نقد و بررسی فیلم Project Power

فیلم پروژه قدرت به کارگردانی “هنری جوست و آریل شولمن” به عنوان جدیدترین فیلم ابرقهرمانی نتفلکیس، با این که در لحظاتی سرگرم کننده ظاهر می‌شود اما مجموعه‌ای از پتانسیل‌های به هدر رفته است. با نقد و بررسی فیلم Project Power همراه باشید.

هنگامی که تماشای Project Power نشستم ناخودآگاه به یاد فیلم Brightburn افتادم. فیلمی با ایده خبیث شدن شخصیتی با قدرت‌هایی مشابه سوپرمن به اندازه کافی جذاب است تا شما را به تماشا بکشاند. با این که آن فیلم از ایده جذابی بهره می‌برد اما در نهایت نتوانست آن را بسط دهد و در حد همان ایده ماند. Project Power قطعا به بی کفیتی Brightburn نیست و دارای صحنه‌های اکشن خوب و کیفیت بصری قابل قبول است اما همچنان به مانند فیلم ذکر شده چیزی جز ایده‌های پرداخت نشده نیست.

همچنین بخوانید:

بهترین فیلم های ابرقهرمانی که باید ببینید ؛ ژانر محبوب این روزهای هالیوود!

8 تا از بهترین فیلم های مهیج که باید ببینید!!!

بهترین فیلم‌های چادویک بوزمن که نباید تماشای آنها را از دست بدهید!

داستان فیلم در شهر نیواورلئان روایت می‌شود. سازمانی مخوف قرص‌هایی را تولید کرده که به میزبانان به مدت پنج دقیقه توانایی ویژه‌ای اعطا می‌کنند. نوع توانایی بسته به ژنتیک فرد متفاوت است و البته برای عده‌ای ممکن است باعث مرگ شود. انگیزه این سازمان همانند داستان کلیشه‌ای همیشگی و به دست گرفتن قدرت دنیا است و چیز متفاوتی برای ارائه وجود ندارد.

در این میان روایتگر سه داستان است. داستان افسر پلیسی به نام فرانک با بازی جوزف گوردون که برای مبارزه با خلافکاران از قرص ها استفاده می‌کند، دختر دلالی به نام رابین با بازی دامینیک فیشبک که برای نجات جان مادر تنهایش به خرید و فروش این قرض ها روی آورده و در نهایت و در راس اصلی داستان، آرت با بازی جیمی فاکس را داریم که به دنبال پیداکردن راس این زنجیره است تا دختر خود را که گروگان گرفته شده نجات دهد.

ابتدا از شخصیت‌های فیلم شروع می‎کنیم. شخصیت آرت به عنوان پروتاگونیست اصلی داستان پرداخت خوبی دارد و با انگیزه‌های مشخص و قابل قبولی که دارد به یک شخصیت باورپذیر تبدیل شده است. در این میان باید به بازی خوب جیمی فاکس اشاره کرد که به خوبی از عهده این نقش برآمده و کم و کسر خاصی ندارد. شخصیت پردازی کاراکترهای فیلم اما تنها به شخصیت آرت خلاصه می‌شود و دیگر شخصیت‌ها از آنتاگونیست فیلم گرفته تا رابین و فرانک فاقد شخصیتی کاریزماتیک هستند و خام و تک بعدی پرداخت شده‌اند.

همچنین بخوانید: بهترین سریال های ابرقهرمانی که باید حتما آنها را ببینید!

شخصیت منفی فیلم به شدت کلیشه‌ای است و حتی به میزان کافی در قاب قرار نمی‌گیرد و به همین به هیچ وجه جذابیت خاصی ندارد و به عنوان یک شخصیت منفی و خبیث به هیچ وجه پرداخت کافی را ندارد.

جوزف گوردون در نقش فرانک با این که پس از جیمی فاکس بهترین عملکرد را در بین بقیه دارد اما همچنان به صورت کلی چیزی برای ارائه ندارد. رابطه بین کاراکترهای فیلم به خصوص رابین و آرتور با این که پتانسیل کافی را دارد اما عدم پرداخت کافی شخصیت‌ها و رابطه بین این دو باعث به وجود آمدن شیمی جذابی نمی‌شود و این مورد هم به مدت زمان فیلم و سه روایت داستانی فیلم برمی‌گردد که به آن ضربه زده است.

درواقع بهتر بود کارگردان خط داستانی آرتور را به بهترین شکل روایت می‌کرد تا این که سه داستان را روایت کند. داستان‌هایی که عملا اهمیت خاصی ندارند. برای مثال نشان دادن پایان خط داستانی شخصیت رابین در فیلم چندان جذاب نیست و بعضا بی اهمیت است زیرا در طول فیلم به خوبی پرداخت نمی‌شود.

همچنین بخوانید: فیلم‌های شبیه Extraction ؛ برای آنهایی که به دنبال هیجان هستند!

اگر به خاطر داشته باشید در ابتدای نقد اشاره کردم که فیلم پتانسیل‌های هدررفته زیادی دارد. در اینجا به دو مورد اساسی اشاره خواهم کرد. مورد اول پنج دقیقه‌‌ای بودن این قدرت‌ها است. این مورد شاید جذاب ترین کانسپت فیلم باشد که آن طور که باید و شاید از آن در جهت تعلیق و تزریق هیجان واقعی در دل اکشن‌های فیلم استفاده نمی‌شود.  این مورد تنها در پایان فیلم در یک سکانس به صورت کاملا بدون هیجان استفاده می‌شود و در طول فیلم عملا این مورد چندان هیجان خاصی را به بیننده منتقل نمی‌کند.

مورد دوم اما مشکل استفاده بیش از حد از این قرص‌ها است که باعث تاثیراتی بر ظاهر شخص و طبیعتا دوری او از جامعه می‌شود. این مورد می‌توانست به عنوان یکی از عواقب قدرت زیاد در فیلم به زیبایی پرداخت شود اما سازندگان فیلم نسبت به آن بی توجهی کرده‌اند. چه بسا اگر این مورد در طول فیلم نمایش داده نشده بود، بهتر بود زیرا دیگر توقعی برای پرداخت بیشتر آن نداشتیم.

شاید بتوان بزرگترین نکته مثبت فیلم را صحنه‌های اکشن آن دانست که با بازی خوب جیمی فاکس، جلوه‌های ویژه نسبتا خوب و فیلمبرداری رضایت بخش، برای مخاطب لذت بخش خواهند بود. ریتم اکشن‌ها به خوبی کار شده و تدوین قابل قبولی که دارد، مخاطب را گیج نمی‌کند. در این میان اما باید به این نکته اشاره کنم که با توجه به درجه سنی بزرگسال فیلم، در برخی از سکانس‌ها به نظر می‌رسد که کارگردان به دنبال درجه سنی PG-13 بوده و این عدم توازن در طول فیلم به چشم می‌خورد.

در پایان نقد و بررسی فیلم Project Power می‌توان گفت که عمده مشکلات آن از فیلمنامه ضعیف رنج می‌برد. فیلمنامه‌ای که اجازه درخشش به بازیگران هم نداده است. درنهایت اگر به دنبال تماشای اکشنی پرزرق و برق با چاشنی نیروهای ابرقهرمانی می‌گردید و در این میان به دنبال داستانی متفاوت نیستید، جدیدترین اثر اکشن نتفلکیس را از دست ندهید.

همچنین بخوانید:

بهترین فیلم های جاسوسی که نباید از دست‌شان بدید!!!

بهترین فیلم های کمدی اکشن که نباید از دست‌شان بدهید!!