تاثیر اختلال دوقطبی بر افراد مبتلا
در قسمت اول به طور کامل اختلال دوقطبی را توضیح دادیم تا شما با اپیزودهای این اختلال و ویژگی های آن آشنا باشید. در این مطلب قصد داریم تاثیر اختلال دوقطبی بر افراد مبتلا را شرح دهیم. اختلال دو قطبی چه تاثیری بر زندگی افراد مبتلا می گذارد؟ با ما همراه باشید تا پاسخ این سوال را بفهمید. به عنوان پرستار، مراقب یا کسی که با یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی زندگی می کند، مهم است که بدانید تاثیر اختلال دوقطبی بر افراد مبتلا چقدر می تواند شما و بیمار را به چالش بکشاند.
اختلال دوقطبی اختلالی است که بر بهداشت روان فرد مبتلا تاثیر میگذارد و می تواند زندگی همراه با این اختلال را برای فرد سخت کند. اما در صورتیکه فرد مبتلا به اختلال دوقطبی، درمان مناسب و کمک های تخصصی دریافت کند می تواند بیماری را مدیریت کرده و زندگی موثر و کاملی را تجربه کند.
همچنین بخوانید: راهکارهایی برای درمان اختلال دو قطبی از دارو درمانی تا روان درمانی
” اپیزود شیدایی (مانیک) “
اپیزودهای شیدایی می تواند میان فرد مبتلا و خانواده، دوستان و حتی در محیط کاری فرد تعارض ایجاد کند و شرایط عادی زندگی را تغییر دهد.
در طول اپیزود شیدایی، فرد ممکن است پرخاشگر شود یا تکانه ای عمل کند( به این معنا که بدون فکر عمل می کند). این عوامل می تواند باعث بروز رفتارهای خطرناک و ریسکی، قطع روابط عاطفی، بی احتیاطی های جنسی، ایجاد مشکلات اقتصادی و مسائل قانونی به عنوان بخشی از شرایط مبتلایان شود.
در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، احتمال خطر خودکشی 15 برابر بیشتر از افراد عادی است که حدودا %25 از موارد خودکشی را شامل می شود.
سایر پیامدهای اختلال دوقطبی که می تواند بر سلامتی فرد تاثیر بگذارد، این است که اختلال دوقطبی اغلب می تواند به موازات مشکلات دیگری مانند دیابت، اضطراب، بیماری های قلبی و سوء مصرف الکل و دارو پیش بیاید. این اختلال می تواند امید به زندگی را در مبتلایان تا حدود 9 سال کاهش دهد.
افراد مبتلا به اختلال دوقطبی گاهی وابستگی شدیدشان به این اختلال را با عنوان لذت بخش توصیف می کنند. علت این وابستگی، تجربه ای است که این افراد از شیدایی دارند. برخی در اپیزود شیدایی سرخوشی زیاد، شگفت انگیز بودن، شور و اشتیاق زیاد داشتن و اعتماد به نفس بالا و احساس شکست ناپذیری را تجربه می کنند. هرچند که برخی تجربه متفاوتی از این حالت دارند و به جای آن پرخاشگر شدن و تحریک پذیر بودن خلق را تجربه می کنند.
همچنین بخوانید: چگونه می توانیم کنترل واکنش و هیجانات مان را به دست بگیریم؟
تجربه “بالا بودن” در اپیزود شیدایی به گونه ای است که فرد احساس می کند ترمز بریده است و می تواند بسیار سریع و فراتر از مرزهایی که دارد برود.
زمانیکه اپیزود شیدایی تمام می شود، فرد نسبت به کارهایی که انجام داده و حرف هایی که در دوره شیدایی گفته، احساس معذب بودن و خجالت زدگی می کند. آنها ممکن است بعد از اپیزود شیدایی بخاطر احساس شرم و خجالت از روابط اجتماعی اجتناب کنند و منزوی شوند.
برخی از افراد دوقطبی ممکن است به خاطر نیاورند که در طول اپیزود شیدایی چه کرده اند، که این موضوع بستگی به شدت فاز شیدایی و یا داروهایی که مصرف می کنند دارد.
” اپیزود افسردگی “
فردی که بعد از دوره ثبات و عدم تغییرات خلقی دچار افسردگی می شود، ممکن است به اشتباه فاز شیدایی را به عنوان شروع یا حمله ای که باعث پیشرفت و بالا آمدن فاز افسردگی می شود بداند، در حالیکه فاز افسردگی بخشی از این اختلال است نه نتیجه اپیزود شیدایی!
اپیزود افسردگی یا خلق پایین تجربه ای بسیار سخت و دردناک برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی است که به سختی می توانند با آن مواجه شوند و حریف قطب سیاه این اختلال شوند. به همین دلیل است که اپیزود افسردگی اختلال دوقطبی گاهی باعث افکار خودکشی می شوند.
همچنین بخوانید: عوارض جنسی داروهای ضدافسردگی ؛ چطور با آنها کنار بیایم؟
آینده برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی چگونه است؟
مشابه بسیاری از شرایط پزشکی مانند بیماری قلبی و دیابت، اختلال دوقطبی نیز نیاز به مدیریت حساب شده و دقیق شرایط اختلال دارد.
این اختلال دوره های عود و بازگشت بیماری دارد، بویژه زمانیکه فرد به برنامه درمان خود بطور کامل عمل نکند و پایبند فرایند درمان نباشد.
متاسفانه برای این اختلال درمان قطعی وجود ندارد، اما بخش امیدوار کننده درمان های موجود این است که با کمک درمان های دارویی و سایر درمان ها مانند روان درمانی های فردی و خانوادگی می توان شدت و فراوانی تکرار اپیزودهای دوقطبی را در بیمار کاهش داد و یا از آن پیشگیری کرد.
با درمان دارویی مناسب و داشتن برنامه ریزی درست برای سبک زندگی، بسیاری از افراد با اختلال دوقطبی می توانند ثبات را در زندگی خود تجربه کنند و زندگی موفق، سازنده و فعالی داشته باشند.
در ادامه بخوانید:
