چگونه رفتارهای غیر عادی کودکان را تشخیص دهیم؟ چه زمانی باید به روانشناس کودک مراجعه کنیم؟ در ادامه به سوال هایتان پاسخ خواهیم داد، با ما همراه باشید.

برای کودکان نوپا عجیب نیست که نوسانات عاطفی زیادی را تجربه کنند. با این حال، بعضی اوقات رفتار معمولی کودک نوپا می تواند نشانگر این باشد که با مشکل بزرگتر دیگری دست به گریبان است. برخی از رفتارهای معمولی، مانند غذا نخوردن یا غذا خوردن انتخابی در شدیدترین حالت، اگر به درستی با آن برخورد نشود، ممکن است خطرناک شود.



کودکان از دو سالگی به بعد به دنبال استقلال هستند. کودکان نو پا در حال شکل دهی به ذهن خود هستند. آنها مرزهای خود را آزمایش می کنند، استقلال خود را آزمایش می کنند و اغلب احساسات بزرگی را تجربه می کنند که هنوز نمی دانند چگونه پردازش شان کنند.

در نتیجه اغلب والدین با کودکان نوپایی رو به رو هستند که غذا نمی خورند، اوقات تلخی می کنند و مشکلات خواب دارند و دیگر رفتارهای غیر عادی کودکان را بروز می دهند. به عبارت دیگر، دوره ی نوپایی هم برای والدین و هم برای کودکان می تواند سخت باشد. همه این رفتارها تا یک حدی سالم هستند. اما سوال بسیاری از والدین که از رفتارهای فرزندشان خسته شده اند، این است که آیا رفتار کودک شان از قلمرو رفتارهای سلام خارج شده است و آیا باید نگران بود؟

Healthline اخیراً با متخصصان سلامت کودک صحبت کرده است، تا به والدین برای تشخیص پنج نوع رفتارهای غیر عادی کودکان نوپا که در واقع ممکن است نشانه ای از مشکل زیربنایی جدی باشد، کمک کند.

1. قشقرق به پا کردن

اوقات تلخی و خشم، واکنش هایی معمولی برای کودکان نوپا است، زیرا آنها می توانند احساسات بزرگی را تجربه کنند که هنوز نمی دانند با آنها چه کار کنند. چون کودکان هنوز نیاموخته اند که چگونه احساسات شان را تنظیم کنند، و اغلب واژگان لازم را برای بیان این احساسات ندارند، در عوض به این عمل متوسل می شوند.



در حالی که خشم و قشقرق به پا کردن کاملاً از لحاظ رشدی مناسب هستند، اما باعث نگرانی هایی در مورد مسائل ایمنی می شود. به عنوان مثال، اگر کودک تان هنگام عصبانیت اشیاء را به سمت دیگران پرتاپ می کند، سر خود را به دیوار می زند و … شما دلیل کافی برای صحبت با پزشک متخصص اطفال دارید.

پرچم قرمز دیگر این است که متوجه شوید کودک تان چند بار در روز دچار خشم می شود و قشقرق به پا کردنش چند دقیقه طول می کشد. این می تواند نشانه ای از اختلال در تنظیم خلق بهم ریخته باشد.

یک درمانگر کودک می تواند به فرزندتان کمک کند مهارت های مقابله و راه های مناسب برای مدیریت احساسات سنگین را بیاموزد. والدین همچنین می توانند برای دستیابی به مهارت های اضافی برای درمان موفق کودک با درمانگر همکاری کنند.

2. غذا نخوردن

از سن 6 تا 18 ماهگی، بیشتر کودکان در تلاش هستند غذاهای جدید را امتحان کنند، تا زمانی که والدین همچنان طیف گسترده ای از طعم ها و بافت ها را ارائه می دهند. اما با نزدیک شدن کودک به سن 2 سالگی، طبیعی است که کودک کمی انتخابی غذا بخورد یا غذا نخورد. چرا؟ رشد کند می شود و کودکان مشغول بازی می شوند!

آنها اکنون در حال دویدن هستند، در دنیا بازی می کنند و درگیر می شوند و نشستن پشت میز غذا برای آنها اولویت اصلی نیست. به علاوه، از آنجا که رشد نسبت به 18 ماه اول زندگی رو به کاهش است، بچه ها به اندازه قبل غذا نمی خورند.



اما فقط به این دلیل که دیگر به مقدار زیادی غذا احتیاج ندارند به این معنی نیست که دیگر نیازی به تغذیه مناسب ندارند. و برای بعضی از بچه ها، غذا نخوردن می تواند به چیزهای بسیار نگران کننده تری تبدیل شود.

موارد زیر می توانند دلایل خوبی برای مراجعه به پزشک اطفال بباشد:

  • غذا دادن به کودک تان خسته کننده است و باعث ایجاد استرس در خانواده می شود.
  • رشد کودک تان در حال توقف است، نه فقط کند شدن.
  • کودک تان در غذا خوردن خیلی انتخابی عمل می کند، مثلا غذاهایی که می خورد را در دسته ی خاصی قرار می دهد (کراکر، نان و …) یا ممکن است فقط بعضی بافت ها یا ظروف را انتخاب کند.
  • وقتی شما در اطراف نیستید خوب غذا می خورد، اما در حضور شما یا از دست شما غذا نمی خورد.
  • کودک مدام دهانش را محکم می بندد یا دستش را جلوی دهانش می گیرد.

تحقیقات نشان می دهند که حداقل یک کودک از 4 کودکی که این عادت ها را دارد، رشد کافی نمی کند. پس برای صحبت با پزشک متخصص منتظر نمانید.

3. زدن و گاز گرفتن

هیچ کس نمی خواهد کودکش به دیگران صدمه بزند، اما کودکان رفتارهایی مثل زدن و گاز گرفتن را از خود بروز می دهند. برخی از رفتارهای پرخاشگرانه مانند زدن در هنگام عصبانیت برای کودکان نوپا مناسب است. آنها هنوز هنجارهای اجتماعی و چگونگی مدیریت احساسات خود را نیاموخته اند. این وظیفه والدین است که نشان دهد چه رفتارهایی هنگام ناراحتی یا عصبانیت قابل انتظار هستند.



انجام این کار مستلزم نامگذاری احساساتی است که از فرزندتان می بینید و آن احساسات را برای فرزندتان نام می برید تا بتواند برای احساسات خود واژگان مناسب را به کار ببرد. شما باید به فرزندتان روشهای قابل قبول و غیرقابل قبول برای نشان دادن ناراحتی را توضیح دهید.

زدن و گاز گرفتن و سایر رفتارهای خشونت آمیز باعث نگرانی می شوند، مخصوصا اگر کودک به عنوان وسیله ای برای تنظیم احساسات، به خود یا دیگران آسیب برساند. این یک نشانه واضح است که کودک مهارت های مقابله ای کمی دارد یا اصلا ندارد.

4. غلط تلفظ کردن کلمات

ما به عنوان والدین، برای خندیدن به روشی که کودکان کلمات را تلفظ می کنند، مقصر هستیم. بعضی از ما نمی توانیم جلوی خنده مان را بگیریم، زیرا آنها بسیار بامزه حرف می زنند. اما این همان سنی است که مشکلات گفتاری شکل می گیرند و ما باید تلفظ آنها را اصلاح کنیم.

برخی از خطاهای گفتاری ممکن است متناسب با سن باشند. اما شما نباید به آنها بخندید، بلکه باید سعی کنید کلمه را به صداهای منفرد (یا هجا) تقسیم کنید تا آنها تکرار کنند. اگر هنوز قادر به تلفظ درست کلمات نیستند، به یک گفتار درمانگر مراجعه کنید.

“اگر کودک تان در پیش دبستانی ثبت نام کرده باشد، معلم باید یک منبع عالی دیگر برای توجه به ناسازگاری های رشد باشد.”

5. جنگ شبانه

مبارزه با خواب در این سن معمول است، و کشف ترکیب درستی از چرت و خواب شبانه می تواند یک عمل متعادل کننده باشد که ممکن است برای همیشه در تلاش برای تنظیم آن باشید. بچه ها هنگام خواب، ترس از دست دادن را تجربه می کنند و این طبیعی است.

آنها دوست ندارند، هیچ اتفاق یا فعالیتی را از دست بدهند، به همین دلیل خوابیدن برای آنها سخت است. یک چیز که می تواند به شما کمک کند، تنظیم روال مداوم خواب است – روشی که اجرای آن آسان است و شامل مراحل زیادی نمی شود.

بهتر است در کنار فرزندتان بخوابید تا احساس آرامش کند و حس نکند که در حال از دست دادن فعالیت خاصی است. اما نکته این است که مشکل در خواب ممکن است نشانه ای از مشکل جدی تری باشد.

اگر کودک اضطراب و نگرانی های زیادی از رفتن به رختخواب نشان می دهد، ممکن است بخواهید این مسئله را بیشتر کشف کنید و بهتر است خوابیدن او را با الگوی قبلی خواب او مقایسه کنید.



ترس های او را ساده نگیرید، زیرا برای او این ترس ها بسیار واقعی هستند. گوش ندادن به حرف هایش می تواند باعث افزایش نگرانی کودک شما شود و او را متقاعد کند که شما، به عنوان بزرگسال، مایل به کمک، گوش دادن و مراقبت نیستید.

اگر سعی در ایجاد خواب آرامش بخش و مداوم برای فرزند تان دارید، هنگام شب دسترسی به گوشی و تبلت را قطع کنید و با کودک تان در مورد ترس هایش صحبت کنبد تا متقاعد شود که ترس هایش واقعی نیستند. اگر نتوانستید او را آرام کنید ممکن است زمان تماس با پزشک متخصص اطفال فرا رسیده باشد.

با رفتارهای غیر عادی کودکان آشنا شدید، لطفا شما هم نظرات و تجربیات خود را با ما به اشتراک بگذارید.