نقد و بررسی قسمت آخر فصل سوم Westworld ؛امیدوار نباشید خبری از رستگاری نیست! 

بالاخره قسمت هشتم پخش شد و این هفته با نقد و بررسی قسمت آخر فصل سوم Westworld خدمت شما هستیم. متاسفانه قسمت آخر نشون داد که وضعیت فصل سوم و قسمت پایانیش حتی از فصل دوم هم بدتره! قبل از اینکه بریم سراغ نقد و بررسی قسمت آخر فصل سوم Westworld خدمت تازه واردها بگم که میتونید بررسی قسمت های قبلی رو از اینجا و بررسی تئوری های هر قسمت رو هم از اینجا دنبال کنید.

قسمت آخر فصل سوم Westworld دقیقا نشون دهنده دور شدن از ریشه هاست. انگار که هنوز هم جاناتان نولان از دست طرفداران به خاطر فهمیدن غافلگیری اصلی فصل اول ناراحته و وقتی هم که دید به پایانبندی فصل دوم اعتراض شد گفت که «آقا این شما و اینم سریالتون، من دیگه وست ورلد نمیسازم» رفیق شفیقمون HBO هم گفته که تو فقط بیا با بازیگرای قبلی یک چیزی بساز، ما خودمون میگیم این وست ورلده!

بهترین سریال های شبیه Westworld ؛ تکنولوژی، غرب وحشی، پیچیدگی مغز آب کن! 

همین شد که حالا ما فقط در ظاهر با وست ورلد طرفیم. دیگه نه خبری از سوال های اساسی هست، نه خبری از یک غافلگیری درست و حسابی و نه شخصیت هایی هستن که ساعت ها بشه دربارشون حرف زد. ببخشید، ولی مجبورم بازهم همون حرف هایی رو بزنم که توی بررسی قسمت هفتم گفتم، با این تفاوت که اونجا امید داشتم که قسمت آخر قراره اون روی وست ورلدی خودش رو رو کنه و اصلا کاری با داستان کنه که کل قسمت های قبلی هم تغییر کنن، ولی این اتفاق نیوفتاد و این دفعه حرف های قبلی رو با ناامیدی تمام میزنم.

توی فصل سوم در حالی ما دائم در حال پیدا کردن جواب برای معماهامون بودیم که اصلا معمایی در کار نیست. داستان کاملا سرراسته. از نقطه A داره به نقطه B حرکت میکنه و این وسط فقط یکم جزئیات میبینیم و همش مانور دادن حول یک مفهوم که توی قسمت آخر دیگه کاملا تکراری میشه و حالتون ازش بهم میخوره. از اول تا آخر درباره انتخاب و آزادی صحبت میشد و تقریبا میشه گفت از نیمه داستان به بعد تمام حرف ها دربارش زده شده. برای همینه میگفتیم که بهتره در کنار آزادی و انتخاب چند مفهوم اصلی دیگه هم توی داستان گنجونده میشد.

بهترین سریال های شبکه HBO که باید ببینید! شبکه بازی تاج و تخت و وست ورلد 

یک جورهایی میشه فهمید که خود نولان هم خبر داره که داستانش دیگه حرف های زیادی برای گفتن نداره. اول که تعداد قسمت های فصل سوم رو به هشت قسمت کاهش داد، بعدش هم که قسمت پایانی رو با کلی اکشن و جنگ و دعوا پر کرد. اگر حداقل سکانس های اکشن حرفی برای گفتن داشتن میشد از یک چیز این قسمت تعریف کرد، ولی شوربختانه اکشنمون هم مثل قسمت های قبلی شده.

کلی نیروی آموزش دیده و حرفه ای داریم که در مقابل دلورس و کیلب قرار میگیرن ولی توی یک هدف گیری ساده عاجزن. دلورس و کیلبی که بدون هیچ مانعی جلوشون ایستادن ولی دوستامون انگار فقط دارن تیرهوایی میزنن! حتی بعضی جاها با چشمای خودتون میبینید که مامورهای سراک توی فاصله سی سانتی متری دلورس دارن بهش تیراندازی میکنن اما تیرها به هدف نمیخورن. به نظر میاد سراک و البته کل جامعه مدرن بشری توی انتخاب آدم هایی که اسلحه دادن دستشون اشتباه بزرگی مرتکب شدن!

درباره سراک هم بگیم که بعد از این همه قسمت یک جورهایی هم میشه گفت تئوری طرفداران درست بوده و هم غلط! اگرچه تئوری ها میگفتن که سراک در اصل همون رحبعامه که توی بدن یک میزبان قرار گرفته، یا یک هولوگرام از اونه، این قسمت معلوم شد تمام حرف های قلمبه ای که سراک میزد، در واقع از طرف رحبعام ارسال میشده و از دهن سراک در میومده! این افشاسازی جوری بزرگ میشه که انگار با غافلگیری نهایی فصل طرفیم! ولی خب خبری نیست و تاثیری هم بر داستان نداره.

مقایسه ویچر با گیم آف ترونز ؛ پنج موردی که ویچر در آن ها بهتر عمل کرده! 

برنارد هم که مثل قسمت های قبل سرگردان ترین شخصیت فصله و اصلا توی این فصل هدف خاصی براش درنظر گرفته نشده بود. حتی صحنه احساسیش با همسر آرنولد هم نمیتونه برنارد رو نجات بده. از اونور ویلیام هم توی این قسمت وضعش آنچنان بهتر از برنارد نیست و میشه درک کرد که اد هریس چرا توی مصاحبه هاش از نقش خودش توی این فصل راضی نبوده. این همه توی این فصل روی ویلیام کار شد که آخرش توی سکانس پس از تیتراژی که نمونه بهترش حتی توی فیلم های مارول (!) هم پیدا میشه، داستان ویلیام تموم بشه. به نظرم بهترین سرانجام برای ویلیام همون قسمت نهم فصل دوم بود که متاسفانه قسمت های بعدی کاملا فراموشش کردن. میو هم دیگه اصلا دربارش حرف نمیزنم، اصلا معلوم نیست با خودش چند چنده!

البته که این قسمت هم مثل باقی قسمت ها نکات مثبتی هم داره. موسیقی رامین جوادی مثل همیشه عالیه و درگیرکنندست، فضای پر از هرج و مرج آشوب خوب از آب در اومده. بازیگرا هم کارشون درسته. دیگه اگه بعد از سه فصل نتونن خوب نقششون رو بازی کنن که باید خودشونو دار بزنن! آرون پاول رو هم میشه ستاره و بهترینِ این فصل دونست که خوب سردرگمی کیلب و گاهی هم بازیچه بودنش رو نشون میده.

بهترین سریال های شبیه سریال Money Heist که باید ببینید؛ عشق است و آتش و خون!

این فصل نکته ای داره که ممکنه یکم گول زننده باشه؛ کاملا سرگرم کنندست! شما راحت میتونید هشت قسمت فصل رو ببینید، سرگرم بشید و لذت ببرید، ولی باید از خودتون بپرسید واقعا این چیزی که الان دارید می‌بینید و لذت میبرید وست ورلده؟!

وست ورلد همون سریالی بود که ملت بعد از هر قسمتش عربده میکشیدن و میگفتن مخمون سوت کشید. ولی الان راحت به سبک فیلم های مارولی میشه دیدش (منظور این نیست که فیلمای مارولی بد هستن. منظور اینه که راحت بینن). توی بررسی هفته قبل هم گفتیم که اگه از اول با سریال راحت بینی طرف بودیم میشد گفت این فصل هم با ادامه دادن همون روند و حتی تغییر کامل و اساسی فضاش، پیشرفت کرده. ولی فصل اول اول و دوم در مقایسه با این فصل شاهکارهایی بی همتا بودن.

فاز چهار دنیای سینمایی مارول ؛ ده اشتباهی که مارول تا الان انجام داده!

فصل سوم و مخصوصا قسمت آخر نتیجه اهمیت دادن بیش از حد به حرف طرفدارهاست. وقتی با توجه به حرف های بقیه همینطور هدفت و کار خودت رو تغییر بدی، معلومه اون چیز خوبی که توی ذهنت جایگزین کردی قرار نیست مثل ایده ناب اصلی جواب بده.

قسمت هشتم نه تنها نتونست با پیچشی که انتظارش رو می‌کشیدیم، به قسمت های قبل از خودش معنای بیشتری بده (کاری که فصل اول انجام داد و فصل دوم حداقل تلاش کرد انجام بده) بلکه با اکشن سطحی و پر باگ خودش توی همون سرگرم کردن ساده هم مشکل داره. با تمام این حرف ها میتونید بازهم قسمت هشت و حتی کل فصل رو ببینید و همچنان سرگرم بشید و لذت ببرید، ولی موقع تماشای حتما یادتون باشه اسم سریال چیه؛ Westworld !

این بود نقد و بررسی قسمت آخر فصل سوم Westworld . ما که از دست سازندگان شکایت نزد خدا میبریم، ولی شما شکایت هاتونو همینجا توی کامنت ها بگید تا دربارش حرف بزنیم.