نقد و بررسی سریال دراکولا ؛ حرف هایی به تندی فلفل قرمز! 

نقد و بررسی سریال دراکولا “قسمت اول”

با نقد و بررسی سریال دراکولا – دنباله سریال هیولا – در خدمت شما هستیم. سریال هیولا، موفق شد تا دل مخاطبان زیادی رو به دست بیاره و از اونجا که در شبکه نمایش خانگی پخش شده بود، کارگردان مشهور اون، یعنی مهران مدیری، دیگه با محدودیت های صدا و سیما طرف نبود و می تونست با آزادی بیشتری حرف های خود را مطرح کنه. با توجه به محبوبیت قابل توجه سریال هیولا، ساخت دنباله ای با عنوان دراکولا تائید شد و حالا ما شاهد اپیزودهای ابتدایی هستیم. با وارونه همراه باشید تا نگاهی به قسمت اول این سریال بیندازیم. 

نکته: پیشنهاد می کنم قبل از بررسی هر قسمت، آن را تماشا کرده باشید.

مطالب مرتبط:

بهترین فیلم های کریستوفر نولان که اصلا نباید از دست بدهید!

معرفی سریال هم گناه : سریالی دوست داشتنی!

نقد و بررسی فیلم جاستیس لیگ زک اسنایدر ؛ طبل توخالی

نقد و بررسی سریال دراکولا

اصولا اولین سوالی که با شنیدن نام “دنباله” یک سری مطرح می شه، اینه که آیا این دنباله، می تونه موفقیت سری اول رو تکرار کنه یا نه؟ آیا می تونه به اندازه سری قبلی خوب باشه یا نه؟ 

خب، قسمت اول دراکولا، باید توانایی این رو داشته باشه که نسبت به فضای حاکم در کل سریال، برای مخاطبش تصوراتی رو ایجاد کنه. که تا حدودی در این کار موفق شده. حالا ما می دونیم که قراره در دراکولا، بیشتر از اینکه شاهد خانواده ای از طبقات پایین و یا متوسط جامعه، با عقاید و تعصباتی خاص ولی آشنا مثل هیولا باشیم، قراره در دنباله هیولا، شاهد طبقات ممتاز و کاوشی جدی تر و احتمالا تند و تیزتر در زندگی برخی از آنها داشته باشیم. 

فضای حاکم بر سریال دراکولا

بنابراین، حالا مخاطب متوجه شده که دیگه از خانواده ای خاکی که ناگهان قدم در دنیایی جدید می گذارند، خبری نیست و فقط با ورودی جدی تر به دنیای کامروا طرف هستیم. 

حقیقتا باید گفت که دراکولا در قسمت اول، تجربه جدیدی برای عرضه نداشته. استفاده از آهنگ های کلاسیک، بازی اغراق آمیز، طنزهای تند و تیز، و رابطه متظاهرانه آدم ها با هم. اما این رو هم باید در نظر گرفت که مگه چه اشکالی داره؟ دراکولا قبلا قول های بزرگی به ما نداده بود. و با اینکه در قسمت اول، شاهد نکته جدیدی نیستیم، همین رو می شه به عنوان یک نقطه قوت در نظر گرفت. چطور و چرا؟ ما قراره شاهد دنباله ای باشیم که در اون، خبری از شخصیت اصلی، یعنی هوشنگ شرافت نیست! و قطعا عادت کردن به شخصیت های جدید، اون هم وقتی که دیگه خانواده شرافت یا همسر سابق کامروا را نمی بینیم، کمی سخته. و حالا اینجاست که همون فضای آشنا باعث می شه که مخاطب احساس پرت شدن به یک دنیای جدید را پیدا نکنه و بتونه در سریع ترین حالت ممکن با فضا ارتباط برقرار کنه؛ تا بعد از اون، توانایی هضم شوک های احتمالی رو داشته باشه.

نقد و بررسی سریال دراکولا ؛ میزان جذابیت قسمت اول 

تقریبا کل این قسمت، به مهمانی تولد کامروا اختصاص داشت. و می تونم بگم که پیچش داستانی خاصی رخ نداد. البته موقعیت های طنز، به فراوانی در این قسمت یافت می شدند. که همین موقعیت ها، نشان میدن که قراره مهران مدیری حرف هایی به تندی فلفل قرمز به ما بزنه. خوبی دراکولا و هیولا، اینه که خودشون رو به عنوان کمدی معرفی نمی کنند و با افتخار لقب طنز رو به خود دادن. تفاوت طنز و کمدی چیه؟ برایان فرینگتون، در کتاب آموزش طراحی کمیک و کارتون، خیلی عالی این موضوع را توضیح داده: یک موقعیت کمدی، موقعیتیه که صرفا باعث خنده مخاطب می شه. اما طنز، باعث می شه که مخاطب در مرحله اول، لبخند بزنه و بعد به فکر فرو بره.

همچنین بخوانید: فیلم هایی که باعث خشم تماشاچیان شدند ؛ از Fight club تا Irreversible !

مثلا یکی از تاثیرگذارترین موقعیت های طنز، مربوط به بخش “تابیخ” می شد. وقتی که آقایون و خانم ها سر سفره ای رنگین نشستن و با سوء استفاده از اسم “کودکان کار” فقط میخورن و میخورن. 

نمیشه انکار کرد که چندین دقیقه اضافه در این قسمت وجود داشتن. از جمله صحنه رقص طولانی مهمان ها در دقایق پایانی. که می تونست کوتاه تر باشه. و از آنجا که دیگه رقص های مضحک تبدیل به چیزی بیش از تکراری در آثار ایرانی شدن، این صحنه جذابیت خاصی برای مخاطب نداره. علاوه بر اون، جشن تولد کامروا خیلی بیش از حد طولانی بود. و از اونجا که قبلا در سریال هیولا، قسمت ششم، چنین جشنی رو دیده بودیم، دیگه این همه وقت گذاشتن روی این جشن کار چندان جالبی نبود.

میتونم بگم که حتی آنچه خواهید دید از کل این قسمت پر ماجراتر به نظر می رسید. البته در آنچه خواهید دید، تقریبا کل پیچش داستانی قسمت بعدی اسپویل شده بود. این قسمت، خیلی بیش از حد نیاز طولانی بود و آنچه خواهید دید هم دست کمی از خودش نداشت. یادمه یه بار در برنامه تلویزیونی “دورهمی” مهران مدیری کنایه ای به آنچه گذشت و آنچه خواهید دیدهای طولانی مطرح کرد. اما حالا می بینیم که در قسمت دراکولا، مشکل انچه خواهید دید طولانی وجود داره.

نکات مثبت قسمت اول سریال دراکولا

در این قسمت، بازیگران انصافا بازی خیلی خوبی رو ارائه دادن. به ویژه ویشکا آسایش، محمد بحرانی و گلاره عباسی. اصلا عاشق شخصیت گلاره عباسی شدم! طرز بازی خود مهران مدیری هم در بخش هایی از این قسمت من رو یاد بازی اون در سریال مرد هزارچهره انداخت.

سبک بازی ای که بازیگران هیولا و دراکولا باید ارائه بدن، نوعی اغراق خاص نیاز داره؛ تا بشه با استفاده از این بازی های اغراق آمیز، فضای مناسب برای مطرح کردن شوخی های تند و تلخ رو به وجود آورد. که خوشبختانه ما با تیم بازیگری با استعدادی روبرو هستیم.

همچنین بخوانید: ترسناک ترین فیلم تاریخ به انتخاب دانشمندان!

نکته دیگه، تیتراژ آغازین سریال هستش. نمی دونم چند درصد از تماشاگران به تیتراژ توجه کردن؛ اما تیتراژ آغازین هیولا همیشه برای من جذابیت خاصی داشته. در تیتراژ هیولا، ما شاهد مفهوم و انتقال احساسات هستیم. چیزی که زیاد در تیتراژ آثار ایرانی بهش توجه نشده؛ در صورتی که اگه نگاهی به تیتراژ آغازین انیمه های ژاپنی یا حتی تیتراژ آغازین ساده و کوتاه سریال اسپانیایی پر سر و صدای خانه کاغذی بیندازید، متوجه اهمیت تیتراژ آغازین به عنوان بخشی از اثر میشید. اما در ایران ما چه چیزهایی رو می بینیم؟ 5 دقیقه آزاردهنده که بازیگرها فقط سرشون رو بالا میارن و با بدبختی به تماشاگر نگاه میکنن. (اصلا هم که منظورم سریال خاصی نیست.)

مطلب مرتبط: بهترین سریال های شبیه Money heist (خانه کاغذی) ؛ عشق است و آتش و خون!

اما تیتراژ هیولا، با موسیقی جذابی که داره، علاوه بر اینکه فضای داستان سریال رو به خوبس نشون میده، پیام کلی اثر هم به شکل خیلی جالبی به مخاطب میرسونه: اینکه همه چیز روی هواست.

تیتراژ آغازین دراکولا، از همون موسیقی هیولا استفاده کرده؛ و همچنان ما می بینیم که همه چیز داره میره روی هوا. فقط یه سری از بخش های تصویر عوض شده که نشون میده احتمالا در دراکولا شاهد پرداخت بیشتری به محیط زیست هستیم. به خصوص با توجه به هشداری که در اول این قسمت، به ما داده شد.

همونطور که در بالا گفتم، استفاده از طنز به خوبی در دراکولا انجام شده. اغلب موقعیت های طنز هیولا و تا اینجا دراکولا قابل قبول بودن؛ اما تا الان همونطور که گفتم شاهد داستان خاصی در قسمت اول دراکولا نبودیم. خب، اصولا طنز خالی باعث جذابیت نمیشه و امیدوارم که در ادامه، شاهد داستانی قابل قبول باشیم.

اشارات به ماجراهای سریال هیولا

نکته مثبت دیگه، اشاره به سرانجام هوشنگ و برخی از اتفاقات مربوط به فصل گذشته بود. مثل اینکه هوشنگ بیچاره الان تنها مونده و خانوادش ولش کردن و طبق گفته کامروا، همسر سابقش فلور، به رحمت خدا رفته. هرچند موقعی که مخاطب این حرف رو میشنوه، لبخندی معنادار میزنه و با خودش میگه: “آره، کاملا مشخصه!” خب، همگی میدونیم که احتمالا فلور نمرده! 

این اشارات به گذشته، علاوه بر اینکه مقداری اطلاعات به تماشاگر دادن، ابهامات رو از بین بردن و کاملا این موضوع رو ثابت کردن که قراره داستانی که میبینیم، کاملا جدید باشه.

در کل، میتونم به قسمت اول سریال دراکولا، نمره 7 یا 7.5 بدم. امیدوارم که در ادامه، شاهد بهتر شدن دراکولا در هر قسمت، و همینطور پیشرفت اون در مقایسه با هیولا باشیم.

در ادامه بخوانید:

بهترین فیلم های کمدی اکشن که نباید از دستشان بدهید!