طبق خبرهای منتشر شده و سابقه فیسبوک، متاورس مارک زاکربرگ بدون جنسی سازی خواهد بود. بشر سابقه طولانی در جنسی سازی هر چیزی که فکرش را می کنید دارد. این قانون حتی در بازی هایمان هم صدق می کند به صورتی که نمی توان بازی پیدا کرد که شش ماه از تاریخ رونمایی اش گذشته باشد و خبری از موضوعات جنسی در آن نباشد. ناگفته نماند که خیلی از بازی ها حتی قبل از رونمایی هم جنبه جنسی آواتارها را در نظر می گیرند. هر بازی که فکرش را می کنید نام ببرید تا من به جنبه جنسی اش اشاره کنم. در واقع هیچ بازی از جنسی سازی مصون نیست چون خود دنیای ما هم غرق در موضوعات جنسی است. این طبیعت ماست.
مطلب مرتبط: ۳ دلیل برای اینکه فیسبوک با صورت به زمین می‌خورد!
متاورس مارک زاکربرگ
اما داستان این مطلب از آنجا شروع شد که مارک زاکربرگ اعلام کرد که قرار است دنیای متاورس خودش را بسازد، آنهم دنیایی بدون موضوعات جنسی. یعنی دنیای که به گفته “اندرو باسورث” امنیتی به اندازه دنیای دیزنی داشته باشد. ناگفته نماند که زاکربرگ مدیر فیسبوک است و خیلی هم با جنسی سازی مخالف است. در واقع اگر تمهیدات او در فیسبوک نبود جنسی سازی رکورد سرعتش را فیسبوک می شکست. این را هم بگویم که اگر قرار باشد متاورس مارک زاکربرگ بدون موضوعات جنسی باشد، حتی برای بزرگسالان، چیزی خواهد شد درست به افتضاحی فیسبوک حالا!
متاورس زاکربرگ بدون جنسی سازی
بگذارید خیلی جدی تر به این مسئله نگاه کنیم. اگر قرار است فیسبوک دنیای واقعیت مجازی را بسازد که در آن به معنای واقعی کلمه واقعیت دنیای روزمره ما تداعی شده باشد حتما باید خبری از جنسی سازی باشد! پس این سوال پیش میاید که آیا قرار است به تمهیدات ضدجنسی فیسبوک پایان داده شود یا اینکه قرار است در مدینه فاضله فیسبوک بمانیم؟
متاورس چیست؟
حالا می خواهم در مورد متاورس بیشتر برایتان توضیح دهم. دنیای واقعیت مجازی یا همان متاورس تنها از سر 6/121 میلیارد دلاری زاکربرگ بیرون نزده. در واقع ایده متاورس یا همان بعد دیجیتالی که آدم ها در آن به صورت آواتارهای آنلاین هستند اولین بار در دنیای رمان های علمی تخیلی و توسط “نیل استپنسن” مطرح شد. او در سال 1992 رمانی به نام “ریزش برف” را معرفی کرد که البته با واقیعت مجازی این روزهایمان خیلی فرق دارد.
30 سال از زمان انتشار آن کتاب می گذرد و از آن روز تا به حال موفق شده ایم دنیایی را بسازیم با آواتارهای آنلاین که به معنای واقعی کلمه واقعیت مجازی بوده و موازی با دنیای واقعی در جریان است. در بیشتر این دنیاهای خیالی رابطه جنسی نقشی کلیدی دارد. اما چه شد که کمپانی مانند فیسبوک به فکر غلبه بر جنسی سازی در متاورس هم افتاد؟
زاکربرگ اولین نفر در دنیای واقعیت مجازی نیست!
آنجلینا الخاندروویچ، موسس یکی از کمپانی های واقعیت مجازی است که در راستای رابطه جنسی و ربات های جنسی فعالیت دارند. به گفته او خیلی وقت است که فیسبوک بر این دنیای مجازی بدون جنسیت کار میکند. و این خبر برای خیلی ها خوشحال کننده و در عین حال برای خیلی های دیگر ناراحت کننده است. او در ادامه گفته که این روزها توده مردم و سرمایه گذاران به متاورس به عنوان فضایی برای واقعیت های مجازی نگاه می کنند. انگار که متاورس کلمه است که بر سر هر زبانی می گردد. که البته تا این جای کار اصلا بد نیست. اما اینکه ایده های من و همکارانم در توسعه متاورس و آینده اینترنت و واقعیت مجازی نادیده گرفته شود و همه چیز به پای زاکربرگ نوشته شود کمی ناراحت کننده است.
مطلب مرتبط: با میزان حقوق ماهانه کارمندان فیسبوک آشنا شوید !!!
تلاش های زاکربرگ در “دیزنی سازی” متاورس
البته هنوز خبر خیلی موثقی از دنیای متاورس مارک زاکربرگ منتشر نشده. تنها چیزی که می دانیم این است که احتمالا فیلم هایی با کیفیت بالا برای معرفی منتشر خواهد شد و خود زاکربرگ مثل همیشه با همان لباس ها برایمان سخنرانی خواهد کرد. سخنگوی قسمت متاورس فیسبوک هم اعلام کرده که ایده های کمپانی برای متاورس 5 تا 10 سال دیگر قابلیت عملی شدن خواهند داشت.
اما چرا حالا سر صحبت را باز کرده اند؟ به گفته مسئولان فیسبوک آنها از همین حالا به دنبال امنیت، کنترل و روش درست و موثر استفاده از این تکنولوژی در سال های آینده هستند. چنین مسئولیت سنگینی برای یک کمپانی غیرممکن بوده و برای رسیدن به این هدف باید چندین کمپانی، متخصصین بی شمار، دولت ها و قانون مداران باهم همکاری کنند. تا در نهایت بتوان استفاده درستی از متاورس در سال های آینده نسل بشر داشت.
ممنوعیت های جنسی فیسبوک از کی و چگونه؟
اما از آنجایی که زاکربرگ مدیر بزرگترین پلتفرم رسانه اجتماعی در دنیاست و می بینیم که مدیریتش چطور است، می توان به این نتیجه رسید که دنیای متاورس او هم دنیای بدون جنسیت خواهد بود. همگی خیلی خوب می دانیم که فیسبوک از سال 2008 برهنگی را ممنوع کرده و عکس بدن برهنه زنان را پاک می کرد. قانون های سفت و سخت فیسبوک تا به امروز ادامه پیدا کرده تا جاییکه حتی تبلیغات در این پلتفرم هم قانون های خاص خودش را داشته. اگر هم کسی پیدا شود که بتواند این قوانین را دور بزند یا مجازات می شود یا کلا از این پلتفرم بیرون رانده خواهد شد.
مطلب مرتبط: طرح صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی
سنت شکنی فیسبوک
اما نکته این جاست که در تمام 30 سالی که با دنیای واقعیت مجازی آشنا شده ایم پای جنسیت هم در میان بوده است. حالا یا مدیران کمپانی ها چشم هایشان را به روی استفاده نادرست از این واقعیت ها بسته اند یا خودشان این دنیاها را طوری ساخته اند که ابزاری برای جنسی سازی باشند. شاید برایتان جالب باشد که برخی از قدیمی ترین گروه های چت در اینترنت که در سال 1990 باب شده بودند پر از موضوعات جنسی بوده اند. افرادی که عضو چنین گروه هایی بودند در دنیای واقعی هم یکدیگر را ملاقات می کردند، قرار می گذاشتند و حتی ازدواج هم می کردند. چون در دنیای آنلاین با هم آشنا شده بودند. البته این گروه ها صرفا برای سایبرتکسک ساخته نشده بود اما در نهایت پیام های خصوصی در آن رد و بدل می شد و چت روم ها هم در آن زمان موجود بودند.
گرافیک بالاتر؛ جنسی سازی بیشتر
وقتی بازی های آنلاین چند نفره با گرافیک بالا وارد بازار شد، همه چیز به سمت جنسی تر شدن پیش رفت. چرا که هر کسی می توانست با بدنی که خودش انتخاب می کند وارد بازی شود. “سکند لایف” یکی از مشهورترین بازی های آن زمان بود که در سال 2003 وارد بازار شده و با داشتن کلوب های بی شمار جنسی اش عملا بیشتر جنسی سازی بود تا بازی.
دنیای ما دنیایی است که در آن صحنه های خاصی برای بزرگسالان وجود دارد، اما در سال 2015 یکی از همین کمپانی ها به نام توییچ، تولید محتوای جنسی شخصی در اینترنت را ممنوع اعلام کرد. این در حالی بود که خود کمپانی 258 عضو فعال در بازی، 8876 آیتم مرتبط با اندام جنسی مردانه و 4591 آیتم مرتبط با اندام جنسی زنانه ارائه داده بود.
هنوز هم که هنوز است سکند لایف مشتری های خاص خودش را دارد. این سرزمین آنلاین 18 سال است که هر روزه مردم را از سراسر دنیا جمع میکند. و البته موضوعات جنسی رد و بدل شده هم در این پلتفرم ها کم نبوده و نیستند. درآمد اقتصادی ناشی از این پلتفرم هم خیلی چشمگیر است.
در افتادن با متاورس با انتشار متاورس جدید!
“جان کارماک” یکی از برجسته ترین چهره های دنیای کمپانی های واقعیت مجازی در فیسبوکش اعلام کرده که درافتادن با متاورس با اعلام اینکه قرار است متاورس جدیدی ساخته شود اصلا ایده خوبی نیست. آنهم به این خاطر که وقتی زاکربرگ می گوید قرار است متاورس خودش را بسازد همه نظرها به این موضوع جلب شده و سرمایه گذارها از راه می رسند. او در ادامه گفته نگرانی اش از این است که سال ها روی متاورس کار شود و افراد زیادی هم با این موضوع درگیر شوند و در نهایت آن چیزی نشود که مردم بخواهند از آن استفاده کنند.
چرا؟ خب مشخص است. این روزها مردم از واقعیت مجازی برای سرگرمی هایشان استفاده می کنند. پس قرار نیست به دنیای دیزنی وار زاکربرگ عادت کنند. همین حالا هم می توانند آواتارهای خودشان را بسازند، در چت روم های واقعیت مجازی عضو شده و با “کت گرل” مورد علاقه شان چت کنند. شاید برایتان خنده باشد اما تکنولوژی پورن مجازی هم که روزی تصور می شد امضای مرگ دنیای مجازی باشد حالا روز به روز رشد می کند. راحت تر بگویم. هر جایی که چند انسان دور هم جمع می شوند بحث جنسیت به میان می آید! هر جایی که قرار بر چت کردن باشد هم حرف جنسیت هست. در این شرایط آیا قرار است زاکربرگ دنیای بدون جنسی سازی اش را به چه کسی بفروشد؟
متاورس جایی برای از خود بیخود شدن
حرف من این است که اگر قرار باشد دنیای متاورس جایی باشد برای فرار از جوامعی که در آن گیر افتاده ایم، اگر قرار باشد واقعیت مجازی جایی برای ابراز عمیق ترین و شخصی ترین امیال انسان باشد جنسیت هم قطعا جزوی از آن خواهد بود. در کلمه این طور می توان برداشت کرد که قرار است متاورس مارک زاکربرگ حکم مرگی برای جنسی سازی باشد و کنترل امیال آحاد مردم باشد اما آیا چنین چیزی ممکن خواهد بود؟ در دنیای دیجیتال می توان به راحتی قانون گذاری کرد. اما مردم هر جور که شده راهی برای دور زدن این قوانین پیدا می کنند. شاید در گروهی مخفی!
اولین دمو زاکربرگ از متاورسش
حالا می خواهم داستان جالبی از اولین رونمایی دنیای واقعیت مجازی زاکربرگ برایتان بگویم. این داستان بر می گردد به اولین مصاحبه و دمو با زاکربرگ در این مورد. گایل کینگ در حین استفاده از واقعیت مجازی فیسبوک وارد اتاق شد رو به زاکربرگ کرد و گفت شما روی صورتتان کک و مک دارید. زاکربرگ هم در جواب گفت که من در دنیای واقعی هم روی صورتم کک و مک دارم.
این یعنی تمام تلاشم را کرده ام تا آواتار من در دنیای دیجیتال درست مانند خودم در دنیای واقعی باشد. خب از این داستان این گونه برداشت می کنیم که به نظر خود زاکربرگ یکی از هیجان انگیزترین بخش های متاورس موازی بودنش با دنیای واقعی است. یعنی قرار است با بدن هایی آشنا در دنیای غریب غوطه ور شویم.
متاورس مارک زاکربرگ غوطه ور شدن در ریالیته!
این مصاحبه در واقع بخشی از دنیایی بود که قرار است زاکربرگ به دنیا معرفی کند. متاورس مارک زاکربرگ خیلی بیشتر از آنچه فکرش را می کردیم با واقعیت جور بود. در سایر پلاتفرم های آنلاین واقعیت مجازی می توانستیم بدن هایمان را خودمان انتخاب کنیم. اما این بار هم زاکربرگ حرف خودش را به کرسی نشانده و هرکس فقط می تواند در بدن انسان مانند خودش باشد. خبری بد برای کسانی که از گذشته تا به امروز در بازی ها نقش ربات داشتند! همه این ها را فاکتور گرفته، این طور به نظر می رسد که این کمپانی در صدد است ویژگی های فیزیکی را با واقعیت مجازی به شکلی موازی همسان سازی کند.
گویی که این کار بخشی جدانشدنی از متاورس است. بخش بزرگی از زحمت این همسان سازی بر دوش اعضای پروژه آواتار کودِک است. آواتارهایی که حاصل زحمت این پروژه هستند به شدت ریالیستی بوده و بر اساس تست های ایگو انسانی و تست های مادری برنامه ریزی و طراحی می شوند. تست های ایگو انسانی و مادری از جمله تست هایی هستند که در آنها شما باید آواتار خودتان را دوست داشته باشید. مادرتان هم باید آواتار شما را دوست داشته باشد تا شما بتوانید با آن آواتار احساس راحتی بکنید و تعامل خوبی بین تان برقرار شود.
آواتارهای فیسبوک حقه هایی واقعیت نما
راحت تر بگویم. آواتارهای باهوش فیسبوک حقه هایی روان شناسانه و واقعیت نما هستند. چرا؟ چون بیشتر آدم ها به دنبال پیدا کردن کاراکتری شبیه به خودشان در دنیای دیجیتال هستند. در واقع هر کسی می خواهد نقش اول داستان خودش باشد. محققان هم از این ویژگی روانی نوع بشر استفاده کرده و به این نتیجه رسیده اند که اگر آواتارهای طراحی شده ریالیستیک باشند افراد ارتباط بیشتر و بهتری با آنها می گیرند.
مطلب مرتبط: فیسبوک Vs توییتر: نبرد بر سر آزادی بیان و تبلیغات سیاسی
برخی از روان شناسان و محققان معتقدند این ویژگی، خاصیت ایده آل طلبی فیزیکی را به خصوص در قشر جوان بیشتر کرده است موجب سوق دادن این قشر از جامعه به سمت اختلال بدشکل انگاری بدن خواهد شد. در این قسمت باز هم به این نکته می رسیم که در دنیای موازی دیجیتال جنسی سازی هم وجود خواهد داشت. جنسی سازی دنیای مجازی به کاربران این امکان را خواهد داد تا جنسیت خود واقعی شان را در دنیای واقعی بهتر و بیشتر درک کنند. بشر از اولین روزهای رونمایی از واقعیت مجازی تا به حال اینکار را کرده است تا به امروز . چطور می توان این بخش جدا نشدنی از شخصیت مان را در متاورس زاکربرگ نداشت؟
زیبایی دنیای مجازی در….
این را هم بگویم که تمام زیبایی دنیای مجازی در این است که از اینی که در واقعیت هستیم قدمی فراتر گذاشته و بشویم همانی که آرزویش را داریم اما نیستیم. زیبایی اش در این است که خودمان شخصیت مان را انتخاب کنیم. زیبایی دنیای دیجیتال در این است که دیگر برده اتفاقات نیستیم و خودمان هستیم که تعیین می کنیم چگونه باشیم! قرار نیست در این دنیا هم با مرزها و محدودیت هایی دنیای بیولوژیکی بجنگیم! الخاندروویچ اعتقاد دارد فراهم کردن فضایی برای کاربران تا بتوانند خودشان ماهیت شان را انتخاب کنند در دنیای دیجیتال خیلی مهم است. آنها باید این امکان را داشته باشند که بتوانند از آواتارهای بی نام و نشان و متناسب با سیلقه خودشان بهره ببرند.
این دنیا باید آنقدر امن باشد که بتوان در آن در جنسیت، سکسوالیته و لذت با فراغت بال صحبت کرد. او تجربه رو به رویی با افرادی داشته که متعلق به دهه 50 یا 60 بوده اند. دهه ای که در آن کسی نمی توانست به جرات از آرزوها و امیالش حرف بزند. اما این دنیای موازی به این افراد کمک کرد تا این امیال سرکوب شده را بیان کرده و از چیزهایی بگویند که سال های سال با ترس در پستوی ذهنشان مخفی نگهش می داشتند. شاید این گروه از کاربران هرگز فرصت این را پیدا نکنند که در دنیای واقعی زخم هایشان را التیام ببخشند اما نکته این جاست که در دنیای متاورس می توانند هر آواتاری را انتخاب کرده و با هویتی ناشناس بشوند همانی که سال ها پنهانش می کردند. هیچکس هم بویی از هویت شان نخواهد برد.
دانش زاکربرگ در حد تئوری است!
به نظر می رسد که زاکربرگ هم از این موضوع کم و بیش خبر دارد. البته فقط در سطح تئوریک! به گفته او هیچکس نمی خواهد که در دنیای موازی همانی باشد که در دنیای واقعی هست! به همین خاطر است که آدم ها لباس های متنوع می پوشند، شیو می کنند، تاتو دارند و آرایش می کنند. تمام این امکانات و حتی بیشتر از اینها هم در متاورس موجود هستند.
مطلب مرتبط: نحوه‌ی حذف اطلاعات فیسبوک برای همیشه !
اما سوال اصلی این جاست که این امکانات کافی است؟ ویژگی اصلی که بزرگسالان را دنیای واقعیت مجازی می کشاند این است که شناخته نشوند. خیلی ها با بیان اینکه که هستند و چه دوست دارند مشکل دارند. پس اگر قرار باشد در دنیای مجازی شناخته شویم و مردم بفهمند ما که هستیم هرگز آنچه در سر داریم را ابراز نخواهیم کرد. اگر قرار باشد حرفی بزنم و همکار در محل کارم گیرم بیندازد و بگوید که “هی من تو رو را در پلتفرم متاورس یوتوب دیدم” که نمی شود!
هیچکدام از پلتفرم های واقعیت مجازی تا به حال اینگونه نبوده اند. و داستان این جاست که فیسبوک بزرگترین پلتفرم متاورس خواهد بود و تصویر شما در این سامانه برجسته تر و در چشم تر از هر سامانه دیگری در سراسر اینترنت معرفی خواهد شد.
متاورس یعنی رد شدن از مرزهای آنچه هستم
به نظر من متاورس باید ابزار خلق شخصیت های جدید را در اختیار مخاطبینش قرار دهد تا موفق تر باشد. حتی گوریل و اژدها بودن در برخی شرایط بهتر از خودمان بودن است. حتی طراحان برتر بهترین بازی های دنیا هم از ایده پشتیبانی می کنند. به گفته آنها باید خلاق باشید تا از خودتان رد شوید و وارد دنیای موازی متاورس شوید. خالق سکند لایف در مصاحبه ای گفته که رمز موفقیت این پلاتفرم و جذب میلیون ها مخاطب در برقراری امکان ساختن خلاقانه شخصیت هاست. با این شخصیت ها می توان احساسات واقعی را ابراز کرد. خیلی ها هم عقیده دارند اگر متاورس زاکربرگ همانطوری که خبرش را داده باشد اصلا متاورس به حساب نمی آید.
مشکل زاکربرگ کجاست؟
شاید هم زاکربرگ مشکل اصلی را در پردازش شکل های عجیب و غریب و بعضا جنسی در این پلتفرم می داند. خیلی ها برای سرگرمی و گاها با اهدافی جدی تر دست به ساخت خلاقانه شخصیت هایی می زنند که اغلب نمادی از جنسی سازی هستند. شاید زاکربرگ در تلاش است مرزی محتاطانه بین سواستفاده و شوخی در متاورس و استفاده درست از این ابزار فراهم کند. اگر بخواهیم بر اساس سابقه فیسبوک، زاکربرگ را قضاوت کنیم به این نتیجه می رسیم که او هر چیزی که نمادی از جنسی سازی باشد ممنوع می کند.
با در نظر داشتن این واقعیت متاورسش هم بدون جنسی سازی خواهد بود. و اگر بخواهیم متاورسی داشته باشیم که جنسی سازی در آن نباشد باید ویژگی خلق شخصیت ها از کاربران گرفته شود. راستش را بخواهید درست مثل این می ماند که ماهیت و جوهره اصلی متاورس حذف شود. ماهیت اصلی متاورس در خلق هر آن چیزی است که در دنیای واقعی تابو محسوب می شود. همین خلاقیت است که 18 سال مردم سراسر دنیا را به سکند لایف جذب کرده. خلاقیت است که موجب می شود هر روز سکند لایف با دیروزش متفاوت باشد.
آینده متاورس در دستان زاکربرگ
اگر فیسبوک همان فیسبوک سابق باشد متاورسش را هم با الگوریتم های محدود کننده منتشرخواهد کرد. الگوریتم هایی که مانع از فعالیت ترنس ها، فعالان جنسی و آموزش های این عرصه خواهد شد. جالب این جاست که حتی اگر فیسبوک ممنوعیت هایش در جنسی سازی را بردارد سال ها طول خواهد کشید تا مخاطبین دوباره به این پلتفرم اعتماد کنند.
این تجربه تلخ برای سایر پلتفرم ها رخ داده و فکر میکنم زاکربرگ از سرنوشت تلخ شان به خوبی خبردار باشد. تعیین معنای واژه هایی مانند پورنو، ایراددار، وقیح، رکیک و مبتذل به عهده خود کمپانی است و این خود زاکربرگ است که در سانسور یا عدم سانسور نقش اصلی را ایفا میکند. زاکربرگ دنیای اینترنت را در چنگش دارد. اما آیا هسته اصلی غوطه ور شدن در دنیای مجازی با دستان زاکربرگ حفظ خواهد ماند؟ آیا می توانیم در متاورس فیسبوک آزادی بیان و عمل داشته باشیم؟
