هوش مصنوعی خودکفا بالاخره تولید می شود؟

هوش مصنوعی خودکفا از تازه های دنیای تکنولوژی این روز هاست. امکان ندارد تِک باز باشید و به هوش مصنوعی خودکفا فکر نکرده باشید.

هوش مصنوعی خودکفا حتی برای آنهایی که تِک باز هم نیستند جالب است. پس، آیا واقعا روزی می رسد که هوش مصنوعی خودکفا داشته باشیم؟ طبعات چنین دستاوردی چه می تواند باشد؟ با من و وارونه همراه باشید. امروز کلی حرف برای زدن داریم.


هوش مصنوعی و درمان کرونا ؛ هوش مصنوعی ما را از دست کروناویروس نجات نمی دهد

ممکن شدن غیر ممکن ها ؛ تشخیص احساسات توسط هوش مصنوعی!!!!


بازار داغ تکنولوژی…

اگر کم و بیش اهل دنیای تکنولوژی هستید حتما می دانید که بازار هوش مصنوعی در این قرن تکنولوژیکی حسابی داغ است. در واقع هوش مصنوعی درست از زمانی که ترمیناتور 1 در سال 1984 اکران شد کلی طرفدار پیدا کرده.

این جور فیلم ها مثال هایی از هوش مصنوعی جنرال هستند. هوش مصنوعی که خود کفاست. تا رسیدن به این دست آورد بزرگ چقدر دیگر باید صبر کنیم؟

اینکه بگوییم چقدر وقت داریم تا ترمیناتور ها بیایند و دنیا را از ما بگیرند تنها یک رویاست. باید بگوییم چقدر زمان لازم است تا هوش مصنوعی خود کفا بسازیم. هوش مصنوعی که قادر است تمام مشکلات بشر را حل کند.

 

هوش مصنوعی خود کفا

هوش مصنوعی جنرال چیست؟

از لحاظ تکنولوژیکی، هوش مصنوعی جنرال به ماشینی گفته می شود که می تواند پروسه ذهنی ما را یاد بگیرد و مانند ما از پس آنالیز داده ها بر بیاید.

 این را هم بگویم که بیشتر هوش مصنوعی حال حاضر از نمونه ی محدود است. یعنی تنها برای کار خاصی تخصص دارند. نه به صورت جنرال.

محققان و برنامه نویسان کامپیوتری دست به دست هم داده اند تا ماشینی اختراع کنند که الگوریتم ها را یاد میگیرد. یاد گرفتن الگوریتم ها یعنی متخصص شدن در زمینه ای خاص.

 این ماشین های هوش مصنوعی در زمینه های تخصصی خودشان بهتر از آدم ها نباشند کمتر هم نیستند. هر چند اگر بخواهم حقیقت را بگویم باید اعتراف کنم که بله… بیشتر اوقات بهتر از ما آدم ها عمل می کنند.

 برای مثال همین بازی شطرنج را در نظر بگیرید. هوش مصنوعی میتواند با داده هایی که از الگوریتم ها در اختیار دارد، بهترین حرکت ممکن را برای هر مهره ای انتخاب کند.

پیشرفت هایی که اخیرا در زمینه ی هوش مصنوعی داشته ایم نمونه ای از هوش مصنوعی جنرال نیست.

اما تا حدی نزدیک شده ایم. و می توان گفت تا چند دهه ی آینده بالاخره هوش مصنوعی خود کفا را با چشمانمان می بینیم. البته اگر شانس آوردیم و کرونا امانمان داد!

البته که این هوش مصنوعی خود کفا که این همه نویدش را می دهند مثل هوش مصنوعی فیلم ها بر علیه ما قیام نمی کند. پس برای این موضوع نترسید.

یکی از بزرگترین نمونه های این پیشرفت در ساخت نورون های مصنوعی و تکنولوژیکی است.

در این دستاورد عظیم محققان سعی داشتند ماشین هایی که اختراع کنند که مانند مغز انسان شبکه ی نورونی داشته باشد و با کد کار کند.

اما متاسفانه ساختن ماشین هایی که مثل مغز انسان هوشمند باشند خیلی سخت است. و به همین دلیل تا آن روز خیلی راه ها مانده که باید برویم.

گفتم خیلی راه مانده چون تقلید هوش انسان چندان هم ساده نیست. چرا که انسان هوش های متفاوتی دارد. ما هم باید اول از همه تعریف درستی از هوش داشته باشیم. تا هر چه بیشتر هوش مصنوعی خود کفا را به هوش انسانی که هنوز نمیدانیم چیست نزدیک کنیم.

وقتی می گوییم چیزی هوشمند است یعنی چه؟

هوش مصنوعی خود کفا

انسان ها هم در زمینه ی حل مشکلات و هم در زمینه ی احساسات هوشمند هستند. این هوش هیجانی است که از انسان موجودی هوشمند می سازد. وگرنه قابلیت حل مشکلات و فهمیدن امورات را کامپیوتر ها هم بلدند. از همان روزی که کامپیوتر ها را اختراع کردیم این دو کار به راحتی انجام می شد. اما هوش هیجانی، نه!

هوش مصنوعی که در حال حاضر در اختیار داریم، توانمندی هوشی یک کودک نو پای چهار ساله را دارد. پس هنوز نمی توانیم بگوییم که به دوران ترمیناتورها رسیده ایم.

جای خالی هوش هیجانی در ماشین های ساخته ی بشر خیلی خالی است. احساسات چیزی نیستند که ماشین های بتوانند یاد بگیرند. در واقع، با طبیعت کد دار آنها سازگار نیست.

مشکل دیگری هم هست

یکی دیگر از ابعاد هوش هیجانی فهمیدن معنای ضمیمه ای و کنایه ای است. مثلا اگر کسی پرچم سفید تکان بدهد کامپیوتر ها به این نتیجه میرسند که پرچم سفیدی در هوا تکان می خورد. اما همه ی ما میدانیم که در پس این تکان دادن ها معنای دیگری هم هست. مثلا اینکه شخصی می خواهد تسلیم شود.

پس اگر هوش مصنوعی واقعا هوش مصنوعی باشد میتواند در عین حل کردن مشکلات، معنای پنهان شده در پس کلمات را هم بفهمد. پس فمیدن خالی کافی نیست. چیزی که من از آن صحبت میکنم درکی است که کامپیوتر ها ندارند. درکی که منتظریم روزی با تولد اولین هوش مصنوعی خود کفا به بار بنشیند.

خبر های خوبی هم داریم.

شاید برایتان خیلی غیر قابل باور باشد. اما کامپیوتر ها می توانند در این زمینه هم پیشرفت کنند. پردازش زبان طبیعی نسل های مختلف به کامپیوتر ها کمک کرده صداهای انسانی را تقلید کنند. قدم خیلی بزرگی نیست. اما بالاخره یک قدم هم یک قدم است.

کمپانی های حمایت کننده از این پیشرفت هم کم نیستند. گوگل و آمازون، دو غول تکنولوژیکی هستند که تمام داده های لازم برای تولید هوش مصنوعی خود کفا را در اختیار محققان قرار می دهند.

 بهترین راه برای آموزش هوش مصنوعی دادن داده است و این دقیقا کاری است که آمازون و گوگل می کنند.

قدم هایی دیگری هم هست که باید پس از دادن داده در نظر گرفته شوند. مثلا اینکه هوش مصنوعی تا چه حد آگاه است؟ آیا این هوش مصنوعی خودش را به عنوان یک شخص می شناسد؟ آیا مثل ما انسانها شخصیتی منحصر به فرد دارد؟

هوش مصنوعی خودآگاه چیست؟

هوش مصنوعی خودآگاه ما را به زمینه های اخلاقی تولید هوش مصنوعی خود کفا می کشاند. آیا یک ماشین می تواند همان قدر آگاه باشد که انسان ها هستند؟ و اگر هم چنین چیزی ممکن شد ما باید مثل آدم ها با این ماشین برخورد کنیم؟

از لحاظ علمی، آگاهی مستقیما از ژن ها به بار می نشیند. این پروسه بیولوژکی تشکیل جاندار است که به آن آگاهیِ وجودی می دهد. خب در این صورت اگر تنها کلمه بیولوژی از تعریف ما کم شود، کامپیوتر ها هم آگاه هستند. حتی همین العان. البته آگاهی نه از نوع خیلی باهوشش!

یکی از ابعاد خودآگاهی مرور خاطرات گذشته و رویا پردازی در مورد آینده است. از خیلی جهات این دو خصوصیت مخصوص نوع بشر است.

 اما اگر روزی ماشینی موفق شود چنین فعالیت هایی داشته باشد می توانیم بگوییم هوش مصنوعی خود کفا تولید شده. چرا که رویاها بخش غیر قابل هضم زندگی عقلانی و ماشینی هستند.

و البته دنیای ما آدم ها با همین رویا پردازی ها تعریف می شود. اگر کامپیوتری بتواند برای خودش رویا پردازی کند، نه به خاطر اینکه برنامه ریزی شده رویا پردازی کند، ما به دنیای هوش مصنوعی جنرال دست یافته ایم.

چقدر راه مانده؟

حالا که مفاهیمی مانند هوش مصنوعی خود کفا، جنرال ، محدود و خود آگاه را می دانیم به راحتی می توان گفت تا رسیدن به این انقلاب بزرگ چقدر مانده.

هوش مصنوعی باید قادر باشد احساسات را درک کند، مشکلات را حل کند، احساساتش را ابراز کند و مهم تر از همه مقدار قابل توجهی خودآگاهی داشته باشد.

از لحاظ تئوری تمام چیزهایی که گفتیم شدنی است. اما تکنولوژی که امروز در دسترس داریم برای تولیدشان کافی نیست. شاید تنها چند دهه مانده باشد.

 محققان و برنامه نویسان پیش بینی کرده اند تا سال 2030 که خیلی هم دور نیست اولین هوش مصنوعی خود کفا به بار بنشیند.

 البته محققان گفته اند هوش مصنوعی خود کفا باید آنقدر باهوش باشد که از پس امتحان های خودآگاهی بربیاید. رد کردن این امتحان احتمالا تا سال 2060 طول می کشد. به عبارت دیگر 40 سال دیگر مانده تا هوشی مثل هوش خودمان بسازیم.

چه از این روند راضی باشید چه نباشید این پروسه ادامه خواهد داشت و هرگز از حرکت نمی ایستد. دنیای ما از لحظه ی تولد ماشین های هوش مصنوعی خود کفا زیر و رو می شود. و هیچ کس نمی تواند جلوی این تغییرات همیشگی را بگیرد.

اگر از این خط بگذریم راه برگشتی نخواهد بود. حالا چه آنسوی خط اتفاقات خوبی باشد چه بد! به امید روز های خوب!