علاء الدین فیلم جذابیه برای این که شما رو به حال و هوای دوران کودکیتون بر می گردونه. با ما در معرفی فیلم علاء الدین همراه باشید.
علاء الدین یه فیلم کمدی موزیکال فوق العادس که لحظه به لحظه با موزیک متحیر کننده و پر از مفهومش شما رو به وجد میاره.
داستان پسر فقیری که دزدی می کنه برای زنده موندن و گاهی کمک به دیگران. پسری که آدما هرچقدر بهش نگاه کنن چیزی جز یه آدم بی ارزش نمی بینن ولی خودش اعتقاد داره باید به درونش نگاه کنن تا واقعیتش رو بشناسن.
یه روز شبیه روزهای همیشه علاء الدین دختری رو ملاقات می کنه که در ظاهر یه آدم معمولیه ولی در واقع شاهدخت شهره و این دو به هم علاقمند می شن.
علاء الدین هم شبیه تمامی کارهای دیزنی پر از مفهوم و حرفه، پر از دیالوگ هایی که دلت میخواد حفظشون کنی و تو زندگیت ازشون استفاده کنی.
علاء الدین نیازی نیست کار عجیب و غریبی انجام بده چون پر از رنگه، پر از طنازی های شیرینه، پر از نبوغه.
هرچند علاء الدین از نظر کارگردانی و جلوه های ویژه اونقدر نتونست توجه منتقدان رو به خودش جلب کنه.
این قسمت از معرفی فیلم علاء الدین حاوی اسپویله
علاء الدین از اون دست فیلم هاست که با این که انتهای کار رو می دونی و مطمنئنی که تمام این خطرات تموم میشه و آسیبی به کسی نمیرسه ولی تا انتها برات لذت بخشه و با هیجان دنبالش می کنی.
مفاهیم عمیق و بی نطیرش اونقدر زیاده که نمیشه همشو نام برد ولی به چند تاش اشاره می کنم.
علاء الدین روزی که آرزو کرد شاه بشه و شد، نگران این بود نکنه مردم بشناسنش و بفهمن اون همون دزدیه که هیچ ارزشی براش قائل نبودن. ولی غول چراغ بهش می گه مردم چیزی رو که میبینن باور می کنن یه جورایی اشاره به این موضوعه که عقل مردم به چششونه.
جایی که علاء الدین به غول می گه من به عنوان سومین آرزو تو رو از چراغ آزاد میکنم تا به عنوان یک انسان زندگی کنی، غول بهش میگه آدم ها رو نمیشناسی، آدما هرچقدر بیشتر داشته باشن بیشتر دلشون می خواد و در نهایت همین هم اتفاق میوفته.
این میل سیری ناپذیر انسان رو به تصویر می کشه، این که آدم ها حتی خوب ترین هاشون تو موقعیت های مختلف تغییر می کنن. این که آدم ها زیاده خواهن و تشنه ی قدرت.
علاءالدین فقط یه قصه ی ساده از دوران کودکیمون نیست، پر از مفهومه که شاید خیلی هامون لازم داریم دوباره برامون تکرار شن.
در ادامه بخوانید:
