درود دوستان عزیز. امروز با یک مطلب علمی مدل جدید در خدمت شما هستیم. من باب دانستنی درمورد منظومه شمسی. خیلی جالب است. در این جا ده دانستنی درمورد منظومه شمسی آورده ام که یکی از آن ها، دانستنی درمورد منظومه ی شمسی نیست. بلکه چیز دیگری است اما خیلی خوب می باشد. پیشنهاد می کنم که این مقاله را حتما بخوانید و اگر دوست داشتید، باز هم از این دست مطالب تالیفی برای شما مخاطبان گرامی تدارک خوهیم داد. هر دفعه جدید تر. هر دفعه قوی تر. هر دوفعه بهتر. با ما همراه باشید به 9+1 دانستنی درمورد منظومه شمسی:
همچنین بخوانید: سیاره های جدید منظومه شمسی. شجره نامه ی منظومه ی ما هر روز بزرگتر از دیروز!
1.فضا از کجا شروع می شود؟
فصا از بالاترین حد جو یا اتمسفر زمین شروع می شود. هرچه بالاتر بروید، هوا رقیق تر و سبک تر می شود. در ارتفاع حدود صد مایلی (۱۶۱ کیلومتر) هوا به قدری رقیق است که می توان گفت اصلا هوایی وجود ندارد. از آن جا است که فضا شروع می شود.
۲.چه نیرویی جهان را نگاه می دارد؟
همان نیرویی که شما را بر روی زمین نگه می دارد، جهان را نیز نگه می دارد. این نیرو، همان نیروی جاذبه است. نیروی جاذبه در تمام جهان، بین سیاره ها، ستاره ها و کهکشان ها وجود دارد. این نیرو باعث نگهداری سیارات منظومهی شمسی و ستاره ها در کهکشان های عظیم می شود.
۳.جهان تا چه اندازه بزرگ است؟
هیچکس نمی تواند بگوید که دقیقا وسعت جهان پیرامون ما چقدر است. در حال حاضر فقط قسمت بسیار بسیار کوچکی از جهان توسط تلسکوپ ها مشاهده شده اند که به آن جهان قابل مشاهده می گویند. البته دانشمندان مطمئن نیستند نوری که از دور ترین اجسام آسمانی به زمین می رسد، در خط مستقیم حرکت کند. زیرا خطوط ممکن است منحنی باشند و اجرام آسمانی را دور تر یا نزدیک تر از آن چیزی که هستند نشان دهند.
هرچند که آن ها می توانند در حدود ۱۵۰۰۰ میلیون سال نوری از زمین دور باشند.
۴.آیا جهان انتها دارد؟
پاسخ این پرسش را هم هیچکس نمی داند. اخترشناسان معتقدند که جهان مرتب در حال انبساط و گسترش است. یعنی اینکه اندازهی آن همواره در حال بزرگ شدن و بیشتر شدن است. اگر این انبساط برای همیشه ادامه داشته باشد، جهان هرگز انتهایی نخواهد داشت. البته ممکن هم هست که این انبساط آهسته و حتی متوقف شود و بعد از آن، شروع به انقباض کند و همه چیز به هم نزدیک تر شود و برخورد های عظیم و مهیب رخ دهد. طبق این تئوری، می توان گفت که جهان، گِرد است.
همچنین بخوانید: دانشمندان کوچک ترین سیاره کوتوله را در منظومه شمسی کشف کردند
۵.سیارات منظومهی شمسی چگونه نامگذاری شدند؟
تمام سیارات به استثنای زمین، نام خود را از رب النوع ها و خدایان روم و یونان باستان گرفته اند. به عنوان مثال، نام سیارهی مشتری، ژوپیتر (Jupiter) می باشد که در افسانه های رومی خدای خدایان است و در اساطیر یونان باستان، همان زئوس افسانه ای است. نام سیارهی مریخ، مارس (Mars) است که خدای جنگی روم باستان و معادل آرس (Ares) خدای جنگ یونان باستان است.
سیارهی زهره، ونوس (Venus) نام دارد که الههی زیبایی در یونان باستان است. نپتون (Nepton) که آخرین سیارهی سامانهی خورشیدی است، نام خدای دریا ها در روم باستان است که معادل آن در اساطیر یونان باستان، پوسایدون (Pusidon) می باشد.
۶.منظومهی شمسی در کجا به انتها می رسد؟
اغلب اینطور تصور می شود که در انتهای منظومهی شمسی، سیارهی پلوتون قرار دارد. چون پلوتون دور ترین فاصله را نسبت به خورشید دارد. فاصلهی مدار این سیاره از خورشید ۳۷۰۰ میلیون مایل است که این فاصله حدودا یک میلیون برابر طول اقیانوس اطلس که بین آمریکا و اروپا می باشد، است.
یک ستارهی دنباله دار فاصلهی منظومهی شمسی را در ۴ سال نوری طی میکند. این فاصله تقریبا ۲۵ تریلیون کیلومتر است و اینجاست که سامانهی خورشیدی به پایان می رسد.
۷.گرمترین سیارهی منظومهی شمسی کدام است؟
خب شاید تصور کنید که چون سیارهی تیر (عطارد) نزدیک ترین سیاره به خورشید است، گرمترین نیز می باشد. اما اشتباه است. گرمترین سیارهی منظومهی شمسی، سیارهی زهره (ونوس) است. این سیاره به دلیل داشتن اتمسفر، گرما را در خودش به دام میندازد که باعث داغ شدن بسیار زیاد سطح و هوای سیاره می شود. تقریبا چیزی مانند اثر گلخانهای. سیارهی عطارد اتمسفر ندارد. حرارت سیارهی ونوس چیزی در حدود ۹۰۰ درجهی فارنهایت است و در سطح آن فلزاتی مانند قلع، سرب و روی هم ذوب می شوند.
همچنین بخوانید: اومواموا (oumuamua) چیست؟! حیات بیگانه؟
۸.کدام سیاره سریع تر از سیارات دیگر می چرخد؟
سریع ترین سیارهی منظومهی شمسی، بزرگترین نیز هست. سیاره ی مشتری. سرعت گردش این سیاره، دو و نیم برابر سرعت چرخش سیارهی زمین (به دور خودش) است. یعنی اگر زمین در ۲۴ ساعت یک بار به دور خودش بچرخد، مشتری دو و نیم بار چرخیده است. یک نقطه بر روی خط استوا و در نزدیکی مرکز سیارهی مشتری با سرعتی بیش از ۶۰۰۰۰ کیلومتر در ساعت می چرخد. این حرکت به قدری سریع است که باعث شده مشتری در آن قسمت متورم شود.
۹.چه فرقی بین شهاب سنگ، تیر شهاب، شهاب و شهاب ثاقب وجود دارد؟
شهاب ثاقب مانند یک ستاره است که ناگهان مانند تیری توسط یک کمان رها می شود، در دل آسمان ظاهر می شود و پس از چند ثانیه، فرت. در حقیقت شهاب ثاقب یک ستاره نیست. بلکه تکهی کوچکی از سنگ است که در فضا به اتمسفر زمین برخورد می و چون حرکتی بسیار سریع دارد، حرارت تولید می کند و دنباله ای نورانی پدید می آورد.
قسمتی یا تکه ای از سنگ که در فضا حرکت کند، تیر شهاب نامیده می شود. اگر این سنگ در جو بسوزد، شهاب یا شهاب ثاقب نامیده می شود. بعضی از تیر شهاب ها آنقدر بزرگ هستند که گرمای ان ها پس از سقوط و برخورد در زمین باقی می ماند و این همان شهاب سنگ ها هستند.
10. کواسار چیست؟
کواسار ها اجرام عجیبی هستند که اخترشناسان در سال 1960 آن ها را کشف کردند. آن ها مانند کهکشان ها دارای منبع نور و امواج رادیویی هستند و در فاصله ی بسیار دور ظاهر می شوند. کواسار ها متفاوت ترین اجسام شناخته شده هستند. کواسار ها با آن که از کهکشان کوچک تر هستند، اما نوری صد ها برابر کهکشان دارند.
چگونه یک جرم سماوی می تواند اینقدر نور تولید کند؟ احتمال دارد که یک حفره ی تاریک در مرکز کواسار ایجاد و سپس ناپدید شود و این پدیدار و ناپدید شدن باعث آزاد شدن چنین نور زیادی می شود.