بعضی از ویژگی های خودشیفتگی می توانند به سلامت روان کمک کنند!

آیا خودشیفتگی خوب است؟ خودشیفتگی نوعی اختلال شخصیتی است، که به دلیل برخی از ویژگی های بارز آن، مانند احساس با اهمیت بودن شدید خود و عدم توجه به دیگران، چهره ی بدی به خود گرفته است. اما محققان اکنون نشان می دهند که برخی از این صفات ممکن است به حفظ سلامت روان فرد کمک کند.

مطالعات نشان می دهد که حداکثر 6.2 درصد از افراد گروههای تحقیقاتی دارای اختلال شخصیت خودشیفته هستند. البته، در حالی که برخی از خصوصیات خودشیفتگی ثابت هستند، محققان نشان داده اند که این یک اختلال طیفی است.



Kostas Papageorgiou که مدرس دانشکده روانشناسی در دانشگاه Queen of Belfast در انگلستان است، توضیح می دهد: “خودشیفتگی بخشی از”چهار ویژگی تاریک شخصیت” است که شامل ماکیاولیسم، روان پریشی و سادیسم نیز می شود.”

ماکیاولیسم منعکس‌کننده جهت‌گیری به‌شدت خودخواهانه‌ای است که فرد تمایل دارد از هر راهی مانند فریب‌کاری، تقلب و بهره‌کشی به اهداف خود برسد. 

آیا خودشیفتگی خوب است؟

اما، وی اضافه می کند: دو بعد اصلی برای خودشیفتگی وجود دارد – بزرگنمایی و آسیب پذیری. خودشیفتگان آسیب پذیر احتمالاً دفاعی تر بوده و رفتار دیگران را خصمانه تلقی می کنند، در حالی که خودشیفتگان بزرگنما معمولاً احساس می کنند بیش از حد مهم و استثنایی هیتندو دغدغه مقام و قدرت دارند. 

اما او می خواست این را بررسی کند که آیا این اختلال شخصیتی خصوصیات مثبتی نیز دارد که می تواند به حفظ بهزیستی روانشناختی فرد کمک کند؟

Papageorgiou و همکارانش به تازگی دو مقاله مطالعاتی منتشر کرده اند که نشان می دهد: افراد مبتلا به خودشیفتگی بزرگنما به نظر می رسد مقاومت بیشتری نسبت به استرس دارند و کمتر احتمال دارد افسردگی را تجربه کنند.

این محقق می گوید: “افرادی که در طیف صفات تاریک شخصیت مانند خودشیفتگی قرار دارند، درگیر رفتارهای پرخطر هستند، یک دید برتر غیر واقعی نسبت به خود دارند، بیش از حد هوشیار هستند، همدلی کمتری نسبت به دیگران نشان می دهند و شرم و گناه کمی را تجربه می کنند.”

وی ادامه می دهد: ” سوال این تحقیق این است – اگر خودشیفتگی، به عنوان نمونه ای از صفات تاریک، واقعاً از نظر اجتماعی سمی است، چرا همچنان ادامه دارد، و چرا در جوامع مدرن در حال رشد است؟ “

“سودمندی یا مضر بودن بستگی به زمینه دارد!

هر دو مقاله به تجزیه و تحلیل داده های سه مطالعه مختلف با 364 ، 244 و 144 شرکت کننده می پردازند.

در مقاله اول محققان با هدف ارزیابی اینکه آیا افراد دارای صفات خودشیفتگی، مانند بزرگ منشی و تسلط ، “سرسختی ذهنی” بالاتری نیز دارند یا خیر، دست به بررسی زده است.

در واقع، Papageorgiou و تیمش دریافتند که افرادی که ویژگی های خودشیفتگی بزرگ منشی را نشان می دهند، “سرسختی ذهنی” بالاتری دارند و کمتر احتمال دارد علائم افسردگی را تجربه کنند. این در مورد افرادی که صفات خودشیفتگی آسیب پذیر را نشان می دادند صادق نبود.

در مقاله تحقیق دوم محققان مشاهده کردند که افرادی که دارای ویژگی های خودشیفتگی بزرگ منسی هستند، سطوح پایین تری از استرس ادراک شده را گزارش می کنند.

این محقق می گوید: “نتایج حاصل از تمام مطالعاتی که انجام دادیم نشان می دهد که خودشیفتگی بزرگ منشی با مؤلفه های بسیار مثبت استحکام ذهنی، مانند اعتماد به نفس و جهت گیری هدف، محافظت در برابر علائم افسردگی و استرس درک شده ارتباط دارد.”

وی می افزاید: “این تحقیق واقعاً به توضیح تغییرات علائم افسردگی در جامعه کمک می کند – اگر فردی از نظر روحی سرسخت باشد، به احتمال زیاد به جای اینکه چالش ها را به عنوان موانع در نظر بگیرد، با آنها رو به رو می شود.”

این محقق همچنین استدلال می کند که یک نگاه متعادل تر نسبت به صفات خودشیفتگی همچنین می تواند به محققان و متخصصان سلامت روان کمک کند تا به افرادی که با آنها کار می کنند کمک بهتری ارائه دهند.