«زندگی پس از کرونا اون بیرون دوباره داره به جریان در می‌آد، ولی من ترجیح می‌دم اشخاصی رو که خودخواه بودن، وارد حریمم نکنم!»
نویسنده: Manisha Krishnan
«چندتایی از دوست‌هام خیلی فاصله‌گذاری اجتماعی رو رعایت نمی‌کردن. بهم گفتن روز عید رفتن دیدن پدربزرگ و مادربزرگ‌هاشون، یا دارن از روستاهاشون برمی‌گردن؛ با این که این همه روی لزوم قرنطینه تاکید شده بود! وقتی از توی حرف‌هاشون می‌فهمم که رعایت نمی‌کردن عصبانی می‌شم، برای همین هم سعی می‌کنم موضوع رو عوض کنم. بیشتر دلم می‌خواد بهشون بگم: «ببین واقعاً خیلی خودخواهی!». حالا هم وقتش رسیده که یک حبابی درست کنم و فقط با یه سری افراد خاص و صد البته با رعایت نکایت بهداشتی برم بیرون، اما خیلی مطمئن نیستم که دلم می‌خواد باهاشون وقت بگذرونم یا نه. رفتاری که در طول این پاندمیک نشون دادن باعث شد دیگه ازشون خوشم نیاد. حالا چه کنم؟ دوستی‌ام رو باهاشون قطع کنم؟ چطور بهشون بگم نمی‌خوام بخشی از اون حباب من باشن هم به خاطر دلایل بهداشتی و هم چون از دستشون اعصابم خرد شده؟»
این‌ها حرف‌های جسیکا بود.
با کم شدن موردهای کرونا، بعضی استان‌ها مجددا مردم را به بازگشت به محل کار و مدارس ترغیب می‌کنند و امکان ارتباط برقرار کردن با دیگران در حین حفظ فاصله‌ی فیزیکی، فراهم می‌شود.
بیشتر بخوانید: تاثیر فاصله گذاری اجتماعی بر سلامت روان شما چگونه خواهد بود؟
اما تمام شدن قرنطینه و ورود به زندگی پس از کرونا سوالات معذب‌کننده‌ای را هم ایجاد می‌کند که چه کسانی را به این «حباب» گزینشی خود دعوت کنیم؟ مخصوصا آن عده از دوستانی که در طی این پاندمیک رویکرد متفاوتی را پیش گرفتند.
در همین حین که ما به «حباب»مان به عنوان هر فردی که از نزدیک می‌بینیم فکر می‌کنیم، کریگ جینز [1]، مدیر دانشگاه سیستم‌های سلامت و سلامت جمعی واترلو، گفته است که مجبور نیستیم این قضیه را روی دوستانی که آن‌ها را با فاصله‌ی فیزیکی می‌بینیم پیاده کنیم، بلکه همچنان میتوانیم آن ها را ملاقات کنیم به شرط این که حداقل دو متر فاصله‌ی فیزیکی را رعایت کنیم، در فضای باز با آن‌ها بیرون برویم، دست‌هایمان را بشوییم و اگر لازم شد، ماسک بزنیم.
او گفت: «در فضای بسته به یکدیگر نزدیک نشوید و همان کارهای همیشگی که برای مراقبت از خود انجام می‌دادیم را انجام دهید، در غیر این صورت گرفتار وضعیتی می‌شوید که باید همه‌اش نگران این باشید که دیگران وقتی در اطراف شما نیستند ،دارند چه کار می‌کنند.»
جینز گفته است که یک «حباب» باید واقعاً محدود به افرادی شود که با آن‌ها زندگی می‌کنیم و در حریم ما می‌توانند وارد شوند- یعنی کسانی که با آن‌ها احساس راحتی می‌کنیم و می‌شود به آن‌ها نزدیک‌تر شد. والدینی که فرزند دارند ممکن است بخواهند خانواده‌ی دیگری را وارد حباب خود کنند تا بچه‌ها بتوانند با یکدیگر بازی کنند یا اگر افراد سالمند شرایط جسمی مطلوبی دارند، معاشرت کنند.
بیشتر بخوانید: کی می توانیم قرنطینه را بشکنیم؟
جینز گفت: «البته که تحت آن شرایط خاص، آدم واقعا دلش می‌خواهد آن سوالات را بپرسد و مطمئن شود که همه‌ی افراد، اصول بهداشتی را رعایت می‌کنند و خطری در کار نخواهد بود. اما در مجموع، دلش نمی‌خواهد که در موقعیتی باشد که مجبور شود از کسی بازجویی کند و برای فعالیت‌های دوستانش پلیس‌بازی در بیاورد.»
لوریان هاردکسل[2]، یک استادیار متخصص حقوق و سیاست بهداشت در دانشگاه کلگری گفته که مردم به زودی مجبور می‌شوند وارد زندگی پس از کرونا شده و ریسک‌های زیادی را متحمل شوند.
او گفت از یک جنبه‌ی اپیدمیولوژیک، اگر مردم در همان محیط‌های باز و با فاصله‌ی دو متر از دوستانشان به معاشرت بپردازند، ریسک انتقال ویروس خیلی پایین می‌آید.
اما این ریسک هنگامی بالا می‌رود که مردم بخواهند به یکدیگر نوشیدنی تعارف کنند، روی یک نیمکت نزدیک هم بنشینند، یک حیوان خانگی را نوازش کنند یا از سرویس بهداشتی منزل کسی استفاده کنند. او گفته که با اینکه شاید بعضی فعالیت‌ها کم‌خطرتر باشند اما هنوز این ریسک وجود دارد، مخصوصا اگر کسی بچه داشته باشد، در دسته‌ی مشاغل ضروری باشد یا از فرد سالمندی مراقبت کند.
او همچنین گفت: «من فکر می‌کنم منطقی است که مردم به همین بیرون رفتن‌های با فاصله و احتیاط هم اعتمادی نداشته باشند چرا که احتمال خطا هم وجود دارد.»
بیشتر بخوانید: شخصیت ها در قرنطینه چگونه تغییر می کنند؟
او می‌گوید که تعداد کمی راه برای مقابله با این مشکل وجود دارد. یکی از این راه‌ها این است که فقط با افرادی ملاقات داشته باشیم که اطمینان داریم خیلی سفت و سخت، در قرنطینه بوده‌اند و به باقی دوستانتان بگویید که در حال حاضر فقط با عده‌ای خیلی کمی در ارتباط هستید. اگر خودتان زیاد سخت نمی‌گرفتید، می‌توانید افرادی را ببینید که مثل شما کمی قوانین را آسان‌تر گرفته‌اند، البته در فضای آزاد و با رعایت کامل فاصله.
حتی اگر رفت و آمدتان را به آن‌هایی که مثل شما رعایت می‌کرده‌اند محدود کنید، با این وجود بهتر است که به دیگران چیزی در این باره نگویید چون ممکن است فکر کنند که شما آدم بی‌مسئولیتی هستید!
تسلیم الانی ورجی[3]، یک روانشناس بالینی در تورنتو می‌گوید که بهتر است چیزی در این مایه‌ها بگوییم: «واقعاً دلم برای بیرون رفتن باهات تنگ شده و مشتاق روزی هستم که بتونم حضوراً دوباره ببینمت، اما درحال حاضر دارم سعی می‌کنم خیلی از خودم و خانوادم در مقابل کووید-19 مراقبت کنم و خب چون می‌دونم تو یه کمی بیشتر از من بیرون رفتی، یه کمی بهتره فاصله‌ی فیزیکی رو با هم حفظ کنیم.»
الانی ورجی می‌گوید: «کارهایی که کردند و باعث شد توقعاتم در رعایت الگوهای فاصله‌گذاری اجتماعی خدشه‌دار خدشه‌دار شود در یک لیست نمی‌گنجند.»
او می‌گوید بهتر است که با مردم صادق باشیم و بگوییم که با بعضی‌ها دیدار داریم، چون به هرحال اگر از طریقی متوجه این موضوع شوند، احساساتشان جریحه‌دار خواهد شد.
اگر از رفتاری که دوستانتان داشته‌اند عصبانی هستید، بهتر است دلیل کارشان را بپرسید اما نه طوری که انگشت قضاوت را سمتشان بگیرید بلکه بهتر است از در دلسوزی وارد شوید.
بیشتر بخوانید: توصیه های محافظت از ویروس کرونا برای سالمندان
مثلاً، اگر دوستتان در مناسبتی به پدر و مادرش سر زد، می‌توانید به او بگویید احتمالا اوقات خوشی را داشته اما بهتر نبود اگر از فاصله‌ی دور و غیرفیزیکی مثلاً تماس تصویری با آن‌ها دیداری تازه می‌کرد؟
اگر هم نمی‌خواهید راجع بهش صحبت کنید، با این وجود می‌توانید به دوستتان بگویید که واقعاً برایتان ناراحت‌کننده است ببینید که اینگونه قوانین را زیر پا می‌گذارند و ترجیح می‌دهید دیگر بحثی در این زمینه نکنید.
الانی ورجی می‌گوید بعضی از مردم ممکن است قوانین را خیلی جدی نگیرند چون ارتباط مجازی برایشان سخت است یا پیام‌ها به هم ریخته ارسال می‌شوند- حتی داگ فورد[4]، نخست وزیر انتاریو اعتراف کرد که در روز مادر، دخترانش را دیده است. الانی ورجی همچنین می‌گوید که خستگی مفرط از قرنطینه، باعث سنجش قدرت حل مسئله در مردم می‌شود.
«در قرنطینه ماندن تا مدتهای مدید و اینکه ندانیم تا کی قرار است طول بکشد، برای بیشترمان محال به نظر می‌رسد.»
او همچنین اشاره کرد که بسیاری از ما هریک به نحوی درحال دور زدن قوانین هستیم، اما با این حال وقتی یکی از دوستانمان به نحوی دیگر نکات بهداشتی را رعایت نمی‌کند احساس بدی پیدا می‌کنیم. بعضی‌ها فکر می‌کنند که دیدن خانواده‌هایشان منطقی به نظر می‌رسد و دیدن دوستانشان خیر.
بیشتر بخوانید: چرا کرونا فقط بعضی ها را می کشد؟
او گفت: «اگر از بیرون نگاه کنیم، هردو یک جور تعامل محسوب می‌شوند. اما به دلایلی مغز ما به ما می‌گوید که دیدار با خانواده ایرادی ندارد چون خانواده است دیگر! اما دیدار با دوستان اشکال دارد چون نباید برایشان ارزش زیادی قائل شویم.»
الانی ورجی می‌گوید همانطور که نباید به خاطر یک رفتار مرتبط با رعایت کردن یا نکردن نکات بهداشتی در ایام کرونا با دوستمان به کل قطع ارتباط کنیم، هیچ تصمیم بزرگ دیگری هم نباید بگیریم. برای ارزیابی روابط به خودمان زمان بدهیم و هیچ کاری را یک‌دفعه‌ای انجام ندهیم، مخصوصاً وقتی که همگی تحت فشار و استرس قرار داریم.
او گفت: «فرو رفتن در انزوا و ایجاد اضطرابِ بیشتر، بهترین راه برای مواجهه و برخورد با این دوستانمان نخواهد بود.»
و کلام آخر: اگر فکر می‌کنید دوستانتان نسبت به فاصله‌گذاری اجتماعی بی‌اعتنا بوده‌اند، یا اگر با آن‌ها دیداری دارید سعی کنید در فضای باز و با فاصله‌ی زیاد باشد و یا به آن‌ها بگویید که فعلا برای روابط حضوری، محدودیت اعمال کرده‌اید. اما سعی کنید این حرف‌هارا دلسوزانه بگویید و سمت انتقاد و قضاوت نروید. قبل از پایان دادن به یک دوستی و گرفتن تصمیم جدی، حسابی فکر کنید. زندگی پس از کرونا را برای خود بیش از پیش سخت نکنید!
[1] Craig Janes
[2] Lorian Hardcastle
[3] Taslim Alani-Verjee
[4] Doug Ford
