۵ دهه موسیقی پاپیولار ایران
دهه ۶۰
موسیقی ایرانی در اوج
دهه شصت با بحران های زیادی همراه بود. جنگ با عراق شرایط اجتماعی و سیاسی ایران را بسیار تحت تاثیر قرار داده بود. تازه چند سالی از انقلاب گذشته بود و هنوز قوانین ارشادی برای موسیقی تثبیت نشده بودند.
در این شرایط بود که حدودا موسیقی پاپ به صورت کامل در ایران حذف شد.
بیشتر خوانندگان و آهنگسازان فعال دهه قبل از کشور خارج شدند و موسیقیهای خود را از آنجا به گوش ایرانیان رساندند. البته موسیقی آنها مور تایید حکومت قرار نگرفت و به صورت مخفیانه و غیر مجاز در میان مردم پخش شد. از طرفی آهنگسازان باقی مانده در ایران نیز بیکار ننشستند.
به هر حال موسیقی را نمی توان به کلی حذف کرد. موسیقی ایرانی در این دهه محبوبیت یافت.
آثار «کامکارها»، «حسین علیزاده»، «پرویز مشکاتیان»، «مرتضی حنانه» (موسیقی فیلم هزار دستان)، «فرهاد فخرالدینی»، «محمد رضا شجریان» و «شهرام ناظری» به اوج محبوبیت در میان مردم دست یافتند. رابطه موسیقی ایرانی و عوام که در دهه پنجاه حدودا داشت به قطعی میانجامید بار دیگر برقرار شد.
از طرفی شرایطی که جنگ هشت ساله برای جامعه درست کرده بود نوعی از موسیقی را می طلبید که حزن انگیز و بی ریا باشد. نوحه خوانیهای «کویتیپور» جوابگوی این نیاز بود و قطعاتی همچون «ممد نبودی ببینی» سروده «جواد عزیزی» که توسط «کویتیپور» بازخوانی شد دیگر از حافظه موسیقایی ایران پاک نخواهد شد.
اواخر دهه شصت با پایان یافتن جنگ، به مرور آرامش و ثبات شرایط اجتماعی به کشور بازگشت. حال نوبت آن بود که دولتمردان فکری به حال فرهنگ کنند.
موسیقی لسآنجلسی با وجود غیر مجاز بودن همچنان طرفدارانی در ایران داشت و از نظر میزان طرفدار با موسیقی ایرانی مجاز داخلی مبارزه میکرد. برای مقابله با این موسیقی باید جایگزین مجازی در نظر گرفته میشد.
این سیاست از آغاز دهه ۷۰ شروع شد و تاثیرات مثبتی هم داشت.
در ادامه بخوانید » ۵ دهه موسیقی پاپیولار ایران – دهه ۷۰