درود. در حال حاضر قصد دارم مطلبی درمورد نجوم برای شما عزیزان عرضه کنم. مطلبی درمورد کهکشان قدیمی. اخیرا یک کهکشان قدیمی کشف شده که دانشمندان معتقدند می تواند به برخی پرسش های ما در مورد چگونگی تشکیل جهان، پاسخ دهد. این کهکشان قدیمی در حدود 12.5 میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد.

در حدود 3.8 میلیارد سال پیش، جهان ما بوجود آمد. جهانی که امروزه میشناسیم و سیارات، کهکشان ها، سحابی و … در آن هستند و همواره در حال انبساط و گسترش است. چگونگی ایجاد جهان ما، هنوز یک راز است و موضوع اصلی محافل علمی و ستاره شناسی است. اما یک راه به ما برای جواب دادن به این سوال کمک می کند. چه راهی؟ کشف کهکشان های بسیار قدیمی که اصطلاحا به آن ها کهکشان باستانی می گویند. مفتخرم اعلام کنم که جدیدا یکی از این کهکشان ها کشف شده است.

این ماده با نام  DLA0817g – با نام مستعار دیسک گرگ،  یک کهکشان دیسکی سرد و در حال چرخش می باشد غنی از گاز و با جرم حدود 72 میلیارد برابر خورشید ما است. تلسکوپ آریا بزرگ میلی متری آتاکاما که در کشور شیلی قرار دارد، تواسن این کهکشان قدیمی را ببیند. این کهکشان در فاصله ی 12.5 میلیارد سال نوری از ما قرار دارد. این بدان معنناست که کهکشان دیسک گرگ زمانی به وجود آمئ که جهان فقط ده درصد از عمر فعلی خود را گدرانده بود. وجود این کهکشان کمک شایانی به ما در جهت پی بردن به برخی از رمز و راز های جهان هستی کمک می کند.


همچنین بخوانید: ناپدید شدن ماه در سال 1110 میلادی به چه دلیلی بود؟! 


اکثر کهکشان ها در اوایل جهان، یک توده ی بسیار داغ بودند. به معنای واقعی کلمه. اما چگونگی ایجاد این توده های داغ، مبهم است. خب در اوایل، ستاره ها در جهان پهناور ما شناور بودند و به هر سو هرکت می کردند. برخورد این ستاره ها با همدیگر و جمع شدن آن ها در یک نقطه از فضا (فکر نکنین نقطه الکی. این نقطه به اندازه یه کهکشانه) باعث بوجود آمدن این توده ها داغ و در نتیجه کهکشان ها می شد. البته این یک فرضیه است که جای بحث دارد.

کهکشان قدیمی

 

ستاره شناس مارسل نیلمان از انستیتوی نجوم ماکس پلانک در آلمان توضیح داد: “اکثر کهکشان هایی که در اوایل جهان می بینیم مانند خرابه های قطار هستند زیرا آن ها در اثر ادغام مداوم ستاره ها ایجاد شدند که فرایندی بسیار داغ و خشن است. این ادغام ها باعث شدند که ستاره ها به مثابه واگن های قطار در کنار یکدیگر قرار بگیرند و یک کهکشان را ایجاد کنند.

بر اساس این سناریو، مدت زیادی طول می کشد تا کهکشان ها خنک شوند و به سمت کهکشان های مارپیچی مرتب تر نظیر کهکشان راه شیری، صاف شوند.

این حالت “داغ” شکل گیری کهکشان است. اما اخترشناسان نیز روش دیگری را پیش بینی و شبیه سازی کرده اند: حالت “سرد”.

ابتدا، شما باید با ماده ی اولیه، یعنی یک پلاسمای یونیزه کوارک-گلوئون که قبل از تشکیل ماده ، جهان را پر می کرد، شروع کنید. برای رفتن از این پلاسمای همگن به یک جهان پر از مواد، اخترفیزیکدان ها شبیه سازی هایی را انجام داده اند که نشان می دهد ماده تاریک مسئول این اتفاق است.


همچنین بخوانید: سیاره ی فرا خورشیدی جدید!!!


ما نمی دانیم ماده تاریک چیست. ما نمی توانیم مستقیماً آن را تشخیص دهیم. اما از لحاظ گرانشی با ماده عادی در تعامل است. این کمک می کند تا کهکشان ها در کنار هم قرار بگیرند و ما معتقدیم که می تواند برای تشکیل کهکشان بسیار مهم باشد. توده های آن گاز و ستارگان را به سمت تشکیل کهکشان ها می کشند.

شبیه سازی های رایانه ای ابر رایانه نشان داده است که یک شبکه عظیم از ماده تاریک در اوایل جهان می تواند تشکیل کهکشان های خنک را تسهیل کند. اگر گاز از ابتدا خنک بود، می توانست در امتداد رشته های شبکه به توده های ماده تاریک تغذیه شود و به صورت کهکشان های دیسک بزرگ، خنک و منظم در بیاید.

اما تنها راه تأیید این مدل از طریق شواهد مشاهده ای است. بنابراین محققان برای روشنایی راه، با استفاده از نور کهکشان های حتی دورتر به نام کوازار، به دنبال آن رفتند.

مطالعه ی کهکشان های دوردست بسیار دشوار است. اما کوازارها درخشان ترین اشیاء جهان هستند. این ها کهکشان هایی که توسط یک سیاهچاله بزرگ فعال فعال می شوند. این تیم توانایی های قدرتمند ALMA را به این کوازارهای دوردست تبدیل کرده و به دنبال یک نشانه در پرتو خود بودند که نشان می دهد در این راه از یک کهکشان پر از گاز عبور کرده است.

محققان آن نشانه را پیدا کردند. نور یکی از کوازارهایی که آن ها تصویربرداری می کردند از منطقه ای سرشار از هیدروژن عبور کرده بود. امضای (نشانه) دیسک گرگ.


همچنین بخوانید: سیاره مشتری ؛ نقطه ی قرمز بزرگ چیست؟!


و چیز دیگری هم بود. نور یک طرف دیسک فشرده شده یا روشن شده بود. وقتی چیزی به سمت ما حرکت می کند، این را می بینیم. و نور از طرف دیگر کشیده شده است. این نشانه ها به ما می گویند که این کهکشان بزرگ در حال چرخش است. آنگونه که مشهور است، این تغییرات حالت نور به محققان اجازه می دهد سرعت چرخش کهکشان ها را محاسبه کنند: حدود 272 کیلومتر در ثانیه.

 البته لازم می دانم یک نکته ای عرض کنم. وقتی که ما یک کهکشان را با تلسکوپ مشاهده می کنیم که مثلا 12.5 میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد، در واقع ما در حال دیدن آن کهکشان در 12.5 میلیارد سال قبل هستیم. زیرا نوری که از آن به ما می رسد، مربوط به همان دوران است. یعنی اگر یک شخصی از یک سیاره ای که 75 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد با یک تلسکوپ به زمین نگاه کند، دایناسور هایی را می بیند که در مغولستان در حال شکار هستند.

نکته ی جالب تر اینکه محققان می گویند که کهکشان دیسک گرگ، یکی از انواع مختلف کهکشان نیست. بلکه نوع جدیدی است.

نیلمان گفت: “این واقعیت که ما با استفاده از این روش دیسک گرگ را پیدا کردیم، به ما می گوید که متعلق به جمعیت عادی کهکشان های موجود در اوایل زمان است. وقتی جدیدترین مشاهدات ما با ALMA با کمال تعجب نشان داد که این کهکشان در حال چرخش است، فهمیدیم کهکشان های دیسک چرخان باستانی آنقدر که فکر می کردیم کمیاب نیستند و باید تعداد بیشتری از آنها در آنجا وجود داشته باشد.”

این تیم جستجوی خود را برای این کهکشان ها ادامه خواهند داد تا دریابند که میزان سرمازدگی در اوایل جهان چقدر بود.