان، جلوی لنز آنها بایستند. در هر صورت واقعیت تلخ است. این مکتب با آن پایان بازش، هیچ وقت در ایتالیا مورد استقبال نبود ولی در خارج از مرزها، تقدیر می شد و حتی اسکار می گرفت.
در آن روزگار مردم سرگرم تماشای فیلم های آمریکایی بودند. اما دولت برای سر و سامان دادن به اوضاع، تنها جلوی لنز نئورئالیستها نایستاد، بلکه واردات را محدود کرد و به فیلمسازان، وام داد. حتی آنها که موضوع غیر سیاسی داشتند، وام بیشتری دریافت می کردند و البته پیش شرط وامها، تایید فیلم نامه توسط کمیته دولتی بود. در اویل دهه پنجاه، نفس نئورئالیسم، به شماره افتاده بود. فاصله گرفتن از عقاید اصلی نئورئالیسم که در کمتر فیلمی تحقق یافتند و بهبود شرایط اقتصادی، ضربه های آخر بر پیکر این مکتب بودند.
رم شهر بی دفاع، دزد دوچرخه، برنج تلخ، امبرتو.د یادرگارهای مکتبی بودند که فرم جدیدی وارد سینما کردند. فیلم برداری در مکان های واقعی و ترکیب گروه بازیگران حرفه ای و غیر حرفه ای. هفته بعد می خوانیم که این فرم چه تاثیر بزرگی در سینمای فرانسه و حتی جهان گذاشت.
در ادامه بخوانید :
