برخی چیزهایی که درباره ضایعات هسته ای شنیده اید حقیقت دارند، بازیافت پسماندهای هسته ای واقعاً هزاران سال به طول می انجامد، و قرار گرفتن در معرض خطرناک ترین نوع آن، حتی به مدت کوتاه می تواند کشنده باشد. اما برداشت ها و باورهای غلط زیادی درباره ی پسماندهای هسته ای وجود دارند که بعضی از آنها واقعا ترسناک هستند.
پسماندهای هسته ای را می توان هر چیزی دانست که از یک مکان دارای مجوز برای بکار گرفتن مواد هسته ای حاصل می شود و دیگر مفید نیست. ضایعات رادیواکتیو هر چیزی است که مفید نیست و همچنین باعث تشعشع مضر آیونایز می شود.
همچنین بخوانید:
هکرها بیش از سلاح هسته‌ای می‌توانند آدم بکشند!
چرا باید تئوری توطئه فناوری 5G در گسترش ویروس کرونا را بی معنا بدانیم !!!
در ادامه با حقایقی در مورد پسماندهای هسته ای با ما همراه شوید.
1. تشعشعاتی ندارند!
اگر بتوانید داخل یک راکتور هسته ای یا برخی از استخرهای خنک کننده که زباله های رادیواکتیو دارند را ببینید، متوجه تشعشعی آبی رنگ خواهید شد. اما این تشعشع مستقیماً از مواد رادیواکتیو ناشی نمی شود.
در حالیکه ذرات باردار مانند الکترون ها با سرعت بسیار زیاد از مواد رادیواکتیو جدا می شوند، درخشش آبی از آب ساطع می شود. آب سرعت ذرات باردار را با جذب مقداری از انرژی آنها کم می کند و این انرژی را به صورت نور ساطع می کند. این باعث می شود آب اطراف بعضی از اشیاء رادیواکتیو بسیار درخشان به نظر برسد.
2. در بشکه روغن نگه داری نمی شوند!
زباله های حاصل از صنعت هسته ای اشکال مختلفی به خود می گیرند و بخش اعظمی از آن به شکلی شبیه به روغن در نمی آیند. بعضی چیزها به عنوان زباله های رادیواکتیو طبقه بندی می شوند، زیرا با ذرات پرتوزا خطرناک پوشیده شده اند که جدا کردن شان بسیار دشوار است. چیزهایی از قبیل فیلترهای هوا و لباسهایی که کارگران برای جلوگیری از برخورد ذرات به پوستشان پوشیده اند و همچنین ضایعات فلز، شن و ماسه مورد استفاده در فرآیندهای تصفیه آب و زباله.
برخی از مواد رادیواکتیو واقعی که از سوخت هسته ای صرف شده ناشی می شوند، دچار پوسیدگی رادیواکتیو شده اند و به عناصر شیمیایی مختلفی تبدیل می شوند، مخصوصا اورانیوم که در درون راکتور مورد استفاده قرار می گیرد. سوخت مصرف شده در اسید حل می شود تا عناصر شیمیایی مفید استخراج شوند و در ساختن سوخت جدید مورد استفاده قرار گیرند. پسماندهای مایع باقیمانده دوباره به یک جامد (شیشه) تبدیل می شوند، که کار با آن راحت تر می شود. این نوع ضایعات فضای فیزیکی زیادی را به خود اختصاص نمی دهند.
3. با استاندارد های بسیار بالا بسنه بندی می شوند!
بیشتر انواع جامد زباله ها در یک ظرف استوانه ای شکل 500 لیتری قرار می گیرند و سپس نوعی سیمان بسیار خاص را روی آن می ریزند، سپس آن را به یک بلوک قوی و محکم تبدیل می کنند که نسبت به سایر مواد مانند پلاستیک، بسیار در برابر تشعشعات مقاوم است.
برخی از انواع زباله ها قبل از سیمان سازی در دستگاه مخصوص خرد و له می شوند. در مواردی که زباله های مایع به شیشه تبدیل می شوند، باید معیارهای کیفیتی از جمله میزان توان حاصل از ایزوتوپهای رادیواکتیو را تأمین کند. این معیارها اطمینان حاصل می کنند که زباله ها می توانند با خیال راحت برای مدت طولانی نگه داری شوند.
در ادامه بخوانید »
جف بزوس در حال ساخت یک ساعت 10هزار ساله در داخل کوه است !
پارک ملی یلواستون در 24 ساعت 11 دفعه لرزید!
برخی از آنها چنان رادیواکتیو هستند که داغ می شوند. سوخت هسته ای استفاده شده حاوی عناصر رادیواکتیو مختلف زیادی است و بعضی از آنها خیلی سریع پوسیده می شوند. هنگام پوسیدگی، انرژی زیادی را آزاد می کنند که توسط محیط اطراف شان جذب می شود و همین باعث گرم شدن آنها می شود.
4. برخی از آنها را می توان با خیال راحت به کار برد!
پرتوها و تشعشعات همه جا هستند. از سنگهای موجود در زمین گرفته تا فضا و برخی اقدامات پزشکی که از اشعه ایکس استفاده میکنند. اگر در مدت زمانی سریع مقدار زیادی تشعشع دریافت کنید، آسیب خواهید دید. اما مقادیر کم تشعشع با خیال راحت قابل استفاده است.
به همین دلیل است که کسانی که با این تشعشعات کار می کنند محدودیت هایی دارند. کسی که با پرتونگاری کار می کند مجاز به دریافت دوز 20 millisieverts در سال است (واحد اندازه گیری رادیواکتیویته). در مقایسه، اشعه ایکس ناشی از سی تی اسکن قفسه سینه، به شما دوز 0.1 millisieverts از تشعشات را می دهد.
در ادامه بخوانید:
وجود سفینه های فضایی ؛ پنتاگون وجود UFO را رسما تایید کرد !
آیا ویروس کرونا یک سلاح بیولوژیکی است؟ تئوری های توطئه چه می گویند؟
