برنادینلی-برنشتاین به منظومه ما بازمی گردد!

شاید داغ ترین خبر این روزهای دنیای نجوم بازگشت برنادینلی-برنشتاین، بزرگترین ستاره دنباله دار شناخته شده، به منظومه شمسی باشد. این ستاره دنباله دار در موقعیت 29 نجومی، یعنی در فاصله حدودی 29 برابر فاصله زمین تا خورشید، قرار گرفته است. بر اساس تازه ترین تحقیقات انجام شده این ستاره دنباله دار تقریبا یک دهه دیگر مهمان منظومه شمسی خواهد بود.

مطلب مرتبط: آغاز جهان چه بوده است؟ بیگ بنگ یا تورم کیهانی؟ 

موقعیت حال حاضر ابر ستاره دنباله دار

اگر بخواهید از موقعیت حال حاضرش بدانید باید بگویم که این ستاره دنباله دار 148.8در  کیلومتری و در مکانی به نام ابر اورت که محل تولد اکثر دنباله دارهاست قرار دارد. این ستاره درخشان از صخره های یخی تشکیل شده که بزرگی به اندازه کوهستان ها دارد. نکته اینجاست که دنباله درخشان این ستاره نشان دهنده این است که این مهمان فضایی به سمت مدارهای داخلی منظومه شمسی که گرم تر هستند در حرکت است.

برنادیبرنادینلی-برنشتاین تهدیدی برای زمین نیست

خبر خوش این است که این بزرگترین ستاره دنباله دار تهدیدی برای زمین به حساب نمی آید. در واقع مسیر حرکتش به گونه ای است که از مدار زحل، که 10.97 واحد نجومی از ما فاصله دارد، رد خواهد شد. البته این فاصله معنای دیگری هم دارد. آن هم اینکه انسان ها با چشم غیر مسلح و ابزار ستاره شناسی مانند تلسکوپ قادر به دیدن این ابر ستاره دنباله دار نخواهند بود. البته این را هم باید بدانید که این فاصله نسبت که دفعه قبلی که شهاب سنگ برنادینلی-برنشتاین را دیدیم کمتر شده است.

بار دوم است که این ستاره دنباله دار به منظومه ما میاید

بله! این شهاب سنگ در حدود 3.5 میلیون سال قبل از فاصله ای 18 واحد نجومی و از کنار خورشید آمده بود. البته جالب است بدانید که قبل از اولین بار مسافرتش به منظومه شمسی بار چیزی در حدود 40000 واحد نجومی را سفر کرده بود. با این حساب خیلی ها برنادینلی-برنشتاین را پیر تصور میکنند. ممکن است برایتان خنده دار باشد اما دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که ستاره دنباله دار داستان ما خیلی هم جوان است. چرا که آخرین بار تا فاصله 18 واحد نجومی جلو آمده و به ما نزدیک شده است.

مرتبط: در مورد جهان هستی چه می دانیم؟ رازها و افسانه ها

اولین ورود ابر ستاره دنباله دار به منظومه شمسی

در واقع این ستاره دنباله دار اولین بار در سال 2014 و در فاصله 4 میلیارد کیلومتری منظومه شمسی دیده شد. این فاصله چیزی در حدود فاصله نپتون تا زمین است. کاشف این ابر ستاره دنباله دار هم پدرو برنادیلنی استاد دانشگاه واشنگتن است.

چرا مطالعه ستاره های دنباله دار خیلی مهم است؟

از نظر او و بسیاری از ستاره شناسان دیگر مطالعه ستاره های دنباله دار از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. چرا که این ستاره ها بازگو کننده تاریخ اولیه تشکیل منظومه شمسی هستند. البته باید بدانید که هر کدام از این ستاره های دنباله دار قسمتی از راز ابر اورت که محل تولدشان است را  هم برملا میکنند.

تدابیر آژانس های فضایی برای ستاره های دنباله دار خطرناک

برخلاف شهاب سنگ های پر خطر، برنادینلی-برنشتاین برای زمین تقریبا بی خطر است. اما در عین حال آژانس های فضایی در حال برنامه ریزی برای موارد اورژانسی خطرآفرین هستند.

در همین راستا، محققان چینی میخواهند 23 راکت لانگ مارچ 5 را به فضا بفرستند تا از بین بردن ستاره های دنباله دار در فضا را تمرین کنند. در واقع اینکار یک جور مانور تمرینی است که شاید روزی به دردمان بخورد. این راکت ها ستاره های دنباله داری را نشانه میگیرند که از مدار زمین 7.5 میلیون کیلومتر فاصله دارند و شانس برخوردشان چیزی در حدود 2175 از 2199 بار است.

تدابیر امنیتی ناسا در این میان چه بوده؟

ناسا هم در این میان بیکار ننشسته. آنها سنگی به نام دیدموس را نشانه گرفته اند. بزرگی این سنگ چیزی در حدود بزرگترین هرم از اهرام ثلاثه مصر است. ناسا قصد دارد یکی از سفینه هایش را از قصد به این سنگ فضایی بزند. با اینکار آنها در تلاشند تا مسیر حرکت این شهاب سنگ را عوض کنند.

در ادامه ببینید تصاویری جدید از خورشید؛ غول زندگی بخش منظومه ی ما را از نزدیک ببینید