نقد و بررسی فیلم هشتصد نفر
با نقد و بررسی فیلم هشتصد نفر در خدمت شما هستیم. در وصف فیلم “هشتصد نفر” همین بس که این فیلم تجربه دیوانه واری از فداکاری ها و رشادت های گروهی از افراد برای دفاع از میهن است. قبل از پرداختن به موضوع اصلی، یعنی نقد و بررسی فیلم هشتصد نفر اطلاعات کلی از این فیلم را ارئه می کنیم. همراه ما باشید.
کارگردان: Guan hu
نویسنده: Guan hu/Ge rui
آهنگساز: Rupert Gregson-Williams
محصول کشور: چین
هزینه ساخت: 80 میلیون دلار
فروش جهانی: 461 میلیون دلار(پرفروش ترین فیلم 2020)
نمرات:
7.2 از IMDB
86% از راتن تومیتوز
91% از کاربران گوگل
4 ستاره از منتقد وبسایت امپایر
نقد و بررسی فیلم هشتصد نفر
فیلم های ژانر جنگی و زیرشاخه میهن پرستانه همیشه نقاط ضعف یکسانی دارند: عدم پرداخت به شخصیت ها. بنابراین در همین ابتدای نقد باید بدانید که این فیلم نیز دچار همین مشکل است، اما وجود این نقطه ضعف که فرمت دیفالت این ژانر است باعث نمیشود تا شما از دو ساعت و نیم هیجان و درام خالص صرف نظر کنید و قید تماشای آن را بزنید. بنابراین باید به سایر جنبه های این فیلم درخشان توجه کنید، از طراحی صحنه و فیلمبرداری کم نقص آن گرفته تا کارگردانی خیلی خوب و سکانس های اکشن درخشان.
اما اگر این موارد کافی نیست، خب به عنوان آخرین بهانه، این فیلم پرفروش ترین فیلم سال 2020 میلادی نه فقط در سینماهای چین بلکه تمام دنیا است (461 میلیون دلار). حتی بالاتر از “تنت“، اثر درخشان و جنجالی کریستوفر ادوارد نولان و انیمیشن “کرودها” و “روح“. بنابراین فقط از روی کنجکاوی هم که شده باید این فیلم را تماشا کنید.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی فیلم ۱۹۱۷ ; مرگی میان شکوفه های گیلاس!
هشتصد نفر اگرچه در شخصیت پردازی ضعف دارد و حتی مرگ شخصیت های مختلف به دلیل عدم آشنایی ما با آنها چندان اشک آور از آب درنیامده، ولی مجهز به سلاحی است که اگر در یک فیلم جنگی میهن پرستانه به خوبی استفاده شود، میتواند تمام دلایل موفقیت یک فیلم را قتل عام کند، و آن هم سکانس های فداکاری و از جان گذشتگی سربازان برای نجات سرزمینشان است.
درواقع همین استفاده درست، فیلمی مانند “نجات سرباز رایان” را به چنین فیلم میخکوب کننده ای تبدیل میکند (که آن هم از ضعف در فیلمنامه رنج میبرد)، چراکه سکانس پایانی این فیلم که با مرگ شخصیت اصلی با بازی تام هنکس و سایر شخصیت های همراه وی خاتمه می‌یابد، به این دلیل یکی از بهترین سکانس های تاریخ این ژانر است که استفاده بسیار درستی از فداکاری یک گروه برای نجات سرزمین و یا شخص خاصی است، بنابراین لحظه تیراندازی بی هدف تام هنکس به تانک و سربازان به یک لحظه بی نظیر و اشک آور برای بیننده تبدیل میشود.
خب این سکانس ها را ضربدر 10 کنید تا به فیلم هشتصد نفر برسید. این فیلم به حدی سکانس های بی نظیر دارد که پس از تماشای آن، انتخاب بین یکی از آنها غیرممکن میشود.
نقد و بررسی فیلم هشتصد نفر
این فیلم درواقع داستانی واقعی از جنگ های بین چین و ژاپن در برهه زمانی قبل از جنگ جهانی دوم و تا لحظه اتمام این جنگ است، که به آن جنگ های دوم چین و ژاپن میگویند. در این برهه زمانی، ارتش ژاپن که برترین نیروی نظامی آسیا محسوب میشد با تفکرات امپریالیستی اش، حداقل شرق آسیا را به خاک و خون کشیده بود. از اشغال مناطق بسیار زیادی از کره شمالی و جنوبی (البته هنوز این دو کره جدا نشده بودند) و استعمار سیاسی اقتصادی آنها تا اشغال نیمی از کشور پهناور چین تا جایی که حتی به شهر شانگهای نیز رسیده بودند.
همچنین بخوانید: پنج دلیل برای تماشای انیمه attack on titan ؛ یکی از برترین انیمه‌های تاریخ
بنابراین فیلم نگاه ضدژاپنی شدیدی نسبت به این دوره دارد و کاملا نیز حق دارد، زیرا با یک جست و جوی ساده در مطالب تاریخی، به این دوره سیاه استعماری ژاپن پی میبرید. بنابراین داستان فیلم در همین برهه زمانی آغاز میشود که ژاپنی ها نیمی از چین را به اشغال درآورده و اکنون نیز با یک حمله نهایی میخواهند تا تمام شانگهای به جز بخش بین المللی آن را تصرف کنند.
فضای فیلم در شهر شانگهای جریان دارد و به تلاش گروهی از سربازان که تعدادشان کمتر از 500 نفر است ولی با اغراق خود را هشتصدنفر معرفی میکنند، میپردازد. این گروه چندصد نفره باید از انبار مهمات مهمی در آخرین سنگرهای بخش جنوبی شانگهای دفاع کنند. درواقع تمام بخش جنوبی شانگهای اشغال شده و تنها بخش کوچکی از این شهر به تصرف درنیامده است.
بخش شمالی شانگهای اما از حمله مصون است و به عنوان بخش بین المللی شناخته میشود و دولت ژاپن حق حمله به آن را ندارد زیرا در این بخش سربازان اروپایی حضور دارند و به نوعی سرمایه اقتصادی آنها در این بخش قرار دارد.
بنابراین کارگردان از همین موضوع برای ایجاد دو قطب متضاد استفاده کرده است، در یک طرف شهر شانگهای شمالی را داریم که فضای سرزنده ای دارد و به نوعی شهر در حالت بسیار عادی خودش است و انگار خبری از جنگ نیست درحالی که چندصد متر آنطرف تر فقط گلوله و خمپاره است که از سربازان پذیرایی میکند، و در طرف دیگر شهر بخش جنوبی شانگهای را داریم که مانند جهنم است، و تمام خصوصیات یک منطقه باخاک یکسان شده توسط سه بمب اتمی را دارد!
نقد و بررسی فیلم هشتصد نفر
بنابراین همین استفاده بسیار هوشمندانه از فضاسازی توسط کارگردان باعث میشود مخاطب در بطن جنگ حضور پیدا کند و این مورد با اطلاعات بسیار مناسب فیلم نیز همراه میشود تا هر فردی متوجه تمام دلایل اهمیت کار این سربازان شود.
همچنین بخوانید: 10 تا از بهترین فیلم های حماسی که باید حتما ببینید !
بنابراین وقتی طی سکانسی دوربین با 360 درجه چرخش نمای فوق العاده ای را از دو بخش شمالی و جنوبی شهر به ما نشان میدهد، ما را از هرگونه توضیح اضافی و زائد درباره هرآنچه مربوط به این جنگ است بی نیاز میکند و این همان اصل معروف “نگو، نشان بده” است. با این نمای حداکثر 30 ثانیه ای، کارگردان به اندازه سی دقیقه از حرافی جلوگیری میکند و ما را در وحشت مشترک سربازان سهیم میکند.
دیگر استفاده هوشمندانه فیلم به حضور ژاپنی ها در فیلم برمیگردد. درواقع حضور ژاپنی ها در فیلم به مانند فیلم های مشابه این ژانر به نبردهای طولانی و خون بار خلاصه نشده است بلکه کارگردان به شکلی به این موضوع پرداخته که با کمترین حضور آنها، مخاطب بیشترین اضطراب را از آنها احساس کند.
این جا خبری از ضعیف جلوه دادن نیروهای حریف برای دراماتیزه کردن سکانس های اکشن نیست و جایش را به سکانس های حملات ناگهانی ژاپنی ها و ضعف نیروهای چینی در مقابل آنها داده است. بنابراین در سکانس های اکشن، ما دقیقا میدانیم که قدرت ژاپنی ها تا چه حد است و نیروهای باقی مانده چینی چه کار سختی برای حفظ انبار مهمات دربرابر شمشیرهای کاتانای ژاپنی که از بدن هایشان رد میشود، دارند.
مورد دیگر، جلوه های ویژه مورد استفاده در فیلم است. بدون شک سینمای چین در هر بخشی که پیشرفت عظیمی کرده باشد، مهم ترین آن، جلوه های ویژه کم نقص و تقریبا برابر با سینمای هالیوود است. چینی ها دیگر به التماس برای قرارداد با شرکت های درجه دو جلوه های ویژه نمیپردازند بلکه سینمای این کشور در کمتر از پنج-شش سال هم اکنون محصولاتی را تولید میکند که اگرچه هنوز با سینمای هالیوود فاصله دارد اما این فاصله آن قدر کم است که شاید تا آینده ای بسیار نزدیک دیگر سینمای هالیوود سردمدار این بخش از سینما نباشد.
بنابراین جلوه های ویژه مورد استفاده در این فیلم در یک کلام کم نقص است. واقعا نمیتوان به بخشی از فیلم از این لحاظ خرده گرفت، و از این لحاظ شاهد عملکرد بی نظیری هستیم و گاهی ممکن است فراموش کنیم که این بخش توسط تیم تولید “انتقام جویان” تهیه نشده باشد. از افکت های بی نظیر باران و گرد و خاک که ساده ترین هایشان هستند تا سکانس های انفجار و سکانس مخصوص برافراشتن پرچم.
همچنین بخوانید: فیلم های شبیه گیم آف ترونز ؛ نبردهایی بر سر تاج و تخت
درزمینه فیلمبرداری همین بس که تمام سکانس های فیلم با دوربین های پرسروصدا و سنگین IMAX فیمبرداری شده است که این امر دستاورد بسیار مهمی برای یک فیلم آسیایی محسوب میشود زیرا استفاده ار این نوع دوربین ها فقط توسط یک کارگردان به صورت مستمر انجام میشود و آن هم شخص شخیص کریس نولان است.
بنابراین اگرچه کیفیت واقعی این فیلم روی پرده های مخصوص نمایان میشود ولی تاثیر آن در تمام فیلم محسوس است. فیلمبرداری این فیلم بسیار چشم نواز است و مخاطب را به یاد فیلم “دانکرک” می اندازد. زیرا آن فیلم حداقل در بخش فیلمبرداری بی نقص بود و هرسکانس فیلم یک والپیپر جداگانه بود، در این اثر نیز تمام سکانس ها چشم نواز کارشده اند و برترین بخش فنی فیلم نیز همین فیلمبرداری آن است.
اما به عنصر درام در فیلم میرسیم، عنصری که بدون استثنا در تمام فیلم های این ژانر حضور دارد و تماشای یک فیلم جنگی میهن پرستانه بدون سکانس های فداکاری سربازان جنگ بی معنی است، درواقع بدون حضور این سکانس ها تمام دلایل ساخت آن زیر سوال میرود، مثل بمب بدون مواد منفجره است!
رویکرد فیلم نسبت به این سکانس ها با چنان ظرافتی صورت گرفته که در طول فیلم ممکن است چندین بار اشک بریزید، هشتصدنفر به حدی در اشک آور صورت گرفتن سکانس ها با جزییات است که سردرد میگیرید. چندین و چند سکانس در فیلم وجود دارند که حاصل کار فوق‌العاده تمام تیم تولید آن است. زیرا هنگامی فیلمبرداری و جلوه های ویژه و کارگردانی قدرتمند به کار یک فیلم میهن پرستانه می آیند که سکانس های جان باختن سرباران میهن، باکیفیت صورت گرفته باشد.
همچنین بخوانید: بررسی فیلم CALL ؛ موشکافی اتفاقات پایانی و خط‌های زمانی
“این قسمت از مطلب حاوی افشائات داستانی است”
بنابراین هشتصد نفر حاوی چندین سکانس قهرمانانه بی نظیر است. وقتی میگویم بی نظیر یعنی با تک تک آن سکانس ها اگر اشک نریزید، حداقل احساساتتان دچار شوک میشوند. از سکانس بی نقص انتحاری سربازان چینی گرفته تا سکانس برافراشته نگه داشتن پرچم چین.
برای عمق ظرافت به کار رفته در سکانس انتحاری حمله کردن سربازان چینی به این نکته توجه کنید که هنگامی که طی سکانسی بی نظیر سربازان از بالای ساختمان خود را به پایین پرتاب میکنند و سپس منفجر میشوند تا جلوی پیشروی ژاپنی ها را بگیرند، پس از اینکه چندین نفر به صورت پشت سرهم خود را به پایین پرت میکنند، کارگردان به جای تصویر کلوزآپ و تمرکز روی سربازان، دوربین را در ساختمان های شانگهای شمالی (همان جایی که جنگ درکار نیست) مستقر میکند و ما از زاویه مردم بی تفاوت بخش شمالی به سربازان در حال منفجر شدن که همزمان اسم خود را فریاد میکشند نگاه میکنیم، به یکباره تمام صداهای محیط جنگ به اصطلاح “خفه” میشوند و فقط صدای منفجر شدن سربازان از فاصله تقریبا دور را میشنویم، در این سکانس تمام مردم بخش شمالی به سکوت مرگباری میروند.
کارگردان با همین سکانس خودش و فیلم را از هرگونه توصیف و تمجیدی بی نیاز میکند. فیلم با این سکانس به ما میگوید قدرت فداکاری افراد، تا چه حد میتواند قدرتمند باشد، سخت میشود با وجود این تدوین صوتی بی نظیر و کارگردانی و فیلمبرداری، در این سکانس اشک نریخت.
“پایان بخش حاوی افشائات داستانی”
نوع پرداخت به مردم بخش شمالی شهر نیز جالب است. کارگردان مردم این شهر را به مثابه تمام افراد خیانت کار به سرزمین و افرادی که در دوراهی جنگیدن و نجنگیدن هستند و افراد ترسو و بزدل و افراد بی تفاوت قرار میدهد.
بخش شمالی شهر استعاره ای از تمام ویژگی های افراد یک کشور جنگ زده به غیر از سربازان است. در بخش شمالی شهر مردم به جنگ به عنوان یک امر غیرضروری نگاه میکنند، آن ها تلاش سربازان را بیهوده میپندارند و درست هنگامی که وحشت جنگ، سربازان را در صد متر آنطرف تر از درون متلاشی میکند، آنها مشغول قمار و رقصیدن هستند و در بخش جنوبی نیز سربازان با وجود اینکه باید برای سرزمین خود بجنگند اما نیم نگاهی به مردم آنطرف نیز دارند.
بعضی از این سربازان نمیخواهند بجنگند و هرطور شده میخواهند به طرف دیگر شهر بروند، بعضی دیگر اصلا به بخش شمالی توجهی ندارند و تمام تمرکر خود را روی دفاع گذاشته اند. مردم بخش شمالی به عنوان افرادی نظاره گر شناخته میشوند، در طول فیلم مردم بخش شمالی به عنوان افرادی که برای سرزمین کاری انجام نمیدهند معرفی میشوند و این نگاه فقط اندکی در پایان فیلم تغییر میکند.
منتقدان غربی این فیلم را به دلیل تمرکر بیش از حد روی مسائل میهن پرستانه مورد انتقاد قرار میدهند ولی درمورد فیلمی مانند دانکرک که در نشان دادن فداکاری سربازان شکست میخورد، تحسین میکنند. دانکرک هرچه قدر که فیلم خوبی باشد نمیتواند مارا در وحشت سربازان سهیم کند ولی “هشتصدنفر” این کار را به نحو بی نظیری انجام میدهد.
درپایان، فیلم “هشتصدنفر” یک فیلم احساسی بینظیر و یک فیلم جنگی بسیار خوب است. آنرا از دست ندهید.
نظر شما در مورد این فیلم چیست؟ مثل همیشه نظرات خود را با ما درمیان بگذارید.
در ادامه بخوانید:
7 فیلم نفس گیر از سینمای کره جنوبی که حتما باید ببینید!
بهترین مینی سریال های دهه اخیر که حتما باید ببینید!
برترین فیلم های 2020 ؛ فیلم هایی که ارزش تماشا کردن را دارند!
