نژادپرستی و کودکان شاید در نگاه اول آنچنان به همدیگر مرتبط نباشند، ولی صحبت کردن با کودکان درباره‌ی نژاد و نژادپرستی می‌تواند برای حل این مشکل بسیار مفید باشد.
برای اینکه با کودکانمان صادقانه درباره‌ی مسائلی که این روزها اتفاق می‌افتد صحبت کنیم، لازم است با حقایق سختی روبرو شویم.
“ایمان جوهر چیزهاییست که می‌توان به آنها امیدوار بود، شاهدی بر آن‌چه دیده نمی‌شود.”
این یکی از جملات مورد علاقه‌ی من در انجیل است و همچنین، به عنوان یک والد، آرزویم برای پسر پنج‌ساله‌ام نیز همین است. ایمان دارم که هرچه آرزویش را دارم، هرچه که در حال حاضر در این کشور وجود ندارد، روزی در دسترس خواهد بود. بزرگترین امیدواری‌ام هم داشتن یک زندگی طولانی است.
بیشتر بخوانید: 5 راهکار ساده برای سرگرم کردن کودکان در قرنطینه کرونایی!
ما سیاه‌پوستیم و چیزی که در دو هفته‌ی اخیر ثابت شده، این است که جرم ما رنگ پوست ماست. رنگ پوست ما برای زندگیمان خطر محسوب می‌شود، توانایی ما برای آزادانه نفس کشیدن را می‌گیرد. ما به خاطر رنگ پوستمان بازجویی می‌شویم و به قتل می‌رسیم.
گرچه من این واقعیت را می‌دانم اما فرزندم که نمی‌داند، و دیر یا زود باید بفهمد. لازم است قوانین همزادی خود را بداند. او خواهد فهمید که آگاهی مضاعف ویلیام دوبوآ برای اولین بار در اواخر قرن 19 مورد بحث قرار گرفت. باید یاد بگیرد که برای زنده ماندن و نجات پیدا کردن، لازم است تلاش زیادی کند.
بنابراین، چطور با کودکان درباره‌ی نژادپرستی صحبت کنیم؟ بقیه‌ی پدر و مادرها چطور این کار را انجام می‌دهند؟ چطور می‌شود موضوعی را که با مرگ سر و کار دارد پیش بکشیم؟ چطور به کودک خود بگوییم که هر فعالیت بی‌ضرر و بیگناهانهای که می‌کند، صرفا به خاطر رنگ پوستش ممکن است مجرمانه شمرده شود؟
زمانِ مناسب همین حالا است
جنیفر هاروی، پروفسوری در دانشگاه دریک و دکتر ژوزف جکسون، یک مختخصص اطفال در دانشگاه دوک، معتقدند که صحبت با کودکان درباره‌ی نژادپرستی، نژاد، و آزادی سیاه‌پوستان از همان لحظه‌ی تولد آغاز می‌شود.
هاروی می‌گوید: «اگر پدر و مادرم هنگام تولدم این موضوع را شروع کرده بودند، می‌توانستم خیلی زودتر از این‌ها با زندگی ارتباط برقرار کنم و در مسیر یادگیری‌ام، افراد کمتری اذیت می‌شدند.»
جکسون باید با هر یک از شش فرزندش، درباره‌ی این مسائل صحبتی داشته باشد. هنگام صحبت با دختر چهارساله‌اش، باید به او یادآوری کند که زیباست، رنگین‌پوست است و باید زیبایی در این تفاوت را ببیند. صحبت با هریک از پنج پسرش هم به شکلی متفاوت خواهد بود.
بیشتر بخوانید: رفتارهای غیر عادی کودکان ؛ چه زمانی باید به روانشناس کودک مراجعه کنیم؟
جسکون می‌گوید: «یک قل از فرزندان سه قلویم به کل از اتفاقاتی که می‌افتند بی‌خبر است، و از طرفی یکی دیگرشان بابت آگاهی از این مسائل رنج می‌کشد. برای همین، هنگام صحبت با هریک از آنها، سن‌شان را در نظر می‌گیرم و به تمامی سوالات بی‌پایانشان با صبر و حوصله جواب می‌دهم.»
اما درواقع سن مناسبی درباره‌ی مرگ سیاه‌پوستان و کشتارهای عمدی سیاه‌پوستان توسط افرادی که قدرتش را دارند و تحت حمایت یک نظم جهانی سوپرماسیستی سفیدپوستی هستند وجود ندارد؛ ساختار قدرتی نژادپرستانه که از سال 1619 فعال و اجرا شده است.
جکسون می‌گوید: «فکر می‌کنم یکی از چیزهایی که در این فصل به شدت خودنمایی می‌کند، این است که هیچ اخباری دیگر باعث تعجبم نمی‌شود.»
اینکه تازه بخواهید درباره‌ی نژادپرستی صحبت کنید، به این معنی نیست که واقعا تا به حال هیچ صحبتی در این باره وجود نداشته
تماشای لحظات آخر زندگی یک نفر در حالیکه به نفس نفس زدن افتاده سخت به نظر می‌رسد و این اتفاق جدیدی نیست. بارها پیش آمده که افراد سیاهپوست در آمریکا به خاطر ورزش کردن کشته شوند یا مورد آزار قرار بگیرند.
صد و یک سال از تابستان سرخ می‌گذرد اما به نظر می‌رسد کشور ما باز به همان نقطه برگشته است. با این فرق که به جای اینکه سیاه‌پوستان را از خانه‌هایشان بیرون بکشند و در میدان‌های شهر مقابل چشم چندصد تماشاچی به دار آویزند، این بار در خانه‌های خودمان، در کلیساهایمان، در ماشین‌هایمان، جلوی چشم فرزندانمان و چه و چه گلوله به سمتمان شلیک می‌شود.
به عنوان افراد سیاهپوست وقتی با کودکانمان درباره‌ی نژادپرستی و نژاد صحبت می‌کنیم، باید خیلی مراقب باشیم که هم آنها را با واقعیت روبرو کنیم و هم باعث نشویم که یک عمر با ترس زندگی کنند.
بیشتر بخوانید: زورگویی و قلدری ; کودکانمان را چگونه آگاه کنیم ؟
در خانواده‌های سفیدپوست هم وقتی می‌خواهید با کودک درباره‌ی نژادپرستی صحبت کنید، باید اول تاریخچه و ساختارهای اجتماعی که در آن هستید و بابت آن به خاطر پوست سفیدتان مزایایی شامل حالتان می‌شود را بدانید. کاری که سپس باید انجام بدید این است که بدون داشتن حالت تدافعی، بدون بی‌اهمیت جلوه دادنشان و همچنین بدون داشتن احساس گناه از اینکه ممکن است بی‌تفاوت به نظر برسید و بدتر از همه، بدون اینکه آنقدر آشفته و نگران باشید که نتوانید روی چیزی تمرکز کنید، تمام این موارد را مورد بازبینی قرار دهید.
هاروی می‌گوید: «حالت تدافعی سفیدپوستان به شدت زیاد است، بعضی اوقات به این خاطر که اهمیتی نمی‌دهد و این خودش یک مشکل است، بعضی اوقات هم به این دلیل که نمی‌دانند با این احساس گناه چکار کنند… لازم نیست سفیدپوستان همیشه احساس گناه داشته باشند. در عوض می‌شود با اقدامات ضدنژادپرستی همراهی کرد و عاملی شد برای کمتر شدن آن.»
صحبت درباره‌ی نژادپرستی تازه شروعِ کار است
درباره‌ی اتحاد و ایستادگی در همبستگی مقابل نژادپرستی، باید چیزی بیش از میانه‌روی پیش بگیریم.
حق و حقوقی که به دنبال آن هستیم هدفی را دنبال می‌کنند. این حق و حقوق برای این استفاده شده که اکثریت مردم این کشور از آن استفاده کنند. راحت می‌شود فهمید که چرا مردم سفیدپوست، نسبت به رنج سیاه‌پوستان بی‌تفاوتند. این دردیست که دکتر جکسون خودش هم با آن مواجه است.
«در این لحظه، همه‌ی ما ویدیوی جورج فلوید را دیده‌ایم و می‌دانیم که زندگی او بیشتر به خاطر رنگ پوستش از دست رفته است. نفعی در کار بوده که آنهمه فرد سفیدپوست آنجا ایستاده بودند و هیچ یک از آنها به جای جورج فلوید روی زمین دراز نکشیده بود.
برای صادقانه صحبت کردن درباره‌ی مسائلی که امروزه با آن مواجه می‌شویم، لازم است که بدانیم سفیدپوستان چه مزایایی دارند. لازم است بتوانیم راحت درباره‌ی نژاد، نژادپرستی، تعصب و ظلم صحبت کنیم و تمام ما برای اینکه بهتر از نسل‌های قبلی باشیم، تلاش کنیم.
بیشتر بخوانید: راه های کمک به کودک مضطرب ؛ آرامش را به کودکتان بازگردانید!
وظیفه‌ی اصلی بر عهده‌ی سیاه‌پوستان نیست که به سفیدپوستان یاد بدهند نژادپرست نباشند. هر فرد سفیدپوستی اعم از زن، مرد، کودک و بزرگسال، باید از صمیم قلب هرکار می‌تواند انجام دهد تا در این تغییرات علیه نژادپرستی سهیم باشد.
هاروی می‌گوید: «من واقعاً معتقدم اگر سفیدپوستان بیشتر از این‌ها در کنار ما بایستند، تغییراتی ایجاد خواهد شد. صدای سفیدپوستان همیشه شنیده می‌شود و گرچه این منصفانه نیست، اما بخشی از کارکرد تبعیض نژادی است.»
درحالیکه به عنوان مردم سیاهپوست باید بار رنج و سختی را به دوش بکشیم، تحمل سفیدپوستان و صبوری در مقابلشان تنها درس‌هایی نیست که باید به کودکانمان بدهیم. همانقدر که تاریخچه‌ی ما در آسیب و درد ریشه دارد، به همان مقدار هم عشق، لذت و پایداری هم هست.
بنابراین، همانطور که محدوده‌ی صحبت درباره‌ی نژادپرستی با کودکان از خانه به خانه، خانواده به خانواده و نژاد به نژاد متفاوت خواهد بود، این صحبت الزامی هم هست.
لازم است که خانواده‌های سیاهپوست بین رنج، ترس، غرور و لذت تعادلی ایجاد کنند.
بیشتر بخوانید: 4 روش کنترل عصبانیت در مقابل کودک مان ؛ نیازی نیست فریاد بزنید!
لازم است که خانواده‌های سفیدپوست بین درک کردن با همدردی، شرم، احساس گناه و مکانیزم‌های دفاعی فکرنشده تعادلی ایجاد کنند.
اما در این میان، قبل از هرچیزی، نباید یادمان برود که درس‌هایی که آموخته‌ایم را عملی کنیم.
جکسون می‌گوید: «می‌خواهم این صحبت‌ها نه فقط انجام شوند، بلکه در زندگی واقعاً به کار گرفته شوند.»
هاروی می‌گوید: «درحال حاضر کاری که جامعه سفیدپوست آمریکا باید انجام دهد این است که نگاهی به اطراف خود بیندازد و ببیند که کجا و به شکل می‌تواند کمک کند و چه کاری باید انجام دهد.»
و واقعاً هم با آنها موافقم.
