منظور من از درس هایی که از کرونا یاد گرفتیم این نیست که همه گیری این ویروس اتفاق خوبی بوده است، این پاندمیک آسیب های جسمی، روانی و اقتصادی زیادی به مردم سراسر جهان وارد کرده است. اما شنیده اید که می گویند در هر شری خیری نهفته است؟ چرا نگاهی به درس هایی که از کرونا یاد گرفتتیم نیاندازیم؟ حتما این ویروس زندگی شما را هم به شدت تحت تاثیر قرار داده است، اما بعد از اینکه بلاخره این شرایط به پایان برسد درس هایی که از کرونا یاد گرفتیم چه خواهند بود؟
1. مرزهای ملی بسیار ساختگی و مصنوعی هستند!
این ویروس پاسپورت یا گذرنامه ندارد و مرزها را به رسمیت نمی شناسد. تنها راه جلوگیری از گسترش آن، بستن مرزها به طور کامل است و حتی متعصب ترین ناسیونالیست ها نیز از آن دفاع نمی کنند. این به معنای اعلام این است که ملت ها زندان بوده اند، و هیچ کس وارد یا خارج نمی شود – یا حداقل پس از ترک خاکی، دیگر به آن برنخواهد گشت.
در دنیایی که بیش از حد به طور ساده انگارانه ای فرض می کنیم که مرزها دارای اهمیت هستند، هیچ ضرری برای یادآوری این واقعیت اساسی وجود ندارد که انسانها در دنیایی غیرقابل تفکیک زندگی می کنند.
همکاری بین المللی برای مبارزه با این همه گیری ضروری است. این همکاری احتمالاً لفاظی های ناسیونالیستی را تضعیف می کند.
افراد مشهور دوره قرنطینه را در خانه چگونه سپری می کنند؟
2. بنی آدم اعضای یکدیگرند، که در آفرینش ز یک گوهرند!
فرهنگ غرب به تازگی مفهوم و ارزش این قطعه شعر بوستان سعدی را دریافته است و ما در سایت های خارجی زبان بسیاری شاهد صحبت در مورد اهمیت این قطعه هستیم. الگویی که بر تفکر سیاسی و اخلاقی در غرب حاکم است از نظر بیولوژیکی مضحک و از نظر جامعه شناختی ناپایدار است. مرزهای فردی ما بسیار نفوذپذیر هستند. بیماری، شادی و غم ما انسان ها بسیار مسری است و ما همه به نوعی جزئی از یکدیگر هستیم. بیماری کرونا یادآور درهم تنیدگی ما است. این می تواند به ما کمک کند تا احساس یک جامعه جهانی را در خود بیدار کنیم.
3. اینجا خانه و محله ی من است!
با شیوع این همه گیری در سراسر جهان امیدوار هستیم رویکرد بین المللی گرایی تقویت شود. اما اگر همه ما در قرنطینه محلی با هم ایزوله شده ایم، ممکن است با همسایگان و اعضای خانواده که همیشه آنها را نادیده گرفته ایم، بیشتر آشنا شویم. احتمالا کمتر سرمان به کاری گرم خواهد بود و به همین ترتیب بیشتر در بین اطرافیان خواهیم بود. حتی ممکن است دریابیم که درخت های محلی ما از سواحل خارجی زیباتر است!
4. نوع دوست تر خواهیم شد!
امروزه ما برای کادر درمان همه کشور های جهان آرزوی سلامتی داریم و نسبت به همه آنها احساس قدردانی داریم. هیچکس در ایران ابدا از اینکه آمریکایی ها یا اروپایی ها هم به این ویروس مبتلا شده اند خوشحال نیست! همه می خواهند این ویروس نه تنها از کشور خودشان بلکه از کره ی زمین ریشه کن شود! تقریبا همه نسبت به سلامت یکدیگر احساس مسئولیت می کنند و در خانه هایشان حبس شده اند.
تاثیر فاصله گذاری اجتماعی بر سلامت روان شما چگونه خواهد بود؟
5. احتمالا همه گیری های آینده کمتر خطرناک خواهند بود!
دروس آموخته شده از اپیدمی coronavirus در آینده برایمان مفید خواهد بود. ما در مورد خطرات ویروس هایی که بین گونه های مختلف منتقل می شوند واقع بینانه تر خواهیم بود. در مورد مهار و کاهش بیماری های عفونی چیزهای زیادی آموخته شده است. برای تولید واکسن تلاشهای رقابتی و تعاونی شدید وجود دارد و احتمالاً واکسنها در برابر چالشهای ویروسی در آینده سریعتر تولید می شوند.
6. دید واقع بینانه تری نسبت به پزشکی خواهیم داشت!
علی رغم پیشرفت هایی که با ویروس کرونا در علم پزشکی صورت خواهد گرفت، اما ما هرگز نباید فراموش کنیم که علم ما انسان ها محدود است. ما انسان ها بسیار آسیب پذیر هستیم و در خیلی از موارد بزرگترین دانشمندان هم نمی توانند به دادمان برسند! ما باید در جهانی واقع بینانه زندگی کنیم نه جهانی که به طور تخیلی خودمان را قادر به هر کاری می دانیم! شناخت آسیب پذیری و محدودیت هایمان به فروتنی مان کمک خواهد کرد.
7. حیات وحش سود خواهد برد!
چین ممنوعیت دائم تجارت و مصرف حیوانات وحشی را اعلام کرده است. این به خودی خود از لحاظ حفاظت ، رفاه حیوانات و دیدگاه سلامت انسان بسیار قابل توجه است. امیدواریم ملتهای دیگر از این دعوی پیروی کنند.
در ادامه بخوانید:
تو قرنطینه کف کردی؟ وقتشه با کهکشان و دنیای نجومی آشنا بشی!!!
بهترین رمان های ادبی جهان برای خواندن در زمان قرنطینه
