اگر شما هم درباره اضطراب جدایی در کودکان به اطلاعات نیاز دارید، در ادامه با ما همراه باشید!
آیا همه کودکان دچار اضطراب جدایی میشوند؟
بله. اما شدت های مختلفی دارد. این اضطراب یکی از مراحل رشد عاطفی کودک است و زمانی اتفاق میافتد که کودک متوجه میشود که افراد و چیزها وجود دارند حتی هنگامی که آنها حضور ندارند. ازین مفهوم با عنوان ماندگاری چیزها یاد میشود.
در مقطع خاصی اغلب کودکان و نوباوگان اضطراب ویژه ای از خود نشان میدهند و غمگین میشوند؛ از تصور و یا در واقع جدایی خودشان از والدینشان. اگر شما این مرحله را به عنوان دوره ی ویژه ی تکامل در نظر بگیرید بیراهه نرفته اید. کودک بی دفاع از دوری شخصی که حفاظتش میکرده و مراقبش بوده عصبانی و غمگین میشود.
در اغلب موارد برخورد والدین با موضوع اضطراب جدایی کودکانش بستگی زیادی به فرهنگ آن جامعه دارد. در کشورهای غربی تمایل غالب به اصرار بر استقلال کودکان هست. حتی در مراحل ابتدایی زندگی کودک. اما در اغلب فرهنگ ها کودک انسانی در سال اول زندگی خود به ندرت از مادرش جدا میشود.
بیشتر بخوانید: با 10 مورد از رایجترین اضطراب های کودکان و نوجوانان آشنا شوید!
صرف نظر از محل بزرگ شدن کودکان این مرحله تکامل برای هم کودک و هم مادر مرحله ی بسیار خسته کننده ای است. خبر خوب آنکه اضطراب جدایی گذراست و شما بزودی میتوانید آنرا کنترل کنید. و همزمان قدردان و شکرگزار باشید برای فهمیدن این موضوع که شما برای کودک خود شماره یک هستید.
* چه زمانی این اضطراب اغلب اتفاق میافتد؟
کودکان علائم اضطراب جدایی را از حداقل 6 یا 7 ماهکی نشان میدهند. اما پیک این علائم بین ده تا هیجده ماه است و حتی به سادگی تا دو سلگی ادامه پیدا میکند.
در اغلب موارد اضطراب جدایی وقتی اتفاق میوفتد که شما کودک خود را ترک میکنید تا به سر کار بروید و یا جای دیگری میروید که کارهای معوقه تان را انجام دهید.
همچنین کودک میتواند دچار اضطراب جدایی شود حتی وقتی که در گهواره خود است و شما در اتاق بغلی هستید . این اضطراب تا 24 ماهگی ممکن است ادامه پیدا کند.
* چگونه میتوانم به کودکم دراین باره کمک کنم؟
کارهای زیادی هست که میتوانید برای کودک خود انجام دهید.
اجازه دهید اطرافیان نزدیک کودک از وی مراقبت کنند. اگر مجبور هستید کودک خود را ترک کنید که برای مثال به سر کار خود برگردید کودک خود را به کسانی بسپرید که برای کودک آشنا هستند. مثل پدر، مادربزرگ یا عمه و خاله یا دایی بچه ممکن است مقاومت کند اما راحت تر با غیبت شما کنار خواهد آمد در کنار افرادی که میشناسدشان.
بیشتر بخوانید: نشانه های اضطراب مدرسه رفتن در فرزندتان را جدی بگیرید!
افراد را به کودک خود معرفی کنید. یعنی وقت هایی که هستید آن فردی که قرار است در غیبت شما از کودک مراقبت کند را به کودک خود معرفی کنید و اجازه دهید با دیگری اخت بگیرد.
غیبت خود را کم کم به روتین تبدیل کنید یک آیین کوتاه و شیرین تدارک ببینید که طی این آیین شما به کودک خود خداحافظی می گویید – یک روتین پیش بینی شونده به کودک شما کمک میکند که به شما و توانایی خودش برای گذراندن دوره ی غیبت شما اعتماد کند.
چگونه باید کودک خود را برای مواجه شدن با جدایی آماده کنم؟
مثل همه تغییرات اجازه دهید که کودک شما به تدریج به وضعیت جدید عادت کند. چه کودک خود را با اعضای خانواده تنها میگذارید یا او را به یک پرستار بچه میسپارید موارد زیر را رعایت کنید.
در خانه تمرین کنید. برای کودک شما آسانتر خواهد بود اگر وی شروع کننده ی این جدایی باشد. مثلن بگذارید او خودش به تنهایی به اتاق دیگر برود و لحظاتی صبر کنید و سپس به وی بپیوندید.
شما میتوان برای درک بیشتر این کانسپت به کودک خود بگویید که :تو داری اتاق رو ترک میکنی؟؛ کجا میری؟ زودی برمیگردی. با این کار به کودک خود کمک میکنید بفهمد همه چیز اوکی هست حتی اگر برای چند دقیقه شما را نبیند بزودی روال به حالت عادی بازخواهد گشت و شما بزودی به وی میپیوندید و شما همیشه بازخواهید گشت.
به کودک خود زمان بدهید تا با فرد جدید اخت پیدا کند. اگر قرار است او را به پرستار بچه بسپارید قبل ازینکه برای اولین بار به کلی او را با پرستارش تنها بگذرید از قبل چند بار پرستار را دعوت کنید تا با کودکتان بازی کند. روز اولی که قصد دارید بچه را با پرستارش تنها بگذارید از پرستار بچه بخواهید که نیم ساعت زودتر به خانه تان بیاید تا پرستار و کودکتان باهم به خوبی پیوند پیدا کنند. این روش را در حالتی که میخواهید او را در خانه ی آشنایان بسپارید هم انجام دهید. زودتر به مکان جدید بروید و بگذارید کودک با مکان و افراد جدید اخت پیدا کند.
بیشتر بخوانید:راهکارهایی برای از بین بردن ترس کودک از دکتر !
همیشه خداحافظی کنید قبل از ترک کردن بچه او را ببوسید و بغل کنید و بگویید کجا می روید و کی برمیگردید… نگذارید این خداحافظی طولانی شود. اجازه ندهید این توضیح دادن به قدری طولانی شود که مجبور شوید پنهانی خانه را ترک کنید. کودکتان بسیار بیشتر غمگین میشود اگر فکر کند شما دود شدید و به هوا رفتید.
ساده برگزار کنید. کودک شما با احساسات شما تنظیم میشود پس نسبت به کسی که قرار است کودک را نگه دارد شوق و صمیمیت نشان دهید. سعی کنید گریه نکنید و یا علائم غم را در خودتان نشان ندهید وقتی بچه دارد گریه میکند…. حداقل تا وقتی بچه شما را میبیند. هر دوی شما ازین جدایی گذر خواهید کرد. کسی که بچه را نگه میدارد احتمالن به شما خواهد گفت که گریه بچه خیلی زودتر ازینکه شما واقعن از خانه خارج شوید تمام شده است.
اگر قرار است که بروید، بروید. برگشت های مجدد و مکرر به خانه یا محل نگهداری بچه، برای شما ، بچه و کسی که از بچه نگداری میکند کار را سخت تر میکند.
دوره ی آزمایشی کوتاه مدت. برای شب اول یا اولین بعدازظهر غیبت خودتان را بیشتر از یک ساعت ادامه ندهید. هر چقدر خودتان و کودکتان بیشتر با نگهدارنده ی بچه بیشتر اخت شدید میتوانید این مدت زمان را بیشتر کنید.
چگونه میتوانم با وابستگی کودکم مقابله کنم؟
اضطراب جدایی برای والدین هم کار بسیار دشواری ست مخصوصن زمانی که بچه نشانه های عصبی از خودش نشان میدهد و یا به نظر میرسد یکی از والدین( پدر یا مادر) را بیشتر ترجیح میدهد. ممکن است خود را گناکار بپندارید به خاطر اینکه او را با کس دیگری تنها گذاشته اید و دائم نگرانش باشید هنگامیکه از وی جدا هستید. اگر کودک شما تمام مدت تمام توجه شما را بخواهد ممکن است برای شما بسیار خسته کننده و کلافه کننده باشد.
اگر این احساسات را دارید بدانید که طبیعی ست و اضطراب جدایی یک مرحله طبیعی و گذراست. کودک شما خواهد آموخت که به شما اعتماد کند و این مرحله از تکامل کمک بسیار زیاد به استقلال وی خواهد کرد. بهرحال ممکن است این ماجرا شما را از پا درآورد اما بدانید اما بدانید که اضطراب جدایی به معنی این است که تا اینجای کار در تربیت فرزند خوب پیش آمده این و این اضطراب نشانه ی یک وابستگی سلامت است.
* چگونه با اضطراب جدایی هنگام شب مقابله کنیم؟
حس اضطراب تنهایی در هنگام شب برای کودکتان بسیار جدی ست پس تا جاییکه ممکن است سعی کنید ساعات منتهی به زمان خواب را برای کودکتان تا جای ممکن شاد، آرام و جالب کنید.
بیشتر بخوانید:با افکار منفی نوجوانان و 7 راه مقابله با آنها، از زبان یک نوجوان آشنا شوید !
سعی کنید در این ساعات منتهی به خواب کودک را بیشتر نوازش کنید، با صدای آرام برای او آواز بخوانید برایش قصه تعریف کنید. اگر کودکتان را در تختش گذاشتید و وی گریست بد نیست که به بسترش بروید و لحظاتی آنجا باشید. این کار برای هردوی شما خوب است. اما سعی کنید که این سرکشی ها کوتاه مدت باشد و خیلی کار خاصی انجام ندهید تا کودک متوجه شود باید به خوابیدنش ادامه دهد بدون دخالت شما و بزودی خواهد آموخت و خواهد توانست که به تنهایی بخوابد.
* چکار کنیم اگر هیچ چیز کارگر نبود؟
بچه ها شخصیت های مختلفی دارند پس ممکن است بعضی از بعضی دیگر راحت تر این دوره را سپری کنند. اگر تمام راه حل ها کارگر نبود همه چیز را دوباره ارزیابی کنید.
درباره ی پرستار بچه دوباره اندیشه کنید. ممکن است آن مرکز نگهداری کودکان و یا آن پرستار برای بچه ی شما مناسب نباشد و بچه به گریه کردنشان بعد از رفتن شما ادامه دهد به سادگی یکی از نتایج این است که کودکتان آنجا و یا آنها را دوست ندارد.
کودکتان را برای دوره های زمانی پانزده دقیقه ای با افرادی که میشناسد تنها بگذارید. به تدریج میتوانید این دوره را بیشتر و بیشتر کنید. کودکتان یاد میگیرد که شما باز خواهید گشت. و بودن با یک نفر آشنا بتعث میشود که استرس اضافی بودن با یک غریبه را نداشته باشد.
درباره ی استراتژی خداحافظی کردنتان تجدید نظر کنید. آیا به صورت پنهانی از خانه خارج میشوید وقتی کودکتان به شما نگاه نمی کند؟ آیا هنگام خداحافظی پرتنش و عصبی هستید؟ آیا با چشم های گریان بر میگردین و برای کودکتان دست تکان میدهید؟
سعی کنید خداحافظی را صمیمی تر برگزار کنید. یک خداحافطی مختصر با یک لفظ کودکانه میتواند به کودکتان کمک کند که عصبی نباشد. بفهمد که مساله ی خاصی نیست و شما بزودی برمیگردید پیش کودکتان.
لطفن تجربیات خودتون رو در زمینه ی اضطراب جدایی در کودکان برای ما بنویسید.
