ما تمایل داریم به مریخ شبیه زمین و از جهات مختلف فکر کنیم. مریخ دارای جو و ویژگی های زمین شناختی قابل تشخیص است. ما می توانیم ترکیب سنگ های آن را شناسایی کنیم، الگوهای آب و هوایی آن را مورد مطالعه قرار داده و فعالیت لرزه ای را تشخیص دهیم. اما مریخ باز هم بسیار شبیه زمین نیست. این موضوع را با دیدن عکس هایی که توسط تلسکوپ ها و کاوشگر ها گرفته شده اند می شود فهمید. بیایید چند تا از این عکس ها را بررسی کنیم.
همچنین بخوانید: کشف کهکشان باستانی عجیب ؛کمکی به یافتن راز های تشکیل جهان!
یک تکه یخ بزرگ
این دهانه Korolev نه چندان دور از قطب شمال مریخ است که توسط مدارگرد آژانس فضایی اروپا مریخ اکسپرس تصویر برداری شده است. این حفره 81.4 کیلومتر (50.6 مایل) عرض دارد و در تمام طول سال از آب یخ زده پر شده است. هنگامی که هوا بر روی این یخ ها حرکت می کند، خنک می شود و در نتیجه لایه ای از هوای سرد که مستقیماً بالای یخ قرار دارد، ایجاد می شود. از آنجا که هوا رسانای ضعیف گرما است، این لایه سرد به عنوان عایق عمل می کند و یخ را در برابر هوای گرم محافظت می کند و به این ترتیب آن را از ذوب شدن حفظ می کند. گنبد یخی 1.8 کیلومتر (1.1 مایل) ضخامت و تا 60 کیلومتر قطر (37.3 مایل) دارد و حجم آن در حدود 2200 کیلومتر مکعب (528 مایل مکعب) است.
گرفتگی جزئی ماه ها
در روی زمین، ما یک اتفاق فوق العاده داریم. نسبت فاصله بین زمین و ماه با نسبت فاصله ی کره زمین و خورشید تقریبا برابر است. این بدان معنی است که وقتی ماه برای یک گرفتگی کامل از مقابل خورشید عبور می کند، خورشید را کاملاً می پوشاند.
همچنین بخوانید: ثبت اولین تصویر از لحظه ی تشکیل یک سیاره!
در مریخ اینگونه نیست. وقتی یکی از قمرهای مریخ برای یک گرفتگی مریخ از مقابل خورشید عبور می کند، بسیار کوچکتر است. مریخ نورد کنجکاوی ناسا تعدادی از چنین گذرهایی را از دو قمر مریخ، یعنی فوبوس و دیموس مشاهده کرده است که آن ها بیشتر شبیه سایه هایی هستند که در سراسر آسمان می چرخند.
تپه ی ارواح
این عکسی که مشاهده می کنید، در واقع به عنوان “تپه های ارواح” شناخته می شوند که توسط جریان های گدازه های باستانی شکل گرفته اند. چندی پیش، وقتی این گدازه به راحتی در سطح مریخ حرکت می کرد، شکل تپه ها را تغییر داد و چنین چشم انداز هایی ایجاد کرد. گدازه ها در اطراف این تپه ها جریان پیدا کرده و به این شکل در می آیند. وقتی که باد می وزد، شن و ماسه ها را با خود می برد و چیز های سنگین تر که همان گدازه ها هستند باقی می مانند.
حفره عجیب
حتی در مریخ، این ویژگی عجیب است: آنچه به نظر می رسد کوه مخروطی است، با سوراخی در بالا، اما کاملا خالی. دلیل این خالی بودن این است که گاهی اوقات جریان گدازه می تواند در حالی که جریان در زیر ادامه دارد، جامد شود. یعنی لایه های بالایی گدازه جامد شوند اما لایه های زیرین هنوز در حال حرکت هستند.
همچنین بخوانید: دانشمندان شواهدی از جهان موازی کشف کرده اند که در آن زمان به عقب می رود!
سپس گدازه های جاری می توانند از بین بروند و غارهای لوله گدازه ای را پشت سر بگذارند. بخشی از سطح جامد شده می تواند فرو بریزد و یک حفره ی این چنینی در آن ایجاد کند. این حفره یا به اصطلاح لوله گدازه ای، بزرگتر از هر لوله گدازه ای است که در روی زمین یافت می شود، و شکل مخروطی کف آن نیز بسیار عجیب است.
دهانه ی برخورد باشکوه
جو نازک مریخ به اندازه ی جو زمین، نقش حفاظتی ندارد و تعداد بسیار بیشتری از سنگ های فضایی از جو آن عبور کرده و با سطح مریخ برخورد می کنند. این منظره ی تماشایی زمانی بین سپتامبر 2016 و فوریه 2019 رخ داده است و مثل هیچ چیز روی زمین نیست. رنگ خاص آن شدت ضربه را به ما نشان می دهد. این دهانه به خودی خود نسبتاً کوچک است، فقط 15 تا 16 متر عرض (49 فوت تا 53 فوت) دارد، بدین معنی که آن جسمی که به این نقطه برخورد کرده است، باید فقط در حدود 1.5 متر (5 فوت) عرض داشته باشد و بسیار متراکم باشد. چنین جسمی قبل از برخورد به سطح سیاره خود ما در جو زمین می سوزد و تجزیه می شود.
غروب آفتاب در مریخ
ما نسبتاً به رنگ قهوه ای آسمان مریخ عادت کرده ایم. همانطور که در بسیاری از تصاویر گرفته شده از مریخ مشاهده می شود. زمانی که خورشید در مریخ غروب یا طلوع می کند، اتفاق عجیبی رخ می دهد. به جای آن که رنگ قرمز آشنای غروب خورشید زمین باشد، آسمان مریخ به رنگ آبی زیبا تبدیل می شود. این پدیده مربوط به ذرات موجود در جو است.
همچنین بخوانید: سفر به ماه، قوانینی خواهد داشت!!!
در زمین، ذرات معلق کوچکتر موجود در جو، نور آبی را به طور مؤثر تری تجزیه می کنند. هنگامی که خورشید طلوع می کند، این مورد باعث می شود که آسمان به رنگ آبی به نظر برسد، اما در طلوع آفتاب و غروب خورشید، هنگامی که نور مسافت طولانی تری برای رسیدن به سراسر جو و رسیدن به چشمان ما دارد، فقط طول موج های قرمز نور می توانند این مسافت طولانی و پر مانع را بپیمایند که آسمان را زرد، نارنجی و قرمز به نظر می رساند. در مریخ، جو مملو از ذرات غبار است. این ها خوب هستند، اما بسیار بزرگ تر از ذرات گاز هستند و طول موج های قرمز را به رنگ آبی، تجزیه می کنند. در نتیجه، رنگ های آسمان عوض می شوند.
قطرات باران شن
خیلی وقت است که ما پی برده ایم که در مریخ باران می بارد و به طرز عجیبی، به همین دلیل بسیاری از تپه های دهانه Copernicus شبیه به قطرات باران هستند. آن ها سرشار از مواد معدنی بنام الیوین، سیلیکات آهن و منیزیم موجود در سنگ آذرین و رایج ترین ماده معدنی موجود در گوشته زمین هستند. با این حال، مقدار زیادی الیوین در سطح زمین یافت نمی شود، زیرا به سرعت در اثر رطوبت سرد می شوند و تبدیل به مواد سنگی دیگری می شوند. از آنجا که مریخ خیلی خشک است، این تپه های الیوین می توانند برای مدت زمان طولانی روی سطح آویزان شوند.
