آیا سفینه ی فضایی بیگانگان از زمین ما بازدید کرده است؟

در سال 2017 جسمی بسیار عجیب در منظومه ی شمسی دیده شد. این مسافر عجیب و غریب اوموآموا نام گرفت. ʻOumuamua با سایر اجرام فضایی تفاوت زیادی داشت. کوچک و باریک بود و با طول چند صد هزار متری و عرض چند ده متری در منظومه ی ما حرکت میکرد. سرعت بالای اومواموا باعث شد از گرانش خورشید فرار کند و وارد فضای میان ستاره ای شود.  

خبر کشف این جسم عجیب و غریب در یک کنفرانس خبری به گوش دانشمندان رسید و جالب است که دانشمندان به اتفاق نظر فکر میکردند که چنین جسم عجیبی حتما یک سفینه ی فضایی متعلق به بیگانگان است. چرا که هر وقت، هر چیز عجیب و غریبی در فضا پیدا می شود همه فکر میکنند یک شی فضایی بیگانه است.


مطلب مرتبط» پنتاگون : یوفوها سفینه های ساخته شده روی کره زمین نیستند! 


بیشتر محققان به اتفاق نظر فکر میکردند که اوموآموا جایی در خارج از منظومه ی شمسی شکل گرفته است. اوموآموا در واقع یک ستاره ی دنباله دار یا شهاب سنگ بوده که از ستاره ی اصلی جدا شده و در فضای میان ستاره ای با سرعت بالایی حرکت میکند. اما همه این نظریه را قبول ندارند. همان طور که گفتم بعضی ها بر این باورند که این جسم عجیب و غریب حتما یک سفینه ی فضایی متعلق به موجودات فضایی است. اما چگونه ممکن است چنین فرضیه ای ممکن باشد؟ و چرا بیشتر دانشمندان با این نظریه مخالفند؟ با من و مجله وارونه همراه باشید تا در این مورد بیشتر بدانیم!

محققان تخمین زده اند که کهکشان راه شیری ما چیزی در حدود 100 ها میلیارد ستاره ی دنباله دار و شهاب سنگ دارد که محل تولدشان کهکشان های دیگر است. بالاخره یکی از این ستاره های دنباله دار ممکن بود دیر یا زود از منظومه ی ما عبور کند. پس منطقی به نظر می رسد که اومواموای عجیب و غریب داستان ما یکی ازهمین ستاره های دنباله دار باشد. ناگفته نماند که یکی دیگر از همین شهاب سنگ ها سال گذشته کشف شد و این بار اسمش را بریستو گذاشتیم. پس پیش بینی های ما خیلی هم دور از انتظار نبوده!

اما نکته ای که اوموآموا را از بقیه شهاب سنگ ها متمایز میکند مدار گردشش است!  نیرویی ضد گرانش بر مدار این شهاب سنگ اثر گذاشته و موجب می شود که مدار حرکتی اش بر اساس پیش بینی های محققان نباشد. البته این موضوع هم خیلی غیر طبیعی نیست.

نزدیک شدن به خورشید و گرمای ناشی از این ستاره موجب می شود امواج رادیویی، گاز و ذرات اوموآموا کم کم از آن جدا شود. همین جدا شدن ذرات و فشار ناشی از خروج گازها نیرویی علیه جاذبه ایجاد میکند. این پدیده در اکثر شهاب سنگ ها دیده می شود.

محققان و متخصصان شهاب سنگ ها سال هاست این پدیده را از جنبه های مختلف بررسی میکنند. اما به دلیل سیاه بودن، تاریک بودن و سرعت بالای اومواموا عکس هایی که به دست دانشمندان رسیده خیلی واضح نیست. همین عامل باعث شده حرف و حدیث ها پیرامون اومواموا زیاد باشد.

با وجود تمام مدارک و شواهد یکی از دانشمندان هم چنان معتقد است که اومواموا سفینه ای فضایی است که با قدرت امواج نوری گفته شده از خورشید حرکت میکند. در این نظریه اجرام مانند آینه نورخورشید را منعکس می کنند و ازاین انعکاس به عنوان منبع انرژی استفاده میکنند.

مسئله ای که نظر این دانشمند را به خود جلب کرده، عدم وجود گاز یا همان دنباله در اطراف اوموامواست. البته این موضوع برای شهاب سنگ هایی که تحت فشار نیروی ضد جاذبه ی خودشان هستند طبیعی است.

همچنین بخوانید: آیا انسانها می توانند در فضا زندگی کنند؟ “به زبان ساده” 

بررسی معقولانه داستان اوموآموا

هیچ کس نمیداند ادعاهای این دانشمند درست هستند یا غلط و هیچ کس هم نمیتواند چیزی را اثبات کند. چیزی که مشخص است این است که چنینی ادعاهایی آنهم از طرف دانشمندی با تجربه برای جامعه ی دانشمندان غیر قابل تحمل و بسیار ناخوشایند است.

اگر بخواهیم اینگونه تصور کنیم که هر چیز غیر طبیعی که در دنیای ستاره شناسی می بینیم و نمی توانیم درکش کنیم از دنیای بیگانه ها آمده، سنگ روی سنگ بند نمی شود. آن وقت به این نتیجه می رسیم که هر چیزی پتانسیل این را دارد که از طرف موجودات فضایی و بیگانه ها آمده باشد و این یعنی هرج و مرج در علم. چرا که چیزهای خیلی زیادی هست که از آنها سر در نمی آوریم و نمی توان به همین راحتی گفت که تمام چیزهای عجیب، به موجودات فضایی و بیگانه ها مرتبط هستند.

 برای اینکه از چنین نتیجه گیری های زودرس و نپخته ای جلوگیری کنیم، از ابزار علمی و منطقی استفاده میکنیم، یعنی بررسی منطقی وقایع رخ داده! یکی از کاربردی ترین روش ها “تیغ اوکام” است.

 این روش منسوب به “ویلیام اوکام” فیلسوف و منطق دان انگلیسی است. بر اساس این اصل هر گاه برای بروز پدیده ای دو توضیح  متفاوت وجود داشته باشد، توضیح ساده تر را انتخاب میکنیم. چرا که در توضیح پیچیده تر امکان بروز اشتباه و سوال های بعدی بیشتر است. حالا سوال این جاست. آیا اومواموا جسمی کاملا طبیعی است یا یک سفینه ی بیگانه؟ اگر فرض کنیم اومواموا سفینه ای متعلق به بیگانگان است، سوالات بعدی پشت سر هم مطرح می شوند و مثلا اینکه چه کسی، چرا و از کجا این سفینه را ارسال کرده؟ بر اساس اصل تیغ اوکام این نظریه رد می شود. حداقل تا زمانی که توضیح ساده تری برای این داستان پیدا شود.

یکی دیگر از روش های بررسی منطقی داستان اومواموا قانون کلی است. بر اساس این قانون اگر قرار باشد جسمی غیر طبیعی باشد مدرکی غیر طبیعی هم در موردش وجود خواهد داشت. توضیح نصفه و نیمه ی عدم وجود گاز در اطراف اومواموا اینقدر غیر طبیعی نیست که بتوان داستان غیر طبیعی بودن اومواموا را باور کرد. چرا که توضیحات منطقی زیادی درباره ی همین خروج گاز وجود دارد.

سومین راه بررسی منطقی اوموآموا از طریق نظر کارشناسان است. هر دانشمندی نظر خودش در این مورد را در ژورنالی چاپ میکند. در این ژورنال ها ادعاها بررسی می شود و در نهایت منتقدان و متخصصان نتیجه ی درست تر منطقی تر و بهتر را انتخاب میکنند.


همچنین بخوانید: دزدیده شدن انسانها توسط آدم فضایی ها حقیقت دارد؟ 


تحقیق در مورد موجودات فضایی و بیگانگان

بررسی منطقی داستان اومواموا نباید مانع این شود که دنبال بیگانگان بگردیم. میلیون ها دلار پول و زمان صرف تحقیقات در مورد بیگانگان می شود. برای دانشمندانی که به صورت منطقی به دنبال نشانه های علمی بیگانگان هستند، نشانه هایی هم هست.

دانش بیولوژی ستاره ای به دنبال نشانه هایی از فعالیت های بیولوژیکی جایی خارج از سیاره ی خودمان می گردد. هم اکنون مریخ پیمای ناسا روی خاک های سرخ این سیاره به دنبال مولکول هایی می‌گردد که می توانند نشان دهنده ی بقایای فعالیت های بیولوژیکی باشند. البته شاید چنین فعالیت هایی در قمرهای مشتری و زهره هم وجود داشته باشد.

داستان به همین حدس و گمان ها ختم نمی شود. در 5 سال آینده بشر قادر خواهد بود با کمک تکنولوژی، سیاره های دور ستاره را هم بگردد. تلسکوپ های جیمز وب و اروپا قادر خواهند بود سیاره های مدار خارجی منظومه را هم به صورت دقیق بررسی کنند. جستجو برای موجودات هوشمند فضا هم آغاز شده. امواج رادیویی تلسکوپ ها خیلی وقت است که آسمان ها را در پی پیدا کردن پیامی از بیگانگان جست و جو میکنند.

پیدا کردن نشانه ای از بیگانگان خیلی هیجان انگیز و جالب است. اما وقتی زمانش رسید و ما چنین نشانه هایی پیدا کردیم باید مطمئن شویم که واقعا خوب هستند یا نه! باید نظریاتمان را با متخصصان دیگر در میان بگذاریم و بررسی شان کنیم، البته با روش های علمی.

تکیه کردن به روش ها و مشاهدات علمی ادعاهای ما را معقولانه تر میکند. با وجود تمام توضیحاتی که دادم خیلی هم دور از انتظار نیست که در 5 تا 10 سال آینده کسی بیاید و ادعا کند که بالاخره نشانه ای از بیگانگان در فضا پیدا کرده. البته باید متقاعدمان کند، آنهم با ابزارعلم. به امید آن روز و خبرهای خوش بعد از آن.

در ادامه بخوانید: