مبانی اساسی آزادی بیان هزاران سال مورد بحث قرار گرفته است. در فضای سیاسی تفرقه انگیز امروز، هر دو طرف به طور کلی می‌توانند توافق کنند که آزادی بیان یک چیز مثبت است. اما آیا محدودیت‌های آزادی بیان، به ویژه در تبلیغات سیاسی وجود دارد؟ آیا سیاستمداران از بررسی واقعیت معاف هستند یا باید سکوهای رسانه‌های اجتماعی را به گسترش اطلاعات غلط سیاسی سوق دهند؟ آیا ساده ترین راه حل صرفاً ممنوع کردن تبلیغات سیاسی است؟ بیایید نگاهی به این درگیری فیسبوک در مقابل توییتر بیندازیم.
پیش از مطالعه این مطلب بخوانید:
فیسبوک در مقابل توییتر : خبر جعلی ممنوع…
طی چند ماه گذشته، فیسبوک بخاطر سیاست‌های پیرامون حقیقت در تبلیغات سیاسی تحت فشار قرار گرفته است. آخرین فصل با شروع تبلیغات Trump 2020 در اواخر ماه سپتامبر شروع به پخش تبلیغات 30 ثانیه‌ای کرد. این تبلیغ صریحاً نامزد ریاست جمهوری دموکرات ، جو بایدن را به فساد اداری در رابطه با فعالیت های پسرش در اوکراین در دوره دولت اوباما متهم کرد.
بایدن سریعاً علیه این آگهی اعتراض کرد و ادعا کرد هیچ مدرکی برای تأیید این این‌ها وجود ندارد. CNN همچنین اعلام کرده که آن را به عنوان تبلیغ پخش نمی‌کند. “ادعاهایی که نشان می‌دهد نظرات رسانه‌های مختلف اثبات شده نادرست بوده‌اند”.
از طرف دیگر، فیسبوک تصمیم گرفت موضع سختگیرانه‌ای آزادی بیان بگیرد. به همین دلیل صریحاً از حذف آگهی سیاسی از بستر برنامه خود یا محدود کردن توزیع مبلغ پرداختی خودداری کرد. کیتی هاربات، رئیس سیاست انتخابات جهانی در فیسبوک، ادعا کرد که این پلتفرم تبلیغات یا اظهارات ارائه شده توسط سیاستمداران را بررسی نمی کند.
هاربات در بیانیه‌ای گفت: “رویکرد ما مبتنی بر اعتقاد بنیادی فیسبوک در آزادی بیان، احترام به روند دموکراتیک و اعتقاد بر این است که در دموکراسی‌های بالغ و دارای یک مطبوعات آزاد، گفتار سیاسی در حال حاضر به طور قابل بحث و گفتگو است.”
چند روز بعد، کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری دموکرات ایالات متحده، الیزابت وارن، با ارسال یک آگهی عمداً دروغین در فیسبوک، نشان داد که چگونه می‌تواند این مکان را با مشکل مواجه کند. پست ارسال شده به اشتباه اظهار داشت مارک زاکربرگ، دونالد ترامپ را برای انتخاب مجدد تأیید کرده است.
مانیفست آزادی بیان مارک زاکربرگ
در 17 اکتبر ، مارک زاکربرگ با انتقاد از منتقدین سیاسی خود ، سخنرانی گسترده ای را در دانشگاه جورج تاون ارائه داد. سخنرانی زاکربرگ به مانیفست آزادی بیان، یک استدلال فلسفی برای توضیح سیاست‌های فعلی فیسبوک بود.
زاکربرگ در سخنرانی اعلام کرد: “ما تبلیغات سیاسی را بررسی نمی‌کنیم.” ما این کار را نمی‌کنیم تا به سیاستمداران کمک کنیم، اما به این دلیل که فکر می‌کنیم مردم باید بتوانند خودشان ببینند که سیاستمداران چه می‌گویند. “
زاکربرگ معتقد است که شرکت‌های تکنولوژی نباید داوری آنچه معتبر است یا نه را کنند. و او در نهایت طرفداری از یک رویکرد دست و پاگیر در تبلیغات سیاسی را دارد.
وی گفت: “تبلیغات زیادی درمورد موضوعات و آنچه درمورد انتخابات است، وجود دارد. آیا همه تبلیغات مربوط به مراقبت‌های بهداشتی یا مهاجرت یا توانمندسازی زنان را باید ممنوع کنیم؟ اگر تبلیغات نامزدها را ممنوع کنیم، آیا این امر منطقی است که به غیر از کاندیداها، در مباحثات سیاسی به دیگران رای دهیم؟”
توییتر و “معافیت از منافع عمومی”
توییتر همچنین اخیراً با مسائل مشابهی روبرو شده است، با کامالا هریس، دیگر نامزد انتخابات ریاست جمهوری دموکرات ایالات متحده، که خواستار ممنوعیت دونالد ترامپ با استناد به چندین توییت که گفته می‌شود خط مشی شرکت را با رفتارهای اشتباه و آزار و اذیت نقض می‌کند.
توییتر با ادعای اینکه ترامپ به صراحت هیچکدام از سیاست‌های این پلتفرم را نقض نکرده، در عین حال مجدداً روی سیاست جدیدی که در ژوئن اعلام شده، تأکید می‌کند.
این سیاست “استثنا منافع عمومی” جدید را بیان می‌کند، در واقع اجازه می‌دهد توییت‌های معینی آنلاین بمانند حتی اگر خط مشی را نقض کنند. این استثنا در حال حاضر محدود به مقامات منتخب و یا دولت است و توییت‌های بحث برانگیز را در پی اعلامیه‌ای که در آن به نقض قانون اشاره شده است اما همچنان به مردم اجازه می‌دهد تا نظر را مشاهده کنند، قرار می‌دهد.
امیدوارم از خواندن این مطلب لذت برده باشید. اگر نظری دارید خوشحال می‌شویم در بخش دیدگاه‌ها برای‌مان بنویسید.
