بیانسه (Beyonce) با آلبوم لیموناد (Lemonade) تاریخی جدید در موسیقی ساخت که در هفته اول 115 میلیون بار در اپلیکیشن های stream گوش داده شد.

تنها یک هفته بعد، دریک (Drake) این رکورد را وقتی آلبومش 245 میلیون بار بازدید داشت، شکست. اکنون دوران پر قوای streaming از راه رسیده است و جایگزین فروش های حضوری (مانند CD) و دانلود اینترنتی آهنگ ها شده است (مانند iTunes).

با شروع streaming فروش آلبوم در آمریکا، در هر دو حالت حضوری و اینترنتی، از 785 میلیون در سال 2000 به تنها 241 میلیون در سال 2015 کاهش پیدا کرده است.

این تغییر از عوض شدن رویه مردم از خرید آلبوم به گوش کردن آهنگ ها از طریق این اپلیکیشن ها (مانند: اسپاتیفای، تیدال و پاندورا)، صورت گرفته است.

این تغییر پتانسیل این را دارد تا هم موسیقی ای که مردم به آن گوش می دهند و هم موسیقی ای که هنرمندان خلق می کنند را تغییر شکل دهد.

به عنوان مثال: آیا مفهوم آلبوم در این دوران نجات پیدا خواهد کرد یا هنرمندان تنها بهترین اثر خود را منتشر خواهند کرد؟


همچنین بخوانید»

مقایسه ps now با xbox game pass ؛ کدام یک برای شما بهتر است و چرا؟! 

معرفی سایت‌های آموزش موسیقی ؛ چگونه در قرنطینه به صورت رایگان موسیقی بیاموزیم؟


به عنوان طرفداران موسیقی، ما می خواستیم تا مفهوم چشم انداز در حال تغییر آن را دریابیم.

با توجه به تحقیقات آکادمیک مربوط به موضوع و اطلاعات خودمان از 2400 آلبوم پرفروش بین سال های 1992 تا 2015، به دو الگو درباره کیفیت موسیقی برخوردیم.

آسان تر و کم هزینه تر

دیجیتالی شدن، چالش های جدید و سقوط بازده را برای صنعت به ارمغان آورده است.

در عین حال فرصت های جدیدی نیز برای طیف گسترده ای از هنرمندان ایجاد کرده است. با کاهش هزینه های جستجو، دیجیتالی شدن موسیقی باعث شد تا هنرمندان و آثار آنها آسان تر یافت شود.

با وجود نگرانی های اولیه که سقوط سود باعث کاهش در دسترس بودن موسیقی می شود، تحقیقات اقتصاددانان: لویس آگوار (Luis Aguiar) و جوئل والدفوگل (Joel Waldfogel) نشان می دهد شمار محصولات موسیقی ساخته شده بین سال های 2000 تا 2008 سه برابر شده است.

شکاکان ممکن است نگران این مورد باشند که کمیت به قیمت کیفیت تمام شود. البته کیفیت موسیقی در نگاه بیننده تعیین می شود، و عده ای معتقدند که موسیقی از زمان مرگ چایکوفسکی (Tchaikovsky) رو به زوال رفته است.

با تمرکز بر روی آلبوم های معروف بین سال های 1960 تا 2007، والدفوگل معیارهایی با هدف تعیین کیفیت موسیقی خلق کرد، از جمله آیا آلبوم در لیست بهتربن های منتقدان جای گرفت و یا کدام آلبوم در سالیان آینده باز هم گوش داده خواهد شد.

اطلاعات حاکی از آن است که اتفاقا کیفیت موسیقی در دوران دیجیتالی بهبود یافته است. پیدا کردن آسانتر شده و انتشار اثر کم هزینه تر که منجر به موفقیت غیرقابل پیش بینی هنرمندانی شده است که ممکن بود هرگز کشف و یا حمایت نشوند.

در حالی که موسیقی همچنان یک صنعت به همراه ستارگانش به حساب می آید، شمار بیشتری از هنرمندان در حال خلق آثار پرفروش می باشند.

با قیمت گذاری اشتراکی و توانایی جستجوی آسان بین هنرمندان، استریمینگ کاربران را به گوش دادن و یافتن هنرمندان جدید تشویق می کند.

تغییر میانگین مدت زمان آلبوم

کمیت و کیفیت موسیقی تنها موارد در حال تغییر نیستند. در سال 1992، نوارهای کاست فرم غالب استفاده در آمریکا بود و آلبوم ها به طور میانگین 12 آهنگ داشتند.

ظهور دیسک های فشرده عملکرد را بالا برد. با جا افتادن دیسک های فشرده، شمار آهنگ های هر آلبوم افزایش پیدا کرد و در اوج خود در سال 2003 به 15 عدد رسید.

در همین دوران موسیقی آنلاین شروع به محبوب شدن کرد و مدت زمان آلبوم ها کاهش پیدا کرد.

(امروزه حدود 14 عدد می باشد) مدت پنج سال است که این تعداد ثابت مانده است اما با وفق پیدا کردن هنرمندان با دوران استریمینگ، ممکن است مجددا ریزش داشته باشد. در حالی که موارد زیادی روی مدت زمان یک آلبوم تاثیر دارد، پتانسیل سازگاری محتوای خلاق در پاسخ به راه های توزیع را بالا می برد.

چه در پیش است؟

برای صنعت، این تغییرات سوالات استراتژیکی را مطرح می کند. نه تنها در مورد قراردادها و قیمت ها بلکه درباره موفقیت و حمایت از کدامین نوع از هنرمندان مطرح می شود.

هنرمندانی مانند بیانسه و دریک نشان داده اند که محتوای آلبوم همچنان در بخش نوآوری هایی مانند آلبوم های تصویری، دارای اهمیت می باشد.