اسید یا LSD چه مدت در بدن می ماند؟ اسید یک ماده ی توهم زا است. آلبرت هافمن، شیمیدان سوئیسی، اولین بار آن را در سال 1938 کشف کرد. نام دیگر اسید “لیزرژیک اسید دی اتیل آمید (LSD)” است. در دهه 50، پزشکان از آن در روان درمانی و تقویت اثرات داروهای ضدروانپریشی استفاده می کردند. در اواخر دهه 1960، مردم شروع به استفاده از LSD به عنوان یک ماده ی تفریحی کردند و به شدت می تواند خلق را تغییر دهد.

در این مقاله، ما توضیح می دهیم که LSD چه مدت در بدن می ماند و تا چه مدت بعد از مصرف، آزمایشات می توانند آن را تشخیص دهند. همچنین در مورد اثرات و خطرات بحث می کنیم. با ما همراه باشید.

اسید یا LSD چه مدت در بدن می ماند؟

هنگامی که LSD را به صورت خوراکی مصرف کنید، دستگاه گوارش آن را جذب می کند و آن را به جریان خون منتقل می کند. هنگامی که این ماده در جریان خون است، به مغز و سایر ارگان ها مانند کبد سفر می کند. کبد LSD را به مواد شیمیایی مختلف تجزیه می کند.

محققان هنگام تشخیص LSD در نمونه های بافت انسانی، چالش های بسیاری را تجربه می کنند. افراد معمولا فقط مقادیر کمی مصرف می کنند، بنابراین روش های تشخیص باید بسیار حساس باشند.

LSD نیز ناپایدار است و کبد به سرعت آن را تجزیه می کند. زمان قابل تشخیص LSD در بافت ها محدود است، بنابراین پزشکان باید سریع نمونه ها را تجزیه و تحلیل کنند.

برخی از محققان در تلاشند تا روشهای تشخیص را برای محصولات جانبی LSD توسعه دهند. با این حال، مقادیر این مواد که در بافت ها باقی مانده اند، هنوز هم بسیار کم است.

ادرار

هنگامی که فرد LSD را به صورت خوراکی مصرف می کند، کبد آن را به ترکیبات غیرفعال تبدیل می کند. در طی 24 ساعت، فرد فقط حدود 1٪ از LSD را بدون تغییر از طریق ادرار دفع می کند.

محققان می توانند از روشهای مختلفی برای تشخیص LSD در نمونه های ادرار استفاده کنند، اما این تکنیک ها به راحتی در دسترس نیست. بیشتر آزمایشات معمول ادرار ، LSD را تشخیص نمی دهد.

خون

در یک مطالعه جدید، محققان در طی 24 ساعت  بعد از مصرف LSD سیزده نمونه ی خون گرفتند و نمونه ها را در دمای زیر انجماد نگه داشته و در مدت 12 ماه آنالیز کردند. 

محققان می توانند LSD را در نمونه های گرفته شده تا 16 ساعت پس از مصرف در تمام شرکت کنندگان که 200 میکروگرم (میلی گرم) از LSD دریافت کرده بودند، تشخیص دهند. در کسانی که 100 میکروگرم LSD دریافت کرده بودند، محققان می توانند آن را در نمونه های گرفته شده تا 8 ساعت پس از مصرف تشخیص دهند. مقدار LSD قابل تشخیص در نمونه ها با گذشت زمان کاهش می یابد. 

این روش های تشخیص بسیار حساس و تخصصی هستند و ممکن است به راحتی در دسترس پزشکان نباشد.

مو

نمونه های مو برای تشخیص موادی که فرد مدتها قبل از آن استفاده کرده، مفید هستند. آنها همچنین در صورت عدم دسترسی به نمونه های خون یا ادرار مفید هستند. بسته به نوع ماده ی مصرفی، محققان می توانند با تجزیه و تحلیل میزان رشد مو و موقعیت شواهد ماده بر روی ساقه مو، زمان و مدت مصرف را تخمین بزنند.

یکی از چالش های اساسی محققان هنگام استفاده از نمونه های مو برای تشخیص LSD این است که این دارو با دوزهای بسیار کمی فعال است. اگر شخصی برای تجربه هر گونه اثر ناشی از LSD، باید دوز بالاتری مصرف کند، تشخیص این ماده آسان تر خواهد بود.

داده های بسیار اندکی در مورد تشخیص LSD در نمونه های مو وجود دارد. محققان حتی مطمئن نیستند که این ماده در این نمونه ها پایدار و قابل تشخیص است یا خیر. نتیجه منفی از یک نمونه مو به این معنی نیست که فرد LSD مصرف نکرده است. با این حال، نمونه ی موی آلت تناسلی ممکن است با ادرار به LSD آلوده شده باشد.

عواملی که در تشخیص تأثیر می گذارند!

بسیاری از چیزها می توانند تاثیری در طول مدت تشخیص LSD داشته باشند، از جمله سلامت کلی فرد، سن آنها و میزان موادی که مصرف کرده است. یکی از مهمترین عوامل، زمان بندی نمونه است. LSD بعد از حدود 24 ساعت خون را ترک می کند. آزمایشات فعلی قادر به تشخیص LSD یا فرآورده های جانبی آن در نمونه های ادرار پس از 72 ساعت نیستند.

علاوه بر این، سایر موادی که از نظر ساختاری مشابه هستند، بسته به آزمایش ممکن است در تشخیص LSD اختلال ایجاد کنند – بعضی از آنها دقیق تر از سایرین هستند. به عنوان مثال، برخی از تست ها نتایج مثبت کاذب بالاتری هستند، به این معنی که در صورت عدم وجود LSD، آن را تشخیص می دهند.

اثرات آن چه مدت طول می کشد؟

بعد از مصرف دوز 3/3 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن، اکثر افراد اثر متوسطی از LSD را تجربه می کنند. 30 تا 60 دقیقه پس از مصرف فرد تجربه ی اثرات را شروع می کند. بسته به دوز اثرات ممکن است 8 تا 12 ساعت یا بیشتر طول بکشد. در اثر مصرف LSD، آگاهی افراد ممکن است در مورد اشیاء، شرایط، افکار و احساسات اطراف دچار تحریف شود.

ممکن است یک فرد بعد از مصرف همان مقدار LSD یک تجربه کاملاً متفاوت از شخص دیگری داشته باشد. بعد از مصرف فرد ممکن است “good trip” ، “سفر خوبی” داشته باشد که می تواند با توهمات روشن و احساس سرخوشی پر شود. یا ممکن است bad trip یا سفر بدی داشته باشد، شامل توهماتی که باعث اضطراب، وحشت، ترس، افسردگی، یاس، ناامیدی، یا ترکیبی از اینها می شوند.

برخی از افراد هنگام استفاده از LSD، تجربه فلاش بک را گزارش می دهند. استرس، خستگی و مصرف همزمان سایر موادها می تواند باعث بروز این فلش بک ها شود. همچنین شخصی که در گذشته از LSD استفاده کرده است، ممکن است فلاش بکی به یک تریپ های قبلی را تجربه کند.

سایر اثرات LSD می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • افزایش ضربان قلب
  • افزایش فشار خون 
  • افزایش میزان تنفس
  • افزایش یا کاهش دمای بدن
  • بی خوابی
  • از دست دادن اشتها
  • لرزیدن
  • تعریق

در بررسی ملی درمورد استفاده از مواد مخدر و سلامتی در آمریکا، محققان تخمین زدند که 1.4 میلیون نفر در سن 12 سال یا بالاتر در حال حاضر از توهم زاها از جمله LSD در ایالات متحده استفاده می کردند. در سال 2015 و 2016، رایج ترین توهم زاها LSD و اکستازی بودند.

خطرات

LSD معمولاً باعث اعتیاد نمی شود. برخی از افراد واکنشهای روانپزشکی طولانی مدت مانند روان پریشی را تجربه می کنند، هرچند که این موارد نادر است. LSD و سایر توهم زاها حتی در دوزهای بالا، میزان سمیت کمی روی اندامها از جمله مغز دارند.

هیچ مطالعه ای درباره فلاش بک ها در تنظیمات بالینی صورت نگرفته است، بنابراین پزشکان مطمئن نیستند که آنها تنها به دلیل LSD هستند یا نه.

مهمترین خطر مصرف LSD، رفتارهای خطرناکی است که می تواند ناشی از اثرات ماده باشد. وقتی درک شخص از جهان تغییر می کند، ممکن است به همان اندازه به ایمنی یا امنیت دیگران توجه نکند. 

برخی از خطرات دیگر می توانند استفاده از LSD را خطرناک کند، از جمله:

  • بیماری قلب و عروقی
  • بارداری
  • صرع
  • اختلال شخصیت پارانوئید
  • روان پریشی
  • اختلال ارگانیک و سمی

افراد به دلیل تأثیرات شدید روانی آن معمولاً روزانه LSD مصرف نمی کنند. کسی که به طور مرتب از LSD استفاده کرده است، به سرعت تحمل ایجاد می کند و برای تجربه هرگونه اثر، نیاز به دوزهای بالاتری دارد.

چند روز پس از استفاده از LSD، حالت های عاطفی، روحی و جسمی فرد معمولاً به حالت عادی برمی گردد. افراد معمولاً پس از توقف مصرف، تمایل به مصرف دوباره ی LSD ندارند، بنابراین علائم ترک وجود ندارد.