هنرهای رزمی واقعی و ساختگی که ناروتو در اون‌ها استاد شده!
ناروتو اوزوماکی یکی از محبوب ترین شخصیت های دنیای انیمه فقط با تکیه به تلاش و توانایی هایش در هنرهای رزمی در برابر خطرناک ترین تهدیدات ایستاد. جالب است بدانید بعضی از مهارت های رزمی ناروتو در دنیای واقعی هم وجود دارند. ناروتو یکی از دوست داشتنی ترین کارکترهای انیمه ایه که از همون ابتدای انتشار مانگای “ناروتو” از مجله شونن جامپ لقب “پسر طلایی – Golden boy” گرفت؛ مانگای این فرنچایز موفق شد محبوبیت این کارکتر رو در گذشته طی انتشار مانگای شیپودن و حتی حالا طی انتشار مانگا و انیمه بوروتو، حفظ کنه. این فرنچایز معروف موفق شد روایت جالب و سرگرم کننده و در عین حال آموزنده‌ای از مسیر صفر تا صد قهرمان شدن رو به نمایش بذاره.
ناروتو با تلاش و تمرین زیاد بلاخره تونست به یکی از بهترین هوکاگه‌های دهکده تبدیل بشه. هوکاگه شدن توی دنیای انیمه ناروتو خیلی سخته و کسی که میخواد هوکاگه بشه باید بتونه چاکراهایش رو کنترل کنه و با باز و فعال نگهداشتن چاکراهای بدنش به “درک همه چیز” برسه. یکی دیگه از دستاوردهای تاثیرگذار ناروتو تسلط به چهار تکنیک اصلی ویرانگر بود که تعدادی از اون‌ها توی دنیای واقعی هم وجود دارن! توی این مطلب مهارت های رزمی ناروتو یا چهار تکنیک ویرانگر ناروتو رو به شما معرفی میکنیم؛ با مجله وارونه همراه باشید!
مرتبط: ناروتو بهتر است یا بلیچ؟ 10 دلیل برتری ناروتو از بلیچ
ساندا ( Sanda )
ناروتوی نوجوان قبل از فارغ التحصیلی از آکادمی نینجاها قدرت چندانی نداشت، هنوز توانایی کنترل کردن چاکراهای بدنش رو به دست نیاورده بود و در زمینه تایجوتسو هم لنگ می زد. ناروتو به لطف همون چند سال آموزش در آکادمی رزمی کومیته تونست به تکنیک های ساندا مسلط بشه و با استفاده از همین تکنیک ها با رقیبانی مثل میزوکی مبارزه کنه.
ورزش ساندا که تا اوایل دهه 1980 میلادی با اسم دیگه‌ی “سانشو” هم شناخته میشد، یکی از رشته های ورزشی رسمی چینی ست که برای آموزش رزمندگان نظامی چینی طراحی شد و بعد از مدتی بین افراد غیرنظامی هم رواج پیدا کرد. اسم این رشته ورزشی از کلمه ای چینی به معنی “جنگ آزاد” الهام گرفته شده و همین اسم به خوبی ماهیت این ورزش رو توضیح میده. ساندای چینی شباهت های زیادی با بوکس یا کیک بوکسینگ غربی داره و ترکیبی از تکنیک های مشت، لگد و پرتاب های قلابی است.
تسلط ناروتو اوزوماکی به ورزش ساندا در کل فرنچایز قابل مشاهده است؛ چون بیشتر تاکتیک های اصلی تایجوتسو در انیمه در واقع با استفاده از اصول ساندا یا همون بوکس چینی ابداع شدن و به وجود اومدن. اگه میخواین تسلط ناروتو در ساندا رو با دقت بیشتری بررسی کنید بهتون پیشنهاد میکنیم آرک داستانی “بازگشت ساسکه” رو مجددا تماشا کنید؛ توی سکانس مبارزه ناروتو و ساسکه میتونین به وضوح مشت های پشت سر هم و سریع ناروتو و لگدهای دقیقی که ناروتو حواله ساسکه میکنه رو ببینید.
همچنین بخوانید: بهترین انیمه های ورزشی: پیش به سوی رویاها!
بونشین‌جوتسو ( Bunshinjutsu )
گلدن بوی محبوب دنیای انیمه بعد از به رسمیت شناخته شدن در بین شینوبی ها، به سرعت پیشرفت کرد. ناروتو در مدت زمان کمی به قاعده و قانون ساختن کلون مسلط شد به طوری که توی همین مدت کوتاه استفاده از کلون ها به سبک اصلی مبارزه‌اش تبدیل شد؛ ناروتو به عنوان یک جِنین تازه وارد (پایین ترین درجه نیجا) این تکنیک رو گسترش داد و شاخه ای جدید از تایجوتسو رو ابداع کرد.
بونشین‌جوتسو که به معنی “هنر دوگانه بدن” ست همون زیر شاخه تازه تایجوتسو ست که توسط ناروتو اوزوماکی نوجوان ابداع شده و طبیعتا در دنیای واقعی وجود نداره؛ این سبک از هنرهای رزمی کم کم بعضی دیگه از شینوبی ها رواج پیدا کرد. درحالی که شینوبی های رده بالایی مثل هیروزن سارتوبی بیشتر از نینجوتسو در مبارزات خودشون استفاده میکنن، ناروتو با استفاده از بونشین‌جوتسو و تایجوتسو موفق شد سطح انرژی ذخیره شده درونی‌اش رو بالا ببره و با استفاده از قدرت ذخیره شده در چاکراهایش ضربات شدیدتر و کاری تری به رقیبش وارد کنه.
ناروتو با ترکیب ساندا و بونشین‌جوتسو در سال های اولیه زندگیش، سبک تازه ای از مبارزه رو ابداع کرد که بر پایه دانش و نیروی کنترل کردن همزمان تعداد زیادی از کلون ها بنا شده بود. این سبک از مبارزه توی سکانس های مبارزه اوزوماکی برای شکست دادن کیبا هم استفاده شد.
مرتبط: بهترین انیمه های شبیه Naruto
کاتای قورباغه ( Kawazu Kumite )
پس از جریان قتل جیرایای شجاع و افسانه ای توسط پِین، آموزش اولیه ناروتو به دلیل فوت استادش متوقف شد و استادانش تصمیم گرفتن اون رو به میوبوکو بفرستن تا بتونه یادگیریش رو به صورت حرفه ای تری ادامه بده. در این شرایط دو وزغ در کوهستان میوبوکو/منزوی به نام های فوکاساکو و شیما تعلیم دادن به ناروتو رو به عهده گرفتن و “کاوازو کومیته” یا کاتای قورباغه رو به ناروتو آموزش دادن.
رشته رزمی کاتای قورباغه از زیر شاخه های الهام گرفته شده از سنجوتسو ست و از ترکیب انرژی فیزیکی، ذهنی و طبیعی برای فعال کردن بدن به وجود اومده. ممکنه بعضی از افراد کاتای قورباغه رو با نینجوتسو اشتباه بگیرن اما این رشته در واقع هنر تقویت انرژی ذهنی و طبیعی خود فرده که باعث تقویت تایجوتسو و فعال شدن چاکراهای اصلی میشه. میشه گفت کسی که کاربر کاتای قورباغه باشه میتونه تا ده برابر قدرت بیشتری رو طی ضربات تایجوتسو منتقل کنه.
ناروتو با تسلط به این رشته از هنرهای رزمی تونست نمایش پر زرق و برقی در برابر پِین به راه بندازه و با ترکیب کاتای قورباغه با ساندا و بونشین‌جوتسو مبارزه هیجان انگیز و جذابی در برابر پین داشته باشه.
با بهترین و بدترین قسمت های فیلر ناروتو آشنا شوید!
وینگ چون ( Wing Chun )
ناروتو مدت زمان زیادی رو به تمرین کردن گذروند و تا دوران بزرگسالی همچنان تحت تعلیم و آموزش قرار داشت. یکی دیگه از مهارت های رزمی ناروتو وینگ چون بود که در واقعیت هم وجود داره. در سال های بعد از چهارمین جنگ بزرگ نینجاها و تا دوران بوروتو، ناروتو فرصت کافی برای یادگرفتن سبک معروف وینگ چون رو داشت و در این مدت به یکی از استادان این شاخه از هنرهای رزمی تبدیل شد.
وینگ چون یکی از معروف ترین شاخه های هنرهای رزمیه که توسط بروس لی، استاد ایپ کای و اساتید دیگه ای مورد استفاده قرار میگرفته و تا الان محبوبیت دو چندان پیدا کرده و کاربران زیادی داره. مهم ترین ویژگی های سبک مبارزه وینگ چون هنگ کنک سرعت زیاد مشت ها و بالا بودن دقت حرکات برای ضربه زدن به نقاط حساس در کمترین فرصت ممکن هستن. توی این ورزش کنترل انرژی، تماس فیزیکی و مهار کردن نیروی ضربات رقیب اهمیت زیادی دارن. کاربر این رشته باید در زمان مبارزه از هر فرصت کوچیکی برای غلبه به حریف استفاده کنه، چون تکنیک های استفاده شده توی این ورزش بسیار ظریف و حساس هستن و هر ضربه میتونه نتیجه مبارزه رو به کلی تغییر بده.
وینگ چون در کنار بقیه آموزه های قبلی ناروتو ترکیب بی نقصی ایجاد میکنه که باعث میشه ناروتو چه در حمله و چه در زمینه دفاع یکی از بهترین ها باشه. وینگ چون با نظم دادن به حرکات دفاع شخصی و کنترل کردن انرژی ضربات پا باعث میشه کاربرش بعد از مدتی تجربیات زیادی به دست بیاره و باعث پختگی سبک کلی مبارزه بشه. همین اتفاق باعث تغییرات زیادی در ناروتو شد و تصویری پخته و بالغ و مورد احترام از ناروتو رو به عنوان هوکاگه هفتم به نمایش گذاشت. این سبک از هنرهای رزمی در سکانس مبارزه ناروتو با موموشیکی اوتسوتسوکی قابل مشاهده ست؛ در این بخش ناروتو با استفاده از تکنیک هایی مثل مان‌سائو و چی‌سائو استفاده که از تکنیک های معروف وینگ چون هستن، حسابی به خدمت موموشیکی رسید.
رزومه طولانی ناروتو که پر از افتخارات و توانایی‌ها و مهارت های هنرهای رزمی ست، نشون دهنده سفر طولانی و پرفراز و نشیبیه که این کارکتر دوست داشتنی از کودکی یا حتی قبل از تولدش آغاز کرده. داستان پسر کوچیکی که از طرف مردم روستا طرد شده بود ولی رویای هوکاگه شدن داشت و برای رسیدن به رویایش از هیچ تلاشی دریغ نکرد و بلاخره بعد از رد شدن از یک دنیا مانع به خواسته‌ی دلش رسید. طرفداران این مجموعه بزرگ در حال حاضر منتظر فصل بعدی انیمه بوروتو: نسل جدید هستن و تنها میتونن امیدوار باشن در فصل جدید سکانس های بیشتری از هوکاگه ها نمایش داده بشن. شما هم انیمه بوروتو رو تماشا میکنین؟ نظرتون راجع به این دنباله از فرنچایز ناروتو چیه؟ لطفا نظراتتون رو با ما درمیون بذارید!
همچنین بخوانید: چرا بوروتو زیر سایه ناروتو مانده است؟!
