وقتی کودکمان می گوید “هیچکس مرا دوست ندارد” چه کنیم؟ چگونه به دوستیابی کودکمان کمک کنیم؟ چگونه والدین می توانند به کودکانی که احساس می کنند هیچ دوستی ندارند کمک کنند؟ وقتی کودکتان از مدرسه به خانه می آید و می گوید: “هیچ کس از من خوشش نمی آید” چه کاری باید انجام دهید؟ این اظهار نظر در مورد بچه های 7 ساله که معمولا بسیار خود انتقادگر هستند، معمول است (وود، 1997)، اما بچه ها از هر سنی ممکن است گاهی احساس کنند دوست داشتنی نیستند.

اولین واکنش شما ممکن است این باشد که بخواهید به او اطمینان دهید که اینطور نیست و بگویید: البته که بقیه تورو دوست دارند! ببین سارا تورو دوست داره، علی تورو دوست داره! متاسفانه این کار ساز نخواهد بود، چون فرزندتان با یک استدلال سخت تر به شما ثابت خواهد کرد که کسی او را دوست ندارد.

یا شاید اولین واکنش شما ناامیدی باشد و بگویید: “خب، اگر خیلی رئیس بازی درنیاری… ” هزار بار به فرزندتان گفته اید که بعضی رفتارهایش باعث خواهد شد که دوستانش از او دور شوند. چرا کودکتان به شما گوش نمی دهد؟ متأسفانه، اگر صدبار یک توصیه و نصیحت را به او گوش زد کرده اید و گوش نکرده است، برای صد و یکمین بارهم اگر بگویید گوش نخواهد کرد. و انتقاد کردن هنگامی که فرزندتان ناراحت است، احتمال دارد گریه یا عصبانیت را برانگیزد و کاری را از پیش نمی برد.



یا شاید احساس درمانگی کنید. اینکه ببینید فرزندتان احساس می کند طرد شده است حتما دلتان را به درد خواهد آورد و احتمالا همه ی شما والدین عزیز از خود می پرسید: چگونه به دوستیابی کودکمان کمک کنیم؟ اما می دانید که نمی توانید برای فرزندتان دوست پیدا کنید. اما خوشبختانه، شما به عنوان والدین از راه های دیگر می توانید به کودکی که حس می کند دوستی ندارد کمک کنید.

همدلی

ما بزرگسالان تمایل داریم که مشکلات را برطرف کنیم، اما بعضی اوقات فقط گوش دادن به بچه هایمان و تصدیق احساسات آنها کافی است. می توانید بگویید: “به نظر می رسد که روز بدی داشتی” یا “به نظر می رسد از چیزی ناراحت هستی.”

چگونه به دوستیابی کودکمان کمک کنیم؟

اگر فرزندتان به شما گفت که چه اتفاقی افتاده و چه احساسی دارد، بهتر است به او بگویید که چقدر از شنیدنش ناراحت شده اید و یا چقدر احساسش ناراحت کننده بوده است، تا به او نشان دهید که او را درک می کنید.

به او اطمینان دهید که از ناراحتی او ناراحت هستید نه اینکه آن اتفاق خیلی اتفاق نا امید کننده و بدی بوده که شما را ناراحت کرده است.

همچنین بهتر است بپرسید: “می خوایی بغلت کنم؟” وقتی کودک احساس می کند توسط همکلاسی ها طرد شده است، مقداری عشق بیشتر از مادر یا پدر می توانند دلگرم کننده باشند.

سعی کنید بیش از حد واکنش نشان ندهید!

دیدن اینکه کودکمان آسیب دیده و ناراحت است بسیار سخت است، اما به خاطر داشته باشید که احساسات کودکان می توانند به سرعت تغییر کنند. کودکی که امروز فرزندتان ادعا می کند از او متنفر است، می تواند هفته ی دیگر به دوست مورد علاقه اش تبدیل شود. به تعبیری بچه ها فاقد چشم انداز هستند. آنها به اندازه کافی طولانی زندگی نکرده اند که بتوانند وقایع را در یک زمینه گسترده تر درک کنند.



اگر آن همکلاسی برای فرزندتان خیلی اهمیت داشته باشد، ممکن است وسوسه شوید مانند فرشته ای نجات دهنده وارد عمل شده و مستقیما با خود آن کودک یا والدینش صحبت کنید. اما این کار را نکنید! این قابل درک است که می خواهید از فرزندتان محافظت کنید، اما بهتر است این درگیری به والدین گسترش پیدا نکند. معمولاً بهتر است به بچه ها فرصتی دهید که به تنهایی اختلاف هایشان را حل کنند، مگر اینکه فرزندتان در معرض خطر یا مورد اذیت و آزار جدی قرار گرفته باشد.

همچنین اگر از مشکلات دوست یابی فرزندتان به وضوح ناراحت و ناامید شوید و فرزندتان متوجه نگرانی شما از این بابت بشود، مشکل بزرگتر خواهد شد، زیرا فرزندتان فکر خواهد کرد که مشکل مهم تر از چیزی است که خودش فکر می کرده است.

واکنش های عاطفی شدید از طرف شما می تواند باعث شود فرزندتان دیگر تمایلی به گفتن مشکلات بعدی که برایش پیش میاید نداشته باشد. یا برعکس، یک واکنش افراطی از طرف شما ممکن است باعث شود کودکتان به هرچیز جزئی ای بیش از حد توجه کند و سعی کند همه ی آنها را به شما گزارش دهد.

اطلاعات بیشتری کسب کنید!

اگر مشکل دوستی فرزندتان تکرار شود یا ادامه یابد، ممکن است لازم باشد درباره آنچه اتفاق می افتد، اطلاعات بیشتری کسب کنید. داستانی که فرزند شما تعریف می کند ممکن است کامل نباشد؛ برای بچه ها سخت است که نقش خود را در مشکلات اجتماعی ببینند.

چگونه به دوستیابی کودکمان کمک کنیم؟

به عنوان مثال، فرزند شما ممکن است بگوید که یکی از همکلاسی ها به صندلی او لگد زد و فراموش می کند ذکر کند که آن همکلاسی چندین بار مودبانه از او خواسته بود که کنار برود اما او توجهی نکرده است.

صحبت کردن با معلم فرزندتان اغلب مفید است. معلم فرزندتان او را هر روز با همسالان خود “در حال عمل” می بیند و می تواند بینش مهمی در مورد نحوه رفتار فرزند شما با دیگران، نحوه پاسخگویی همکلاسی ها به فرزند شما و رفتارهای معمول برای سن کودک تان به شما ارائه دهد.



همچنین می توانید با مشاهده تعامل فرزندتان با همسالانش، اطلاعات بیشتری کسب کنید. در زمین بازی طوری که خیلی متوجه نشود به فرزندتان توجه کنید، یک برنامه ی بازی با همسالان برای فرزندتان ترتیب بدهید تا بتوانید درباره ی نحوه ی تعامل فرزندتان با همسالانش اطلاعات دست اول به دست بیاورید.

چگونه به دوستیابی کودکمان کمک کنیم؟

به فرزندتان انگیزه بدهید!

هنگامی که فهمیدید چه اتفاقی در حال رخ دادن است، ممکن است بتوانید فرزندتان را به سمت بهتر شدن با همسالان راهنمایی کنید. ارائه ی این راهنمایی قبل از اینکه فرزندتان به یک وضعیت اجتماعی وارد شود بسیار بهتر خواهد بود. و پس از آنکه فرزندتان به شیوه های غیر دوستانه رفتار کرد توصیه کردن و راهنمایی معمولا تاثیر چندانی نخواهد داشت.

به عنوان مثال، می توانید به فرزندتان کمک کنید تا نقش سلام و احوالپرسی های دوستانه را با شما بازی کند و یا پاسخ های آرام در برابر اذیت کردن های همکلاسی هایش بدهد. می توانید به فرزندتان کمک کنید علائم اذیت شدن دیگران را تشخیص دهد یا راههای بهتری برای هندل کردن وضعیت های ناامید کننده را بفهمد.

همچنین ممکن است به فرزندتان پیشنهاد بدهید که کدام کودک برای دوست یابی آماده تر و مشتاق تر است. همه کودک شما را دوست نخواهند داشت؛ این طبیعت انسان است. اما تلاش برای پیگیری دوستی با شخصی که علاقه ای به او ندارد، دستور بدبختی است.



بعضی اوقات، بچه ها تمایل به دوست شدن با محبوب ترین بچه کلاس را دارند و از همسالانی که ارتباط بیشتری با آنها دارند غافل می شوند. همچنین، بعضی اوقات دوستی های قدیمی محو می شوند و فرزند شما باید به دنبال یک دوست جدید باشد.

فرصتهایی برای رشد دوستی ها ایجاد کنید!

اگرچه شما نمی توانید برای فرزند خود دوست پیدا کنید، اما می توانید زمینه را برای رشد دوستی ها فراهم کنید. بچه ها بوسیله ی باهم انجام کارها با یکدیگر دوست می شوند. درگیر کردن فرزندتان در برخی از فعالیت های سرگرم کننده بعد از مدرسه می تواند به او کمک کند تا با بچه های دیگر با علایق مشابه ملاقات کند.

ترتیب دادن بازی های یک به یک می تواند راهی برای تعمیق دوستی های معمولی باشد. همچنین دعوت از خانواده دیگر برای یک شب بازی خانوادگی می تواند درهای دوستانه شدن را برای فرزند شما باز کند.

اگر نیاز است کمک حرفه ای بگیرید!

بعضی اوقات، مشکلات دوستی نیاز به کمک حرفه ای دارد. اگر فرزند شما در مدرسه مورد آزار و اذیت یا تهدید قرار گرفته است، باید در حفظ امنیت فرزند خود از معلم و مدیر کمک بگیرید. اگر مشکلات اجتماعی فرزندتان برای هفته ها یا ماه ها ادامه پیدا کرد، بهتر است با یک متخصص بهداشت روان مشورت کنید یا یک گروه مهارت های اجتماعی را امتحان کنید، جایی که کودکتان می تواند در یک محیط امن و سازنده، تمرین همراهی با دیگران را انجام دهد.

در ادامه بخوانید: