بسیاری از والدین به دنبال دلایل پرحرفی کودکان و راه های کنترل این پرحرفی هستند. بعضی از والدین ممکن است این پرحرفی را خصلتی از شخصیت فرزندشان بدانند و نگران این باشند که مبادا او برای همیشه انقدر پرحرف بماند! اما باید بدانید که کودکان از طریق صحبت کردن با خودشان یا با شما یاد می گیرند و اطلاعات را جذب و پردازش می کنند.

بعضی از کودکان به طور طبیعی و خودکار یاد می گیرند که افکارشان و گفتگوهای شخصی شان را ذهنی انجام دهند، اما بعضی دیگر مدام صحبت می کنند، سوال می پرسند و هر چه به ذهنشان می رسد را بازگو می کنند.

اکثر کودکان پیش دبستانی از زمانی که چشم هایشان را باز می کنند تا زمانی که به خواب بروند مدام حرف می زنند. در سن 3 تا 4 سالگی پرسیدن مداوم سوال ها “چرا” بسیار معمول است. کودکان در سن 5 سالگی متوجه می شوند که برای صحبت کردن باید صبر کنند تا نوبت شان بشود.

دلایل پرحرفی کودکان

دلایل پرحرفی کودکان به دو دسته تقسیم می شود: رفتاری و بیولوژیکی. اگر فرزند شما بیش از حد صحبت می کند زیرا یادگرفته است که از این طریق می تواند جلب توجه کند، مشکلات رفتاری دارد و می توانید با یکسری فنون این مسئله را حل کنید.

همچنین بخوانید: اگر می خواهید کودکتان لوس نشود هرگز این رفتارها را انجام ندهید!

اما عامل بیولوژیکی پرحرفی در اثر تغییر در لوب فرونتال مغز که توانایی تحت کنترل گرفتن رفتارهای خاص را در دست دارد، رخ می دهد. از طرفی مشکل در عملکرد نیمکره ی راست مغز باعث ناتوانی در یادگیری مهارت های غیرکلامی می شود. و از آنجایی که 65 درصد یک مکالمه بصورت غیر کلامی صورت می گیرد، آنها متوجه نمی شوند که با پرحرفی شان باعث رنجش دیگران می شوند.

کودکان عادی از نشانه های غیر کلامی مثل نگاه نکردن طرف مقابل به چشمهایشان یا توجه نکردن او به حرفهایی که می زنند متوجه می شوند که باید حرف زدن را متوقف کنند.

کودکانی که پرحرفی شان پایه ی بیولوژیکی دارد، گفتار پرفشار دارند به این معنی که با صدای بلند و بدون توقف حرف می زنند.

با توجه به مقاله ای که در سال 2007 در مجله ی نیویورک تایمز منتشر شد، کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه / بیش فعالی (ADHD)، اختلالات رشدی فراگیر، که شامل اوتیسم و سندرم آسپرگر یا اختلال دوقطبی می شود، بیش از حد صحبت می کنند. اضطراب یا خشم هم میتواند باعث پرحرفی شود. کودکان مبتلا به اختلالات رشد فراگیر یا اختلالات دوقطبی ممکن است دچار گفتار پرفشار شوند که متوقف شدن برایشان بسیار دشوار است. کودکانی که دچار انواع آسیب های مغزی ارگانیک یا سندرم های ژنتیکی هستند، مانند سندرم ویلیامز، بیش از حد صحبت می کنند و نمی توانند بین دوستان و غریبه ها و یا بین گفتگو های مناسب و غیر مناسب تقریبا هیچ تفاوتی قائل شوند.

همچنین بخوانید: اثرات منفی کتک زدن کودکان و 3 راهکار برای جلوگیری از آن

و اما واکنش شما به عنوان والدین در برابر پرحرفی کودکان تان چیست؟ بدیهی است که بیش از حد صحبت کردن او شما را به تنگ آورده و می خواهید فریاد بزنید: فقط برای 5 دقیقه دهنتو ببند!!! اما باور کنید واکنش های این چنینی و بی توجهی به صحبت های فرزندتان به نفع تان نخواهد بود.

اگر نتوانید به چیزهای کوچکی که فرزندتان می گوید گوش کنید، در آینده آنها در مورد مسائل بزرگ تر هم با شما صحبت نخواهند کرد زیرا توجه لازمه را از طرف شما ندیده اند. از طرفی با این واکنش ها لجبازی او را برمی انگیزید و اوضاع بدتر خواهد شد. قبل از هرچیز بهتر است به یک روانشناس یا روانپزشک کودک مراجعه کنید تا دلایل این پرحرفی ریشه یابی شود. همچنین در ادامه برخی توصیه ها را برای کنترل پرحرفی کودکان برایتان شرح خواهیم داد.

کنترل پرحرفی کودکان بدون صدمه زدن به عزت نفس آنها

در ابتدا شما باید مطمئن شوید که واقعا با کودکتان ارتباط برقرار می کنید. ظاهرا به نظر می رسد که به دلیل پرحرفی کودکتان کل روز در حال حرف زدن با او هستید. اما آیا واقعا با او ارتباط برقرار می کنید؟ سعی کنید زمان مناسبی را برای صحبت کردن با فرزندتان و ارتباط برقرار کردن با او در نظر بگیرید و واقعا به او گوش کنید و برایش حرف بزنید.

نکته ی این راهکار در این است که با فرزندتان در لحظه در ارتباط باشید و فقط گفتوگوی سطحی نداشته باشید. کودکان متوجه این موضوع می شوند. می توانید در زمان آماده کردن غذا یا در راه بردن او به مهد و … برای اینکار وقت بگذارید.

برقراری ارتباط چشمی بسیار اهمیت دارد و به کودکتان این اطمینان را می دهد که او توجه می کنید. برای اینکار بهتر است روی زانوهایتان بنشینید تا صورتان رو به روی صورت کودکتان قرار بگیرد. تلفن همراه، کتاب یا هرکاری که در دست دارید را رها کنید. قبل از پاسخ دادن، چیزی که  فرزندتان گفت را تکرار کنید تا مطمئن شود شما به طور فعال به او گوش می کنید، همچنین می توانید سوالهایی از او بپرسید که جوابشان فقط بله یا خیر نیست.

همچنین بخوانید:با کودک لجبازتان چه باید بکنید؟

استفاده از عبارات مفید زمانی که از پرحرفی هایش عصبانی و خسته شده اید بسیار اهمیت دارد. باید از او بخواهید که به شما فضا بدهد بدون اینکه با او بد رفتاری کنید و باعث شوید احساس طرد شدن داشته باشد.

می توانید به او بگوید: چند دقیقه صبر کن، در زمان مناسب خوب به حرفهایت گوش خواهم داد. اینگونه صبر کردن و کنترل خود را یاد می گیرند. به او توضیح دهید که چرا در حال حاضر آماده ی شنیدن حرفهایش نیستید و حتما بعدا برای او وقت خواهید گذاشت.

ولی همیشه نیازی نیست از این عبارات استفاده کنید، می توانید بگذارید حرف بزند اما حتما نیازی نیست جوابش را بدهید و بابت این احساس گناه نکنید. کودکان باید زمان مناسب برای صحبت کردن را یاد بگیرند.

در ادامه بخوانید: