مشکلات پست های روانشناسی اینستاگرام چیست؟ مقاله ی اخیری که در بخش استایل مجله ی نیویورک تایمز با عنوان “روانشناسان اینستاگرامی سنخوران جدید اینستاگرام هستند” در این باره منتشر شد بسیار جالب توجه بود.

آیا اینستاگرام می تواند راهی مفید برای انتشار بینش روانشناختی شود؟ آنهم بدون هیچ هزینه ای برای تمام کسانی که به گوشی های هوشمند دسترسی دارند؟ یا این یک به دام انداختن بالقوه خطرناک و رویکردی گمراه کننده برای درمان و رشد انسان است؟ یا هر دو؟

در بررسی مشکلات پست های روانشناسی اینستاگرام باید بگویم مشخصا هیچ چیز تماما خوب یا بد نیست. به هر حال درمان اینستاگرامی اساسا رایگان است و برای درمانگران با مهارت و کاربران متفکر، به اندازه ی همراه داشتن یک کتاب خودیاری و یا خواندن جملات دالای لاما بی خطر است. همچنین کاربرانی هم بوده اند که ادعا کردند از خواندن پست های روانشناسان اینستاگرامی سود برده اند.



هنوز نمی توان گفت که دنبال کردن این درمانگران اینستاگرامی در طول زمان چه نتیجه ای خواهد داشت، اما با یک بررسی کلی از نمونه پست هایی که آنها منتشر می کنند می شود به مشکلات متعددی در این نوع درمانگری پی برد. پست های اینستاگرامی می توانند بی اساس و اعتیاد آور باشند و غذایی گندیده و ناسالم برای روح و ذهن تان باشند و اینها مشکلات پست های روانشناسی اینستاگرام است.

مشکلات پست های روانشناسی اینستاگرام

با ما همراه باشید با بررسی مشکلات پست های روانشناسی اینستاگرام

1. درمانگری اینستاگرامی مستلزم صرف وقت بیشتر در اینستاگرام است.

آمریکایی ها معمولا بیش از دو ساعت را صرف گشتن در رسانه های اجتماعی می کنند. بهترین تحقیقات تا به امروز ثابت کرده اند که هرچه بیشتر در رسانه های اجتماعی وقت بگذارنیم حالمان بدتر خواهد شد و بیشتر این تحقیقات روی فیس بوک انجام شده است. زمان صرف شده در فیس بوک با نارضایتی از خود و دوستان، بدتر شدن رفاه جسمی و عاطفی، علائم افسردگی بیشتر و حسادت و خصومت (که احتمالا با مقایسه کردن و شرم همراه است) همبستگی دارد.



اینستاگرام و فیس بوک با نارضایتی از تصویر بدنی (از طریق مقایسه اجتماعی)، آرتروکسیا (داشتن عادات رژیم غذایی محدود، به ویژه تحت تاثیر اینستاگرام)، ایده آل کردن لاغری و مشکلات دیگر تصویر بدنی و سوء مصرف مواد در ارتباط اند. طبق مقاله ای که در psychology today منتشر شد غیر فعال کردن یا کنارگذاشتن موقتی رسانه های اجتماعی به طور کلی مفید است، بخصوص برای کاربران منفعل و یا کسانی که مستعد مقایسه ی اجتماعی هستند.

حتی اگر اکانت ها و یا درمانگران خوبی را در اینستاگرام پیدا کنید که از پست های آنها سود ببرید، بازهم صرف زمان زیاد در اینستاگرام وقت لازم برای استراحت و کار روی روابط واقعی تان را از شما خواهد گرفت. پس باید زمانی که برای خواندن این پست ها می گذارید را محدود کنید.

2. درمان اینستاگرامی غیر اختصاصی است.

مشکلات پست های روانشناسی اینستاگرام

پست های اینستاگرام واقعا وسیع هستند، حتی اگر به یک مفهوم خاص از یک مسئله (مانند فوبیای چاقی) بپردازند. هنگامی که با یک درمانگر ملاقات می کنید و یا حتی زمانیکه یک کتاب خودیاری برای مشکل یا موقعیت خاصی را مطالعه می کنید، اطلاعات و توصیه هایی دریافت می کنید که با موقعیت و وضعیت فعلی تان کاملا سازگار و هماهنگ است.



اطلاعات غیراختصاصی هیچ مشکلی ندارند و تا جایی که من دیدم برای خیل عظیمی از مردم نوشته می شوند و درستی آنها هم با تعداد لایک ها قضاوت می شود. اما توصیه ها، “بینش ها”، و مشاهدات غیراختصاصی می توانند یک گودال خطرناک ایجاد کنند. پست های زیادی در اینستاگرام منتشر می شوند که بسیار محبوب می شوند و البته بحث برانگیز، و بسیاری این پست ها را قضاوت کننده و غیردلسوزانه در نظر می گیرند.

3. پست های درمانی اینستاگرام بیش از حد ایدئولوژیک و سطحی هستند.

به عنوان مثال پست های مرتبط با فوبیای قاچی می تواند برای گروهی خاص مفید باشد، اما ممکن است برای افرادی که چشم انداز ایدئولوژیک مشابهی با درمانگر ندارند منحرف کننده باشد. اکانت های زیادی وجود دارند که تلاش بسیاری برای ارائه ی خدمات و اطلاعات کرده اند، اما چطور این پست ها با جزئیات زندگی روانشناختی دیگران هم خوانی پیدا خواهد کرد؟ حتی بحث در مورد ساده ترین چیزها می تواند بسیار یک طرفه، ایدوئولوژیک و بی توجه به نکات ظریف و جزئی باشد.

این پست ها ممکن است نقطه شروع خوبی برای مکالمه یا پرسوجو شخصی باشند، بسیار شبیه یک پست بلاگ. اما خطر این است که اظهارنظرهای رسمی معتبر می توانند یک میانبر یا “راه فرعی روحی روانی” را به جای تفکر و احساس و رشد شخصی ارائه دهند. اکثر افراد فقط عکس را مشاهده می کنند و توضیح درمانگر یا نظرات کاربران را نمی خوانند. و این پتانسیل سادگی و سطحی بودن این پست ها را افزایش می دهد.



4. پست های درمانی اینستاگرام یک طرفه هستند.

این پست های محبوب درمانگران اغلب صدها کامنت خواهند داشت. برای یک درمانگر غیرممکن است که به همه اینها پاسخ دهد. و البته این کامنت های پاسخ داده نشده خود امکان دستیابی به اطلاعات غلط را برای بقیه ی کاربران افزایش می دهند.

5. پست های درمانی اینستاگرام لزوما منعکس کننده “عوامل مشترک” درمان خوب نیستند.

مشکلات پست های روانشناسی اینستاگرام

اتحاد و رابطه ی قوی درمانی، پیشگوی اولیه ی نتیجه مثبت درمان است. تعجب آور نیست که مراجعان در اتحاد درمانی مثبت این صفات را به درمانگر می دهند: همدلی، گرما، درک و پذیرش، و نداشتن رفتارهایی نظیر سرزنش، نادیده گرفتن یا رد کردن و …

همدلی در مداخله ی درمانی تاثیر بسیار زیادی دارد، تا جایی که می توان گفت رابطه همان درمان است. (Fulton PR، “ذهن آگاهی به عنوان آموزش بالینی”، در ذهن اگاهی و روان درمانی (2005) eds. Germer CK، Siegel RD، Fulton PR).

پست های اینستاگرام نمی توانند رابطه ای ایجاد کنند و در عوض به طور گسترده به عنوان “آموزش روانشناختی” مورد توجه قرار می گیرند. همچنین به نظر می رسد بسیاری از این پست ها به شیوه ای انتقادی و قضاوتگرانه نوشته شده اند نه همدلانه. همچنین این پست ها ممکن است به عنوان اظهار نظرات کوچک در نظر گرفته شوند، که همیشه مبتنی بر تحقیق و شواهد نیستند.



6. پست های درمانی اینستاگرام ممکن است منجر به عوارض و مسائل جدی مدیریت نشده شوند.

مطمئنا افراد تفاوت بین درمانگری واقعی و درمانگری اینستاگرامی را می دانند. بعضی از درمانگران هم ممکن است از تاثیری که پست شان خواهد گذاشت رفع مسئولیت کنند. اما بعضی از افراد با مشکلات جدی می توانند معضلات اخلاقی یا قانونی ایجاد کنند.

روانشناسان باید با کامنت ها و یا دایرکت ها چطور برخورد کنند؟ ما هنوز راهنمایی مناسبی نداریم. (هرچند انجمن روانشناسی آمریکا در حال بررسی این موضوع است).

درمان اینستاگرمی مانند غرب وحشی است. این ناحیه ناشناخته است. در حال حاضر به نظر می رسد بعضی ها با ده ها یا صدها هزار فالوور برنده هستند. درمان اینستاگرمی ممکن است فوایدی برای ما داشته باشد اما هرگز نباید تاثیر بالقوه ی رابطه ی درمانی را کنار گذاشت.

صرف زمان کمتر در رسانه های اجتماعی، و زمان بیشتر با دوستان، خواندن کتاب ها و یا وقت گذارندن در جشنواره های فیلم، احتمالا نتایج بهتری برای رشد شخصی در زندگی ارائه می دهند. و البته، پیدا کردن یک درمانگر که با شما به عنوان یک شخص منحصر به فرد رفتار می کند، به طور بالقوه زندگی تان را تغییر می دهد.

در ادامه بخوانید: