نشانه های بیش فعالی کودکان

با شرح نشانه های بیش فعالی کودکان (ADHD) در خدمت شما هستیم. بیش فعالی یا اختلال کم توجهی شاید به ظاهر خطرناک نباشد اما ممکن است تاثیرات منفی بسیاری بر روی افراد مبتلا از لحاظ روحی و موقعیت اجتماعی ایجاد کند.

در این مطلب سعی شده تا به شما اطلاعات دقیق درباره ی بیش فعالی داده شود تا از باورهای غلط و برچسب زدن های بیهوده که اثرات بلند مدت بدی خواهند داشت جلو گیری شود.

امروزه شیوع این اختلال در اکثر جوامع حدود %5 در کودکان و %2.5 در بزرگسالان اعلام شده است. یکی از باورهای غلطی که وجود دارد و برچسب هایی که حتی مادران به کودکان خودشان میزنند زمانی است که از شیطنت های کودکشان خسته می شوند و میگویند که کودکشان بیش فعالی دارد، اما باید بدانید که این طبیعت کودک است که شیطنت کند و نمیتوان به این راحتی ها بیش فعالی را تشخیص داد.



Attention-defiit/hyper activity disorder به اختصار (ADHD) و ADD به شرایط یکسانی اطلاق می گردند با این تفاوت که ADD یک اصطلاح آموزشی است که توسط گروه های آموزشی استفاده میشود. و اصطلاح ADHD مورد استفاده ی پزشکان و روانشناسان است.

بیش فعالی یا اختلال کم توجهی

علت وقوع بیش فعالی یا اختلال کم توجهی هنوز به طور دقیق مشخص نشده است ولی ممکن است تا حدی ارثی باشد. همچنین ممکن است عواملی مثل سیگار کشیدن و مصرف الکل در دوران بارداری، تماس کودک با سرب، صدمات مغزی و… در این اختلال دخیل باشند.

سن شروع این اختلال هم هنوز مشخص نشده است ولی معمولا در سنین پیش دبستانی یا سال های اول مدرسه شاهد بروز علائم هستیم و علائم باید تا قبل از ۱۲ سالگی وجود داشته باشند و 6 ماه هم دوام داشته باشد. همچنین شدت و درجه ی این نشانه ها با مرحله ی رشدی فرد مطابقت ندارد.

در این اختلال ممکن است یا بی توجهی غالب باشد یا بیش فعالی، همچنین ممکن است هر دو به صورت مرکب وجود داشته باشند.



بیش فعالی یا اختلال کم توجهی را در پسرها بیشتر از دخترها گزارش کرده اند اما به نظر می رسد این تفاوت واقعی نباشد، زیرا احتمالا علت این تفاوت ارجاع بیشتر پسرها برای درمان است. در واقع تفاوت های جنسیتی در این اختلال به این صورت است که در دختر ها اکثرا بی توجهی غالب است و پسرها بیشتر دچار مشکلات رفتاری هستند.

بیش فعالی یا اختلال کم توجهی

نشانه های بیش فعالی کودکان (ADHD)

بر خلاف باور عموم که بر تکانشی بودن و بیش فعالی تاکید دارند، مشکل اساسی این افراد بی توجهی است. مطالعات متعدد وجود بیش فعالی را در درصد بزرگی از کودکان ناتوان در یادگیری ثابت کرده اند.

  • آنها به جزییات توجه نمی کنند
  • نمی توانند توجه خود را به کارهای جدی و حتی فعالیت های تفریحی حفظ کنند
  • در طرح ریزی فعالیت هایشان بی سازمان هستند و نمی تواند گام به گام و طبق دستورالعمل پیش بروند
  • از فعالیت هایی که به تلاش ذهنی مستمر نیاز دارد دوری میکنند
  • محرک های بی ربط حواس آنها را پرت میکند
  • کارهای روزمره و لوازم ضروریشان را فراموش میکنند (مثلا لوازم مدرسه، کیف پول، کلید، عینک و …)
  • در موقعیت های حل مسئله تصمیم گیری تکانشی دارند
  • سطح فعالیت آنها فراتر از سطحی است که کودکان عادی در همان دوره ی سنی نشان می دهند
  • دائما در حال دویدن هستند حتی وقتی نشسته اند دست و پای خود را تکان می دهند
  • از وسایل مختلف بالا می روند و همه ی کارهایشان را با سروصدا انجام می دهند و پرحرف هستند
  • نمی توانند منتظر نوبت خود بمانند و مزاحم کارهای دیگران می شوند
  • هنوز یک کار را به اتمام نرسانده به سراغ بعدی میروند

بیش فعالی این کودکان به گونه ای است که به نظر میرسد یک موتور به آنها وصل شده که از حرکت نمی افتد.



این اختلال علائم چهره ای مشخصی ندارد، اما ممکن است برخی نابهنجاری های ملایم مثل گودی بیش از حد سقف دهان،پایین بودن ارتفاع گوش ها و فاصله ی زیاد بین دو چشم در این افراد بیشتر از بقیه رخ دهد.

بیش فعالی یا اختلال کم توجهی

شکایت اصلی پدر مادر آنها این است که نمی توانند لحظه ای آنها را آرام کنند تا برایشان حرفی بزنند و چیزی یادشان بدهند یا به آنها غذا بدهند. بدین منظور داروهایی مانند ریتالین، دکسدرین، سیلرت تجویز می شوند تا این کودکان بتوانند آرام باشند و به درس توجه کنند زیرا آموزش برای آنها بسیار دشوار است.



البته درمان های دیگری هم به جز دارودرمانی برای این کودکان وجود دارد زیرا دارو درمانی به تنهایی از تاثیر کافی برخوردار نیست. روش های درمانی دیگر مثل درمان شناختی رفتاری، رفتار درمانی فشرده که شامل خانواده و مدرسه می شود و همینطور بازی درمانی که باعث ارتقای مهارت های اجتماعی میشود و گونه های متفاوتی از رژیم غذایی و …

در واقع کیفیت رفتار این کودکان است که این اختلال را از شیطنت معمول دوران کودکی متمایز میکند. ممکن است بیش فعالی یا اختلال کم توجهی در بزرگسالی از نظر شدت تغییر کند و شدیدتر یا ضعیف تر شود. نشانه های آن با افزایش سن تا حدودی تغییر میکند و خود را به صورت نا آرامی و بی قراری و مشکلات رفتاری و عزت نفس پایین و افسردگی نشان میدهند.

ممکن است به خواندن این مطالب نیز علاقه مند باشید: