ما برای جستجوی آدم فضایی ها آماده می شویم…
جستجوی آدم فضایی ها همیشه برای ما انسان ها جذاب بوده است! خیلی ها در نقاط مختلف دنیا به جستجوی آدم فضایی ها مشغولند! اینکه بدانیم تنها نیستیم و به جز ما موجودات دیگری در گوشه ای از کهکشانی دیگر در حال زندگی کردن هستند بسیار جالب است.
اما آیا واقعا به اندازه کافی امکانات داریم که در فضای دوردست کهکشان ها به جستجوی آدم فضایی ها باشیم؟
اگر مایلید در این مورد بیشتر بدانید این گزارش را بخوانید چرا که این متن در مورد تلسکوپ های فوق حساس برای جستجوی فضایی هاست. همان چیزی که خیلی ها منتظرش بودند!!!!
به راستی آیا ما تنهاییم؟
انسان ها دائم به این فکر میکنند که در این هستی تنها هستند یا خیر؟ اما چنین سوالی در طول سال های گذشته شکل تازه ای به خود گرفته است.
چرا که سیاره ها و کهکشان های تازه ای را کشف کرده ایم. از سال 1990 به بعد کهکشان های کشف شده و ستاره های اطرافشان را بررسی کردیم .
در نهایت به این نتیجه رسیدیم که کهکشان راه شیری ما تنها عضوی کوچک در این جهان است و ممکن است در هر یک از این کهکشان های بیگانه زندگی در جریان باشد.
تکنوسیپنچر چیست؟
یکی از واضح ترین نمونه های جستجوی آدم فضایی ها تحقیقی بود که منجر به پیدایش «تکنوسیگنچر » شد. تکنوسیگنچر ها نشانه هایی هستند از حضور جوامع فضایی ها.
این ساختار ها قدرت ستاره ها را جذب می کنند. از جمله ی این ساختار ها می توان به بادبان های خورشیدی عظیم اشاره کرد. اگر چنین ساختار های عظیمی در کهکشان راه شیری موجود باشند از سطح زمین قابل تشخیص خواهند بود.
چرا که این ساختار ها نور ستاره ها و سایر اجرام نورانی را به خود جذب می کنند. بر همین اساس فضا نوردان به دنبال سیگنال های رادیویی قوی هستند که ممکن است فضایی ها به منظور ارتباط با جوامع دیگر تولید کنند.
لینکج نوعی تکنوسیگنچر است
البته انواع دیگری از تکنوسیگنچر ها هم وجود دارند که در طول چند دهه گذشته برای ما قابل لمس تر بوده اند. این تکنوسیگنچر ها نشان دهنده جوامع فضایی بسیار پیشرفته تر از ما هستند. نام این دسته از تکنوسیگنچر ها «لیکج » است.
لیکج سیگنالی است که از انواع تلویزیون و رادیو و هرگونه رسانه تولید می شود. سیگنال های رها شده از این رسانه ها در فضا پخش می شوند. گرئهی از مححقان این دسته از سیگنال ها در نشستی واقع در شهر واشینگتون بررسی کردند.
مدیر این نشست، اندرو سیمیون گفته که نکته ی بسیار جالب در مورد این سیگنال ها امکان بررسی و کشفشان است. همه ی ما فضانوردان عاشق فیلم هایی مانند « من لوسی را دوست دارم» هستیم.
اما در واقع باید بدانیم که هیچ یک از ما امکانات لازم برای بررسی سیگنال هایی که تا این حد ضعیف هستند را نداریم.
سیگنال هایی رادیویی لینکج مدت هاست که توسط خود جامعه ما تولید می شوند و اکثر علاقه مندان به فضا هم این سیگنال ها را بررسی کرده اند. اما نکته این جاست که این سیگنال ها بسیار ضعیف هستند و به مقصد خاصی مانند ستاره یا ستاره ای دیگر ارسال نمی شود.
اما اگر فضایی ها چنین سیگنال هایی را برای ما ارسال کنند به احتمال زیاد قادر خواهیم بود تشخیصشان دهیم. علت این امر آنست که ما مجهز به تلسکوپهای فوق حساسی هستیم که با سرعت و حساسیت بالا سیگنال هایی ارسالی لیکج از سایر کهکشان را بررسی می کند.
نسل جدید تلسکوپ های فوق حساس
محققان و دانشمندان در حال ساخت نسل جدیدی از این تلسکوپ ها هستند. گونه ای از این تلسکوپ های فوق حساس امواج ارسالی از شمال قاره ی آمریکا را بررسی می کند. نمونه ی دیگر از این تلسکوپ ها سیگنال های ارسال شده به سمت جنوب آفریقا و استرالیا را بررسی میکند.
هر دوی این پروژه ها در حال حاضر بسیار بلند پروازانه به نظر می رسند. شاید دهه ها طول بکشد تا با استفاده از این تلسکوپ ها بتوان اولین سیگنال ها را دریافت کرد.
اما این را هم در نظر داشته باشید که دریافت اولین سیگنال ها با استفاده از این تلسکوپ ها به معنی ورود ما به دوره ی جدید از دانش در مورد فضایی ها است. تلسکوپ های «ngVLA» که در شمال آمریکا نصب می شوند 10 برابر قوی تر از حساس ترین تلسکوپ های حال حاضر ما هستند.
تلسکوپ «SKA» هم در که جنوب آفریقا و استرالیا فعالیت میکنند 50 برابر دقیق تر تلسکوپ های حال حاضر ماست و در واقع قوی ترین تلسکوپ هایی هستند که در دنیا ساخته می شوند.
تلسکوپ ها بسیار دوربرد و حساس هستند
این نکته را هم از یاد نبریم که این تلسکوپ ها فضای بسیار بزرگی را بررسی میکنند. بر همین اساس سیگنال هایی که میتوانند دریافت کنند و اجرامی که برایشان قابل تشخیص خواهند بود بسیار متفاوت و متعدد خواهد بود.
تلسکوپ «ngVLA» قابل تنظیم است و میتواند کهکشان ها و سیاره هایی که 5 سال نوری با ما فاصله دارند را بررسی کند. در این فاصله بک کهکشان وجود دارد که سیاره ای بسیار شبیه به زمین در آن موجود است.
در مورد تلسکوپ «SKA» هنوز بیانیه ای اعلام نشده و مشخص نیست که این تلسکوپ قادر است تا چه فاصله ای را بررسی کند. علت این امر آن است که ساختار این تلسکوپ هنوز در حال بررسی و پیشرفت است.
اما پیشبینی شده که این تلسکوپ 3 برابر فاصله ی تلسکوپ «ngVLA» را بررسی خواهد کرد و Hین بدان معنی است که با استفاده از این تلسکوپ می توان سیاره هایی که 15 سال نوری با ما فاصله دارند را بررسی کرد.
به راستی چنین دستاوردی ترسناک است
بررسی سیگنال های لینکج با کمک این دو تلسکوپ فوق حساس تا جایی موجب نگرانی ما هم می شود. این دو تلسکوپ برد بسیار بالایی دارند. مناطق بسیار وسیعی را زیر نظر دارند و این مناطق را با حساسیت بالا بررسی میکنند.
این به آن معنی است که اگر روزی سیگنالی دریافت شد، مسلما از سمت موجودات فضایی بوده و مکان دقیق کهکشانی این موجودات هم تعیین می شود.
امکان ندارد این تلسکوپ هاسیگنال های لینکج ارسالی زمین را با کهکشان های دیگر اشتباه بگیرند. ترس ما انسان ها از این است که اگر روزی چنین اتفاقی افتاد و سیگنالی دریافت کردیم پس از چه کنیم؟؟؟
جالب این جاست که اگر سیگنال های ارسالی از درون همین کهکشان باشند با کمک این تلسکوپ ها حرکت این موجودات هم قابل بررسی خواهد بود.
موجوداتی که این سیگنال های لینکج را برایمان می فرستند قدرت تکنولوزی مانند ما و یا برتر از ما دارند!!!
کهکشان ها و اتمسفرشان سخت در پی آنند که جوامع زنده در این هستی یکدیگر را نشناسند! اما ما فاصله ها را طی می کنیم! گازهای فضایی حجیم را پشت سر می گذاریم تا به جواب سوال هایمان برسیم! آیا ما در این هستی تنها موجودات زنده هستیم!!؟؟؟
