دستیابی به برتری کوآنتومی توسط گوگل حقیقت است؟ بله! شروعش کمی پر پیچ و خم بود، اما به نظر می‌رسد دیگر دوره جدید محاسبات در اینجاست. محققان گوگل ادعا می‌کنند که کامپیوتر کوانتومی آن‌ها مسئله‌ای را حل کرده است که حتی بهترین ماشین معمولی هزاران سال برای حل آن زمان می‌خواهد. نقطه عطف، که به عنوان برتری کوانتومی شناخته می شود ، نشانگر یک تلاش طولانی در جهت تحقق قول عظیم رایانه های کوانتومی است ، دستگاه هایی که از ویژگی های عجیب فیزیک کوانتومی برای سرعت بخشیدن به محاسبات خاص سو استفاده می کنند. 


پیش از مطالعه این مطلب بخوانید:


“این نشان می‌دهد که محاسبات کوانتومی واقعاً سخت هستند اما نه غیرممکن. این یک پله به سوی یک رویای بزرگ است. ” پیتر نایت، فیزیکدان کالج امپریال لندن.

پردازنده کوانتومی متشکل از 54 بیت کوانتومی ابررسانا یا کیوبیت است که قادر به انجام یک محاسبه نمونه تصادفی است. اساساً تأیید می‌کند که مجموعه‌ای از اعداد به طور تصادفی توزیع می‌شود. از لحاظ نمایی این سریع‌تر از هر رایانه استاندارد است. 

دستگاه Sycamore گوگل این کار را فقط در 3 دقیقه و 20 ثانیه انجام داد، اگرچه یکی از کیوبیت‌ها به دلیل کار نکردن درست، باید خاموش می‌شد. محاسبه این مسئله توسط IBM، قدرتمندترین ابر رایانه جهان، حدود 10،000 سال طول می‌کشد. 

IBM قبلاً این ادعا را رد کرده است و اصرار دارد که با داشتن برخی برنامه نویسی‌های کلاسیک هوشمند، دستگاهش می‌تواند ظرف 2.5 روز این مسئله را حل کند. در واقع، IBM، که دارای کامپیوتر کوانتومی 53 کیوبیتی است، آستانه بالاتری برای برتری کوانتومی را ترجیح می‌دهد. و فکر می‌کند که گوگل هنوز به نقطه عطف نرسیده است. 

“همیشه روش‌های هوشمندانه‌ای برای ترسیدن از الگوریتم‌های کلاسیک وجود دارد، اما تا زمانی که ما فرصتی برای هضم روش IBM نداریم، قضاوت کردن سخت است.” پیتر نایت.

Ciarán Gilligan-Lee در کالج دانشگاه لندن می‌گوید، حتی اگر ادعاهای IBM را به طور رسمی بپذیرید، کامپیوتر کوانتومی Google هنوز یک قدم بزرگ و رو به جلو است. 

البته خب این بدان معنا نیست که رایانه‌های کوانتومی برای حل مشکلات دنیای واقعی آماده هستند. که هنوز ده‌ها سال باقی مانده است. در عوض، این یک اثبات مفهوم است. Gilligan-Lee می‌گوید: “اما اولین قدم کودک ما در مسیری طولانی برای دستیابی به کامپیوترهای کوانتومی مفید است.”

او منتظر رسیدن به نقطه عطف بعدی است: اثبات اینکه ما کنترل کافی را در اختیار داریم که بتوانیم بر خطاهای کوچکی که در طی محاسبات رخ می‌دهند غلبه کنیم.

وی می‌گوید: “اکنون ما در مرحله‌ای هستیم که محاسبات کوانتومی در مقیاس متوسط و پر سر و صدا یا NISQ نامیده می‌شود. برای فراتر از آن، ما باید شروع به اصلاح خطا کنیم.” 

نکته جالب این است که از این مقاله می‌توان دریافت که معماری تراشه برای دستیابی به برتری کوآنتومی توسط گوگل بهینه شده است.

امیدوارم از خواندن این مطلب لذت برده باشید. اگر نظری دارید خوشحال می‌شویم در بخش دیدگاه‌ها برای‌مان بنویسید.