اعتیاد به بازی های ویدیویی آیا یک اختلال روانشناختی است؟ استفاده از اینترنت، کامپیوتر، تلفن های هوشمند و دیگر وسایل الکترونیک در دهه های اخیر بطور چشمگیری در حال افزایش است. این ابزارها فایده های بسیار و استفاده های مهمی دارند که تاکنون شاهد پیشرفت تکنولوژی آنها بوده ایم و حتی در آینده، استفاده بیشترشان در زندگی انسان ها را شاهد خواهیم بود. اما مشکلات ایجاد شده در سلامتی انسان ها به عنوان نتیجه ای از استفاده بیش از اندازه از این ابزار نیز ثبت شده است و نیاز به رفتار اصلاحی در استفاده از این ابزار و روش استفاده از آنها روز به روز پررنگ تر می شود.
همچنین بخوانید: چطور کمتر از گوشیم استفاده کنم؟ راهکارهای موثر برای ترک اعتیاد به گوشی
محققین در حوزه بهداشت روان در سال های اخیر بر این موضوعات تمرکز داشته اند. در این تحقیقات استفاده از کامپیوتر و سایر ابزارهای الکترونیکی زمانی مشکل ساز تلقی می شود که رفتار اعتیاد گونه ای را شکل بدهد. این رفتارها می تواند استفاده از اینترنت، بازی کردن یا ارتباطات شبکه های اجتماعی باشد. اگر این رفتارها باعث ایجاد تداخل در زندگی فرد شود، وارد حوزه اختلال های روانشناسی می شود.
سازمان بهداشت جهانی که با نام (WHO) شناخته می شود، برنامه دارد که اختلال بازی کردن را در نمونه بعدی کتاب ICD (کتاب راهنمای طبقه بندی بین المللی بیماری ها) وارد نماید. در سال 2018، مشکلات مرتبط با بازی های ویدیویی به طور جداگانه تشخیص مرتبط با خود را می گیرند.
اختلال بازی کردن (بازی دیجیتالی یا بازی ویدیویی) با الگویی از بازی کردن مداوم یا عود کننده مشخص می شود. بازی کردن می تواند آنلاین از طریق اینترنت یا آفلاین باشد.
همچنین بخوانید: بازی های ویدیویی خشن باعث رفتارهای خشونت آمیز می شوند؟
الگوهای رفتاری این اختلال را بشناسیم :
- عدم توانایی برای کنترل مناسب داشتن بر بازی کردن (مانند: مشکل در کنترل مدت زمان بازی، شدت، پایان دادن به بازی، محتوای بازی و …)
- اولویت دهی به انجام بازی نسبت به سایر علاقمندی ها و فعالیت های روزمره زندگی که در طی زمان بیشتر نیز می شود.
- تداوم و از کنترل خارج شدن بازی کردن با وجود اتفاقات ناشی از پیامدهای منفی آن
این الگوی رفتاری آسیب معناداری در روان، خانواده، اجتماع، تحصیلات یا دیگر حوزه های مهم زندگی یا عملکرد فرد ایجاد می کند.وجود رفتار بازی کردن یا دیگر نمودهای آن بطور معمول در دوره ای حداقل 12 ماهه بطور آشکار برای تشخیص لازم است. (اگرچه این اختلال می تواند در صورت وجود تمام نشانه ها در شدیدترین حالتشان، در مدت زمان کمتری نیز تشخیص داده شود).
مخالفان ایجاد طبقه ای به نام اختلال اعتیاد به بازی های ویدیویی
این موضوع مخالفانی دارد که هر کدام دلیلی برای این مخالفت دارند. بعضی از محققین معتقدند که سازمان بهداشت جهانی باید زمان بیشتری برای تحقیق بر این مسئله بگذارد و با بررسی نظرات محققیق منتقد، بازی کننده های این بازی ها (Gamers) و برخی از کمپانی های ساخت این بازی ها، تمامی شروط لازم برای ایجاد ساختار این اختلال را شناخته و مشخص کنند.
برخی این سوال را می پرسند که شاید بازی کردن یک اختلال جداگانه و مشخص نیست، بلکه نشانه ای از اختلال دیگری است. مشاهدات و نتایج تحقیقی نیز تاکنون نتوانسته اند ثابت کنند که بازی کردن به تنهایی اختلالی روانشناختی است. اما تحقیقاتی وجود دارد که ثابت کرده اند، زمانیکه کودکان اعتیاد به بازی کردن را متوقف کرده اند، افسردگی و اضطراب در آنها کمتر می شود.
همچنین بخوانید: آیا اعتیاد به رابطه ی جنسی به لحاظ علمی ثابت شده است؟؟؟
آیا “بازی کردن” یک اختلال روانشناختی است؟
تقریبا همه اختلالات روانشناختی با اختلالی که در عملکرد فرد ایجاد می کنند تعریف می شوند. زمانی که در مورد اعتیاد صحبت می کنیم، در کتاب DSM (تشخیص اختلالات روانپزشکی)، مهم تعداد یا شدت انجام یک کار نیست، بلکه موضوع چگونگی ایجاد آسیب در زندگی فرد توسط آن است. در مورد بازی کردن هم ممکن است فردی بیش از حد بازی کند اما آن رفتار آسیبی به عملکرد روزانه او نمی زند و باعث عدم تعادل و نیاز به کمک در زندگی او نمی شود.
بسیاری از محققین بر این باورند که اختلال بازی کردن در زندگی فرد به یک مشکل جدی تبدیل خواهد شد زیرا این رفتار معمولا با مشکلات دیگر پیوند می خورد و مشکل بزرگتری برای فرد ایجاد می کند.
در ادامه بخوانید :
