آیا همسر یا یکی دیگر از عزیزان تان بدبینی و شکاکیت بالایی دارد؟ آیا مدام به دیگران سوءظن دارید؟ اینها می توانند نشانه ای از اختلال شخصیت پارانوئید یا PPD باشد، با ما همراه باشید تا با این اختلال شخصیت آشنا شوید.
دلایل اختلال شخصیت پارانوئید چیست؟
علت ایتلا به اختلال شخصیت پارانوئید ناشناخته است. با این حال، محققان معتقدند که ترکیبی از عوامل بیولوژیکی و محیطی می تواند به اختلال شخصیت پارانوئید منجر شود.
این اختلال بیشتر در خانواده هایی با سابقه اسکیزوفرنی و اختلالات هذیان مشاهده می شود. بروز تروما در اوایل کودکی ممکن است یک عامل مؤثر در بدبینی و شکاکیت باشد.
علائم اختلال شخصیت پارانوئید چیست؟
اغلب، افرادی که بدبینی و شکاکیت بالایی دارند، یا مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید باور ندارند که رفتار آنها غیر طبیعی است. ممکن است برای شخصی که شخصیت پارانوئید دارد، کاملاً منطقی به نظر برسد که نسبت به دیگران مشکوک باشد. با این حال، اطرافیان ممکن است معتقد باشند که این بی اعتمادی بی جا و توهین آمیز است.
فرد مبتلا به PPD ممکن است به صورت خصمانه یا سرسختانه ای رفتار کند. معمولا طعنه آمیز رفتار می کنند، که غالباً واکنش خصمانه ای را از طرف دیگران برمی انگیزد، که به احتمال زیاد ظن اصلی افراد مشکوک را تأیید می کند.
فردی که شخصیت پارانوئید یا بدبین دارد، به احتمال زیاد مشکلات دیگری نیز دارند که بدبینی اش را تشدید می کند. به عنوان مثال، افسردگی و اضطراب می تواند بر روحیه فرد تأثیر بگذارد. تغییرات خلقی باعث می شود فرد مبتلا به PPD بیشتر احساس پارانوئید و انزوا کند.
علائم دیگر عبارتند از:
- اعتقاد دارند دیگران انگیزه های پنهانی دارند یا قصد آسیب رساندن به آنها را دارند
- به وفاداری دیگران شک دارند
- حساس بودن به انتقاد
- در کار با دیگران یه مشکل بر می خورند
- سریعا عصبانی و متخاصم می شوند
- از جامعه جدا شده و منزوی هستند
- استدلالی و دفاعی هستند
- توانایی درک مشکلاتی که از طرف خودشان است را ندارند
- معمولا آرامش ندارند
برخی از علائم شخصیت پارانوئید، می تواند مشابه علائم سایر اختلالات باشد. اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت مرزی دو اختلال هستند که علائم مشابهی با اختلال شخصیت پارانوئید دارند. تشخیص شفاف این اختلالات از هم می تواند دشوار باشد.
اختلال شخصیت پارانوئید چگونه تشخیص داده می شوند؟
روانشناس از شما در مورد علائم و تاریخچه آن سؤال خواهد کرد. همچنین یک ارزیابی جسمی برای بررسی سایر مشکلات پزشکی که ممکن است داشته باشید انجام می دهد. همچنین ممکن است شما را برای بررسی بیشتر به روانپزشک یا سایر متخصصان بهداشت روان معرفی کند.
متخصص بهداشت روان ارزیابی جامع را انجام خواهد داد. احتمالا در مورد کودکی، مدرسه، کار و روابط تان سؤال کند. همچنین ممکن است از شما بپرسد که چگونه به یک موقعیت تخیلی پاسخ می دهید. این برای سنجش نحوه واکنش تان در موقعیت های خاص است. سپس تشخیصی را ارائه می دهد و یک برنامه درمانی تشکیل می دهد.
اختلال شخصیت پارانوئید چگونه درمان می شود؟
درمان اختلال شخصیت پارانوئید می تواند بسیار موفق باشد. با این حال، بیشتر افراد مبتلا به این اختلال در پذیرش درمان مشکل دارند. شخصی که مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید است، علائم اش را بی دلیل و بی جا نمی بیند. اگر فردی مایل به پذیرش درمان باشد، گفتگوی درمانی یا روان درمانی می تواند مفید باشد. این روش ها:
- به فرد کمک می کند که چگونه با این اختلال روبرو شود.
- به او می آموزد که چگونه در موقعیت های اجتماعی با دیگران ارتباط برقرار کند
- به کاهش احساسات بدبینی کمک می کند
داروها هم می توانند مفید باشند، به خصوص اگر فرد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید، مشکلات مرتبط دیگری، مانند افسردگی یا اختلال اضطراب داشته باشد. داروها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- داروهای ضد افسردگی
- بنزودیازپین ها
- ضدروانپزیشی
ترکیب دارو با گفتاردرمانی یا روان درمانی می تواند بسیار موفق باشد.
چشم انداز بلند مدت این اختلال شخصیت چیست؟
چشم انداز بستگی به این دارد که آیا فرد حاضر به پذیرش معالجه است یا نه. افرادی که درمان را می پذیرند می توانند شغل شان را حفظ کنند و روابط سالمی داشته باشند. با این حال، آنها باید به درمان در طول زندگی خود ادامه دهند، زیرا هیچ درمانی قطعی برای اختلال شخصیت پارانوئید وجود ندارد. علائم آن ادامه خواهد یافت، اما با مراقبت و پشتیبانی قابل مدیریت است.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید که در مقابل درمان مقاومت می کنند ممکن است در زندگی شان عملکرد پاپپنی داشته باشند. اختلال شخصیت پارانوئید ممکن است در توانایی آنها در نگه داشتن شغل یا تعاملات اجتماعی مثبت تداخل داشته باشد.
