در این مطلب حقایق علمی ناگفته درباره ی DMT  را برایتان شرح خواهیم داد با ما همراه باشید. DMT یک ماده ی هالوسینوژن تریپتامین است که به طور طبیعی در بسیاری از گیاهان و حیوانات وجود دارد. DMT از گیاهان خاصی که در مکزیک، آمریکای جنوبی و مناطقی از آسیا یافت می شوند مشتق می شود، مانند Psychotria viridis و Banisteriopsis caapi.

حقایق علمی ناگفته درباره ی DMT

تاریخچه

استفاده از DMT صدها سال قدمت دارد و اغلب با آداب و رسوم مذهبی همراه بوده است. این دارو عنصر فعال در آیوواسکا، یک چای دم کرده سنتی آمریکای جنوبی است. بسیاری از مردم بومی در آمریکای جنوبی از نوشیدنی ها یا مواد غذایی حاوی DMT به عنوان بخشی از فرهنگ خود استفاده می کنند – بهترین مثال شناخته شده ی آن مراسم آیوواسکا و آیین شامانیک است. در این مراسمات روحانی از DMT برای دستیابی به “آگاهی” یا به دست آوردن بینش عمیق معنوی استفاده می کنند.

خصوصیات شیمیایی

حقایق علمی ناگفته درباره ی DMT 

DMT کمیاب است و شواهد کمی از میزان خلوص آن وجود دارد و استفاده ی پزشکی تایید شده ای ندارد. ساختار ریشه شیمیایی DMT شبیه به داروی ضد میگرن سوماتریپتان است و در اکثر یا تمام گیرنده های سروتونین بخصوص در گیرنده 5-ht2a سروتونین به عنوان آگونیست غیر انتخابی عمل می کند. سروتونین یک انتقال دهنده عصبی است که تأثیر زیادی در اکثر سلولهای مغزی ما دارد.

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد DMT به طور طبیعی در بدن، به طور خاص در غده صنوبری یا پینه آل در مغز تولید می شود.

DMT خالص به شکل یک جسم یا پودر کریستالی سفید است. اما DMT ناخالص که بیشتر هم رایج است به رنگ های زرد، نارنجی یا صورتی خواهد بود. اما هنگامی که DMT را با گیاهان مخلوط می کنند تا چانگا تهیه کنند رنگ سبز مایل به قهوه ای خواهد گرفت. همچنین در صورت دم کردن آن با آیوواسکا مایعی به رنگ قرمز مایل به قهوه ای بدست خواهد آمد.

DMT بو و طعم بسیار قوی و غیر معمولی دارد که بعضی آن را به بوی سوختن پلاستیک تشبیه کرده اند.

شیوه های مصرف

DMT به چهار شیوه قابل مصرف است. تبخیر کردن یا دود کردن در پایپ، نوشیدن، تزریغ و استنشاق از طریق بینی.

از آنجا که دود کردن یا کشیدن این ماده بسیار قوی و زننده است، آن را گاهی برای تهیه چانگا با گیاهان – مانند آیوواسکا – مخلوط می کنند. چانگا ها براساس نوع گیاهی که در آنها به کار می رود و قدرتی که دارند با هم متفاوت هستند. در شیوه ی دود کردن اثرات آن سریع تر ظاهر خواهند شد. اثرات به مدت 3 تا 5 دقیقه به اوج خود می رسند و سپس فروکش می کنند و به تدریج اثرات کلی در حدود 30 تا 45 دقیقه از بین می روند.

چاکرونا گیاهی در آمریکای جنوبی، حاوی DMT است و گاهی اوقات آن را با گیاه آیوواسکا مخلوط می کنند تا دم کرده ی شامانیک  آیوواسکا را بسازند و سپس آن را می نوشند. در این شیوه ی مصرف اثرات بعد از 30 تا 45 دقیقه آغاز می شود، پس از 2 تا 3 ساعت به اوج می رسد و طی 4 تا 6 ساعت از بین می رود.

حقایق علمی ناگفته درباره ی DMT 

همچنین در موارد نادر مصرف آن می توان پودر DMT از طریق بینی بالا کشید و یا آن را از طریق تزریغ وریدی مصرف کرد که از همه ی روش های مصرف آن خطرناک تر است.

تاثیرات DMT

در معرفی حقایق علمی ناگفته درباره ی DMT  می رسیم به اثرات سوء مصرف آن. عمده تاثیرات DMT روانشناختی هستند و این اثرات ممکن است برای روزها یا هفته ها پس از مصرف باقی بماند. بسیاری از کاربران تجربیات عمیق و تغییردهنده ای مانند بازدید از دنیاهای دیگر، گفتگو با موجودات بیگانه از بعدهای دیگر معروف به “DMT elves” یا “machine elves” و تغییر کلی در درک هویت و واقعیت را توصیف می کنند.

حقایق علمی ناگفته درباره ی DMT 

تریپ یا سفر نامی است که به تجربه ی مصرف کنندگان داروهای روان گردان داده اند. و به دلیل اینکه DMT باعث ایجاد تریپ های شدیدی می شود به آن “ملکول روح” گفته می شود؛ در این سفرهای شدید جهان بسیار تحریف شده به نظر می رسد رنگ ها، صداها، اشیاء و حتی زمان می تواند بسیار عجیب به نظر برسد، و برخی از افراد تجربه های خارج از بدن داشته اند.

تاثیرات احتمالی به شرح زیر هستند:

  • توهمات شدید شنیداری و دیداری (می تواند تجربه ای خوب یا بد باشد)
  • دستیابی به بینش معنوی (رایج ترین عارضه جانبی مثبت گزارش شده)
  • احساس اینکه زمان یا حرکات سریع یا کند شده اند
  • احساس تحریف مکان
  • سرخوشی
  • سراسیمگی
  • درد یا سفت شدن قفسه سینه
  • تجربه ی ویژوال (احساس اینکه رنگ ها یا صدا ها دچار تحریف شده اند)
  • دو بینی یا گشاد شدن مردمک چشم یا حرکات سریع ریتمیک چشم
  • احساس خارج بودن از بدن خود
  • سرگیجه
  • بروز رفتارهای غیرقابل پیش بینی مثل: عدم حرکت و یا بسیار ساکت و درونگرایانه بودن (به دلیل احساس تجربیات نزدیک به مرگ)

اینکه این اثرات تا چه زمانی پایدار خواهند بود به عوامل بسیاری از جمله: میزان مصرف، مواد دیگری که همراه آن مصرف کرده اید، غذایی که خورده اید، اندازه ی بدن تان و … بستگی خواهد داشت. همچنین بسته به شخصیت خود کاربر تجربه ی استفاده از آن می تواند بسیار مهیج و یا فوق العاده ترسناک باشد. این تجربه می تواند آنچنان قدرتمند باشد که کاربران ممکن است در پردازش و ادغام “سفر” در زندگی واقعی خود دچار مشکل شوند.

در مقایسه با سایر داروهای روانگردان، مانند LSD، کتامین و قارچهای جادویی، کاربران تفریحی DMT آن را دارای کمترین عوارض جانبی می دانند.

جالب است بدانید سفرهای DMT با اینکه بسیار شدید هستند، خیلی کوتاه هم هستند و گاهی اوقات فقط چند دقیقه به طول می انجامند. اما گفتنی است اگر به عنوان بخشی از مراسم آیوواسکا مصرف شود سفر DMT تا چند ساعت طول خواهد کشید.

عوامل خطرزا

به دلیل اینکه بومی های آمریکای جنوبی از آن در مراسم های خود استفاده می کنند این اعتقاد وجود دارد که DMT معنوی و در نتیجه بی خطر است، اما هنوز هم یک توهم زا شیمیایی است و می تواند باعث افزایش فشار خون و ضربان قلب، همچنین اگر به صورت خوراکی مصرف شود می تواند منجر به مسمومیت و تهوع، استفراغ و اسهال شود.

مصرف DMT برای کسانی که سابقه ی مشکلات روحی و روانی داشته اند -بخصوص اسکیزوفرنیا- بسیار خطرناک است. همچنین برای کسانی که به دلیل شرایط خلقی یا مشکلات و فشار های زندگی مستعد این مشکلات هستند و البته متاسفانه خیلی از افراد از مستعد بودن خودشان بی اطلاع هستند.

 DMT در دوزهای بالا می تواند باعث تشنج، ایست تنفسی و کما شود.

DMT می تواند تاثیرات بسیار غیرقابل پیش بینی – و گاه بسیار ترسناک – ایجاد کند که از تخیل خود فرد تغذیه می کنند. در صورتی که فرد سفر بدی را تجربه کند امکان دارد به خودش آسیب وارد کند. اگر هیجانات وحشت وارد ماجرا شوند، تجربه ی فرد می تواند ترسناک و گیج کننده شود.

بعد از مصرف DMT ممکن است فرد دچار فلش بک هایی شود، به این معنی که قسمتی از سفر اصلی که تجربه کرده است (که به احتمال زیاد بد بوده است) متعاقبا در ذهنش تکرار خواهد شد.

هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد DMT اعتیاد آور است، اما ممکن است نسبت به اثرات آن تحمل ایجاد شود، به این معنی که برای به دست آوردن همان تأثیر قبلی باید بیشتری DMT مصرف کنید. هرچند احتمال ایجاد تحمل در DMT نسبت به مواد روانگردان دیگر بسیار کم است.

همانطور که گفته شد DMT از لحاظ ساختاری با سروتونین (انتقال دهنده عصبی) ارتباط دارد و به همین دلیل، بیماری ای به نام “سندرم سروتونین” یک خطر بالقوه مهلک است که با استفاده از DMT ارتباط دارد. افرادی که داروهای ضد افسردگی مصرف می کنند بیشترین خطر را برای ابتلا به این عارضه دارند.

سندرم سروتونین هنگامی اتفاق می افتد که در بدن مقدار زیادی سروتونین جمع شود و علائم آن شامل گیجی، فشار خون بالا، از دست دادن هماهنگی عضلات، سردرد و سراسیمگی خواهد بود.

در ادامه بخوانید: