دادائیسم و سوررئالیسم

خب در ادامه هفته پیش و شروع روند جدید بررسی تاریخ سینما، این هفته به دو مکتب دادائیسم و سوررئالیسم می پردازم. البته باید اشاره کنم که در بین این دو مکتب، در فرانسه جنبشی با نام امپرسیونیسم شکل گرفت. پیروان آن به تدوین خطی – رعایت ترتیب نماها- اعتقادی نداشتند و از زاویه دید دوربین احساسات انسانی را به تصویر می کشیدند.

شما می توانید مباحث قبلی آشنایی با تاریخ سینما را از اینجا مطالعه کنید

در سینمای امروز شیوه ای که امپرسیونیستها پیش گرفته بودند در تمامی ژانرها قابلیت استفاده دارد و به نوعی روال معمول است. برگردیم به مکاتب. اولین مکتب سینمایی دادائیسم بود. داداها خیلی پابند قانون نبودند. حتی گاهی شب نشینی های آنها به حضور پلیس ختم می شد.

موسیقی های گوش خراش و  مورد علاقه آنها برای هر کسی قابل تحمل نبود. و اما در سینما، فیلم های آنها ترکیبی از نماهای بی ربط بود. همان طوری که اشاره کردم داداها با قانون رابطه خوبی نداشتند و این امر باعث شد تا یکی از رهبران آنها، دادای واقعی را دادایی بداند که حتی به قوانین دادا پایبند نباشد.

شاکله گروه آنها به زودی از هم پاشید ولی اندیشه های آنان از بین نرفت. چنان که رد پای آنها در کمدی های دیوانه وار برادران مارکس، گروه سه کله پوک و حتی لورل و هاردی، دیده می شد. اما بزرگترین میراث دادائیسم، سوررئالیسم بود که  هنوز هم در حال زندگی است.

از اصیل ترین فیلم ها چون سگ آندلسی و عصر طلایی تا سینکداکی نیویورک و نیمه شب در پاریس. البته مرز بین سوررئالیسم و فانتزی در سینمای امروز بسیار نزدیک است. اگر چه هر کدام تعاریف مشخص و خاص خود را دارند. سوررئالیست ها به واقعیتی فرای واقعیت می اندیشیدند و با ایجاد وقایعی غیر رئالیستی در زمینه ای رئالیستی، در صدد ایجاد آن بودند. آنها مخالف بوژوازی، مذهب و عاشق رویا و حادثه – در معنای امری که اتفاقی رخ می دهد – بودند. دیدگاه آنها با نظریات فروید تطابق زیادی داشت.

برای درک بهتر عالم سوررئال پیشنهاد می کنم انیمیشن کوتاه دستینو از کمپانی دیزنی را تماشا کنید. نقاشیهای این انیمیشن کار سالوادور دالی – نقاش معروف سوررئالیست – است. که با تمام شدن بودجه دیزنی، نیمه کاره ماند. البته در همان زمان یک نسخه برای نمایش آماده شد اما قرار نبود تا کار همانجا تمام شود.

در نهایت تمام نقاشی های اضافه به انبار دیزنی منتقل شد تا نوه های او هنگام ساخت فانتازیا 2000 مجبور شدند قدم به انبار بزرگ دیزنی بزنند و با نقاشی های بی نظیر دالی مواجه شوند. از آنجایی که کمپانی تنها حق استفاده از آنها را در فیلم داشت، آنها به تولید انیمیشن جدیدی روی آوردند و دالی بار دیگر در دنیای سینما به زندگی برگشت.

دستینو ماجرای دلدادگی یک بازیکن بیسبال است از زبان دالی!

 

ممکن است به خواندن این مطالب نیز علاقه مند باشید