با سلام خدمت همه دنبال کنندگان بخش انیمه مجله وارونه. در این مطلب، قصد داریم به انیمه Free که یک انیمه محبوب ورزشی است بپردازیم که با انتشار سه فصل سریال و چند فیلم، توانسته طرفداران وفادار خودش را داشته باشد. با این وجود، هنوز به نظر می‌رسد که باید مسیری طولانی را طی کند تا بتواند به پای آثاری مثل هایکیو برسد.
این انیمه، درباره پسری به نام هارو و دوستانش است که در کلوب شنای ایواتوبی، در کنار هم شنا می کنند و به رقابت با سایر مدارس می پردازند. برخلاف بقیه شناگرانی که ما در انیمه می بینیم، هارو اهمیتی به برنده شدن در رقابت ها نمی‌دهد و صرفا به خاطر علاقه به آب شنا می کند. با وجود اینکه بیخیالی هارو در فصل اول، خیلی اوقات قابل تحسین به نظر می رسد، اما در فصل دوم، همین بیخیالی باعث ایجاد مشکلاتی برای او می شود.
تقریبا همه قبول دارند که انیمه Free در فصل سوم، نسبت به دو فصل ابتدایی، پیشرفت های زیادی کرده است. که شاید بشود علت این پیشرفت را، تغییر کارگردان دانست (البته شاید! کارگردان دو فصل اول هم واقعا کارگردان کاربلدی است و ما از ایشان، آثار درخشانی مثل بنانا فیش و اسکیت: بی نهایت را دیده‌ایم.) در این مطلب صرفا به فصل اول و دوم این انیمه می پردازیم و کاری با فصل سوم نداریم. پس در ادامه با ما همراه باشید تا نگاهی به پتانسیل های هدر رفته فصل اول و دوم انیمه Free داشته باشیم.
انیمه Free اثر بهتری می‌شد اگر…
شخصیت پردازی بهتری داشت!
شاید بشود گفت تنها کسی که واقعا در انیمه Free شخصیت پردازی خوبی داشت، رین ماتسوکا بود. داستان همیشه شخصیت ها را تا مرز “ملموس در حد مرگ” می برد اما برمی گرداند. و هرگز اجازه درخشش واقعی به آنها نمی داد. مثلا ماکوتو. ماکوتو، داستان ناراحت کننده ای دارد که اگر به درستی روایت می شد، می توانست او را به جای یک چهره متبسم و همیشه مهربان، به شخصیتی چند بعدی و به یادماندنی تبدیل کند.
همچنین داستان ناگیسا، داستان خیلی از بچه ها و پدر و مادرهاست. با وجود اینکه داستان او در حالت عادی، قابل درک است، اما متاسفانه در انیمه با نوعی تصنع همراه است.
اصلا حتی خود هارو. او انصافا شخصیت پردازی خوبی دارد؛ اما با این حال در حد “خیلی خوب” یا “عالی” هم نیست. این نکته نگران کننده ای است؛ چون که هارو پروتاگونیست اصلی سری Free است! هارو شخصیتی است که درک کردن یا نکردنش به خود شما بستگی دارد. شخصا ارتباط بسیار خوبی با او گرفتم و خیلی خوب توانستم انگیزه هایش را درک کنم. چون خودم شباهت هایی به او دارم. با این حال، از برخی دیگر از مخاطبان انیمه Free شنیدم که گاهی اوقات احساس می کنند که نمی توانند هارو را درک کنند.
همچنین بخوانید: پنج دلیل برای تماشای انیمه از دنیای جدید ؛ شاهکاری گمنام
شخصیت ها تنوع بیشتری داشتند!
شخصیت ها کمی تکراری هستند. گاهی اوقات، شباهت شخصیت های یک انیمه، به شخصیت هایی که قبلا هم در آثار دیگر دیده بودیم، اشکالی ندارد. اما ماجرا زمانی به دل نمی نشیند که خیلی از شخصیت های انیمه فری، نه تنها خیلی به شخصیت ها در دنیاهای داستانی دیگری شباهت های زیادی دارند، بلکه از تنوع پایینی هم برخوردارند. یعنی شباهت بین شخصیت های خود این سریال، خیلی بیش از حد زیاد است.
می شود گفت که منحصر به فردترین شخصیت این انیمه، هارو است. اخلاق خاص، عقاید خاص، آرمان های خاص. این برگ برنده انیمه Free است. هرچند متاسفانه پردازش به او ناقص است. شخصیت دیگری که احساس کپی بودن از بقیه در انیمه فری را تداعی نمی کند، رین است. با وجود اینکه او خیلی اوقات آدم را یاد باکوگو در مای هیرو آکادمیا می اندازد، اما هویت خودش را دارد. و به اندازه کافی منحصر به فرد است. حالا این را به مامورو میانو همیشه فوق العاده (ویس اکتر شخصیت هایی مثل لایت یاگامی، دازای اوسامو، اوکابه رینتارو، و…) اضافه کنید تا شخصیت رین همیشه حرفی برای گفتن داشته باشد.
کمدی بهتری داشت!
بدبختانه خیلی از شوخی های انیمه Free نمی توانند مخاطب را بخندانند. البته این انیمه هرگز قرار نبود به اثری تبدیل شود که شما را روده‌بر می کند؛ اما خب… بلاخره اگر سازنده می خواهد از شوخی و کمدی در انیمه استفاده کند، باید حواسش باشد که نه همه، لااقل بیشتر شوخی ها واقعا بامزه باشند.
با وجود اینکه انیمه فری واقعا از لحظات کمدی خوبی برخوردار است، اما خیلی اوقات شوخی هایش بیشتر از بامزگی، رو به لوس بودن می روند. چرا؛ دقیقا همین شکلی است. نمی توانید مخالفت کنید و از زیر این موضوع در بروید.
نکته دیگر، این است که متاسفانه انیمه Free شور همه چیز را در می آورد. تا یک موضوع بامزه کشف می شود، آنقدر روی آن مانور می دهد تا خودش هم خسته شود. بلاخره، علاقه گو به عضلات، تا یک جایی بامزه است. شیرین کاری های مومو چند بار ما را می خندانند. شوخی های کلامی ناگیسا، با وجود اینکه این شخصیت را دوست دارم، از همان اول هم چندان بامزه نبودند. حالا عنصر تکرار را هم به این موضوع اضافه کنید تا ببینید بعضی اوقات ناگیسا چقددددر روی اعصاب می روند.
در کل، یکی از مشکلات اصلی انیمه فری، شوخی هایی هستند که همیشه کار نمی کنند و تازه تکرار هم می شوند. با وجود اینکه این انیمه شاید بتواند قشر خاصی را بخنداند، اما قطعا در خنداندن بیشتر مخاطبان لنگ می زند.
مرتبط: بهترین انیمه های کمدی که باید تماشا کنید!
داستان جدی‌تری را پیگیری می کرد!
خب، شوخی های انیمه Free نمی توانند راضی کننده باشند. از آن طرف، می شود گفت بهترین بخش های انیمه فری، مربوط به فلش بک ها هستند؛ زمانی که ما گذشته شخصیت ها را می بینیم. در این بخش ها، شوخی های کمتری دیده می شوند و ما روایت جدی تری را می بینیم. که همه آن سکانس ها، عالی و درجه یک هستند. پس به یک نتیجه می رسیم: جدی بودن خیلی بهتر از لوس بودن است.
منظورم این نیست که کاملا شوخی ها حذف شوند. منظورم این است که وقتی شوخی‌ات جالب نیست، آن را نگویی، سنگین‌تری. فلش بک های انیمه فری، سکانس هایی عالی هستند. چون وقتی می خواهی اطلاعاتی کلیدی درباره گذشته به مخاطب بدهی، ترجیح می دهی از لحظات اضافه دوری کنی. اجازه دهید اینطور شفاف سازی کنم: «انیمه Free ، موقع فلش بک ها، خودش را جدی می گیرد؛ پس ما هم او را جدی می گیریم. این موضوع در مورد داستان در زمان حال برعکس است. ما داستان زمان حال انیمه فری را جدی نمی گیریم؛ چون او خودش، خودش را جدی نمی گیرد.»
داستان خلاقانه‌تری داشت!
خیلی اوقات داستان انیمه Free ، مرزهای شباهت با هایکیو را جابجا می کند! این را که فاکتور بگیریم، می رسیم به پیچش های داستانی فوق العاده قابل پیش‌بینی. هیچ وقت یک اتفاق به ظاهر غیرمنتظره، ما را شوکه نمی کند و همیشه خودمان می توانیم همه چیز را از قبل حدس بزنیم. متاسفانه انیمه فری، 99 درصد اوقات در دام کلیشه ها می افتد و سازندگان آن، خلاقیت زیادی در داستان به خرج نمی دهند.
در صورتی که این انیمه، شخصیت های واقعا جالبی دارد. اگر به آنها به اندازه کافی می پرداخت، و در داستان بهشان بها داده و نقشی بیشتر از “وراج با موهای قهوه‌ای (یا چه می دانم، هر رنگ موی دیگری!)” می داد، می توانستند سطح انیمه را کلی بالا ببرند و خودشان هم محبوبیت زیادی کسب کنند.
مطلب پیشنهادی: بهترین انیمه ها برای علاقمند کردن دیگران به انیمه
تکلیف خودش را مشخص می‌کرد!
این نکته دوباره برمی گردد به همان روایت جدی داستان. دوباره اعلام می کنم: من مشکلی با کمدی ندارم. فقط می گویم انیمه فری کشش این همه شوخی را ندارد. چرا؟ چون ما داستان ناراحت کننده رین را دیدیم. چون با ترس های ماکوتو روبرو شدیم. و چون ناتوانی ساسکه را دیدیم.
انیمه فری، شبیه هایکیو است؛ در صورتی که نباید اینطور باشد. هایکیو درباره نتیجه دادن تلاش هاست؛ اما فری درباره این است که اگر تلاش هایمان جواب نداد، دقیقا چه… کاری انجام دهیم؟ با این وجود، انیمه Free ، به جای اینکه داستان خودش را، با شیوه و فضای خاص خودش تعریف کند، دوباره به مضامینی تکراری می پردازد و خلاقیت زیادی به خرج نمی دهد.
برای همین است که می گویم انیمه فری باید تکلیف خودش را مشخص کند. می خواهد یک کمدی دبیرستانی ورزشی با هدف ترویج پیام “با تلاش و کوشش به هر جایی می‌رسی!” باشد، یا یک درام ورزشی درباره ناامیدی های زندگی و تلاش برای گذر از آنها با شوخی های باوقار؟ خب، متاسفانه این انیمه هرگز در دو فصل اول، تکلیفش را مشخص نمی کند و در بین این دو معلق است. همین است که باعث می شود شوخی های نه چندان خوب، مثل خنجر در قلبمان فرو بروند و باعث دردمان شوند.
از هیجان بیشتری استفاده می کرد!
توضیح دادن اینکه چطور یک انیمه ورزشی می تواند بدون هیجان یا کم هیجان باشد، به همان اندازه سخت است که بخواهی به یک انسان اولیه توضیح دهی بیت کوین چیست. خب… انیمه فری خیلی هیجان انگیز نیست. متاسفانه.
من توقع ندارم فری مثل هایکیو که یک فصل تمام دق‌مان می دهد تا فقط یک مسابقه را تمام کند و در آن بین هم از هیچ بهانه ای دریغ نمی کند تا جان‌مان را به لب برساند، باعث شود ما بپر و بپر کنیم. بلاخره، حتی من هم از مقداری واقع گرایی برخوردار هستم! و طبیعتا متوجه می شوم مسابقات والیبال، بسیار طولانی تر از مسابقات شنا هستند که فقط چند دقیقه طول می کشند. در شنا بحث سرعت مطرح است!
مشکل “هیجان” انیمه Free ، این است که نتایج در اغلب اوقات، قابل پیش بینی اند. بی انصافی نکنیم؛ چند بخش بودند که واقعا باعث هیجان من شدند. اما این مقدار خیلی زیاد با پتانسیل واقعی این انیمه فاصله دارد.
حرف آخر
انیمه Free یک انیمه دوست داشتنی است. و قطعا ارزش دیدن دارد. اما متاسفانه در دو فصل اول، تکلیف خودش را مشخص نمی کند و نمی تواند به پتانسیل واقعی‌اش برسد. شاید اگر پردازش شخصیت ها و داستان، در حالت بهتری قرار داشت، ما شاهد اثر بهتری بودیم.
نظر شما درباره این انیمه چیست؟ به نظرتان چه انیمه های دیگری پتانسیل داشتن چنین مطلبی را دارند؟ فراموش نکنید که حتما نظرات خود را با ما در میان بگذارید!
در ادامه بخوانید:
