بررسی قسمت 81 انیمه Attack on titan
با بررسی قسمت 22 فصل آخر انیمه اتک آن تایتان در خدمت شما هستیم. این قسمت، اولین قدم در مسیر پرداخت به عواقب تصمیمات ارن رو برداشت و شخصیت ها رو وادار به روبرو شدن با سرانجامی تلخ و ترسناک کرد. همچنین، قسمت 81 انیمه اتک آن تایتان در مقایسه با قسمت قبلی، فضای آرام‌تری داره و بیشتر به مقدمه چینی برای اتفاقات بزرگ آینده پرداخته. با بررسی فصل چهارم انیمه اتک آن تایتان همراه مجله وارونه همراه باشید.
بررسی قسمت 22 فصل آخر انیمه اتک آن تایتان
ماجرای این قسمت از این قراره که بعد از فعال شدن غرش، کل پارادایس در هرج و مرج مطلق به سر می بره؛ از یه طرف نیروهای جدید گروه شناسایی و سربازهای تازه کار هرگز تجربه جنگیدن با تایتان ها رو نداشتن و از شدت ترس سر جاهاشون خشک شدن و نمی دونن باید دقیقا چی کار کنن، از طرف دیگه، بحث هایی درباره سرنوشت فالکو به عنوان یه غول وجود داره، حالا همه اینها رو به کشته شدن تمام نیروهای مارلی توسط غول ها، سرانجام نامعلوم پیک و ناکارآمد شدن زره تایتان راینر اضافه کنید.
بعد از اینکه ارن کل الدیایی ها رو به مسیر احضار می کنه، درباره “فرو ریختن تمام سختی های پارادایس” صحبت می کنه؛ یعنی اینطور نبوده که ارن فقط باعث ریختن دیوارها شده باشه. این حرف و همینطور تضعیف تایتان زره پوش در قسمت قبلی، مقدمه چینی هایی برای ذوب شدن کریستال غیر قابل نفوذ آنی هستن. در انتهای این اپیزود، می بینیم که آنی بلاخره بعد از چهار سال بیدار شده و حالا این سوال پیش میاد که آیا آنی در داخل کریستال گذر زمان رو حس کرده؟ می تونسته صدای آرمین و هیچ رو بشنوه؟ آیا اصلا قراره خودش رو وارد درگیری ها کنه یا ترجیح میده بی سر و صدا نزد پدرش برگرده؟ و مهم تر از همه، بعد از بیدار شدن آنی، آیا ژاندارمری اون رو دستگیر خواهد کرد؟ باید صبر کنیم و ببینیم.
یک تجدید خاطره پر معنا
قسمت 81 انیمه اتک آن تایتان، حال و هوایی مشابه آرک تروست در فصل اول داره؛ به ویژه قسمت هفتم و هشتم. در قسمت هفتم و هشتم انیمه اتک آن تایتان، آرمین و میکاسا باید با از دست دادن ارن روبرو می شدن و سعی می کردن به همراه سربازان انگشت شمار باقی مونده که از ترس خشک شدن، برای بقا بجنگن. هیچ تکیه گاه امنی براشون وجود نداشت و فقط خودشون بودن و خودشون. با وجود اینکه در ابتدا به نظر می رسید میکاسا در برابر این ضربه احساسی، مقاومت می کنه، اما خیلی زود مشخص شد که میکاسا امیدوار بود که در طول نبرد با تایتان ها، جونش رو از دست بده.
چرا قسمت هشتاد و یکم حسی مثل آرک تروست داره؟ چون آرمین و میکاسا دوباره در شرایطی گیر کردن که هیچ کس برای حمایت ازشون اونجا نیست (تازه خودشون هم مسئول حمایت از سربازهای جوان تر هستن!)، میکاسا باید با این حقیقت روبرو بشه که ارن رو از دست داده و البته، موسیقی متن نبرد گروه شناسایی با تایتان ها کاملا یادآور فصل نخستین هست.
با این وجود، قسمت هشتاد و یکم، یه تجدید خاطره خشک و خالی نیست. این قسمت، به خوبی موفق شده با ایجاد شرایطی مشابه فصل اول، تغییرات شخصیت ها در طول این سالها رو به نمایش بذاره. کشته شدن پیکسیس به دست آرمین، می تونه نمادی از این باشه که حالا، بچه هایی که در این مدت همراهی‌شون می کردیم، “بزرگتر” بچه های دیگه محسوب میشن. از طرف دیگه، میکاسا دیگه مثل فصل اول حس پوچی و افسردگی نداره و در تلاشه تا هویت مستقل خودش رو حفظ کنه. میکاسا برخلاف قسمت هفتم، به حدی عاقل و بالغ شده که خودش رو مسئول زندگی بقیه بدونه و حرکت خطرناکی ازش سر نزنه.
با وجود اینکه در قسمت 81 ارن رو نمی بینیم، اما می تونیم تاثیر تک تک اتفاقاتی که تا الان براش افتادن رو در این قسمت حس کنیم. اگه در قسمت پنجم ارن برای نجات آرمین، فداکاری کرد و توسط یه تایتان خورده شد، این بار روش دیگه ای رو برای نجات اون انتخاب کرده: نابود کردن کل دنیا. ارن متوجه شده حقیقت چیه و تمام امیدش به صلح و دیپلماسی رو از دست داده. با وجود اینکه ارن همه این اقدامات رو برای نجات دوستانش انجام میده، اما به هر حال اونا مجبورن جون خودشون رو به خطر بندازن تا جلوی ارن رو بگیرن و خود ارن هم کاملا از این موضوع آگاهه. حالا یه سوالی پیش میاد: و اون هم اینه که چی باعث شده ارن با آگاهی کامل از این قضیه، باز هم بخواد چنین نقشه ای بکشه؟ آیا ارن با در نظر گرفتن تلاش های دوستانش برای متوقف کردنش، نقشه کشیده و در واقع وادار کردن اونا به اینکار، جزئی از نقشه‌ش بوده؟ باید صبر کنیم و ببینیم.
جلوی ارن رو می گیرید؟
یکی از گفت و گوهای تامل برانگیز قسمت 81، بحث جان و آرمین بود. جان، بعد از دیدن حرکت غول های عظیم الجثه، میگه که این بلایی که قراره سر مردم بیرون دیوارها بیاد، به خاطر کارهای خودشونه. به خاطر نفرت پراکنی های خودشونه و اگه اونا از بین برن، نفرت و خشمی که پارادایس رو تهدید می کنه هم از بین میره. و آرمین، پاسخ میده که با این وجود، این کشتار جمعی، واقعا بی سابقه‌ست. و همون لحظه ست که جان چیزی رو میگه که دوستانش از شنیدنش وحشت دارن: اینکه در نهایت، کسانی که از این قتل عام بهره می برن، خود اونا هستن.
در ادامه بخوانید: 6 راز بزرگ انیمه اتک آن تایتان که با نمایش گذشته یمیر فریتز فاش شدند!
اینجاست که یه انتخاب اخلاقی بزرگ برای کاراکترها پیش میاد: جلوی ارن رو بگیریم یا نه؟ اگه جلوی ارن رو نگیریم، هر چیزی که ما رو تهدید می کنه، از بین میره و می تونیم یه زندگی عادی به دور از جنگ داشته باشیم اما تا آخر عمرمون با کابوس وحشتناک «ما می تونستیم، اما کاری نکردیم» زندگی کنیم. و اگه بخوایم از این کشتار جلوگیری کنیم، می تونیم حداقل خودمون رو قهرمان این داستان بدونیم اما با این حال، پارادایس از حمله و تنفر کل دنیا، به معنای واقعی کلمه، کل دنیا، در امان نخواهد بود. هر دو انتخاب همزمان خودخواهانه و ایثارگرانه به نظر میرسن، نه؟ زندگی با عذاب وجدانی غیر قابل توصیف در ازای آرامش مردم پارادایس، یا آرامش در ازای ناامنی مردم پاردایس؟
البته که انتخاب کاراکترها دومی هست، چون بلاخره در طول قسمت های باقی مونده باید یه کشمکشی ایجاد بشه وگرنه داستان از حرکت باز میمونه! در ابتدا، به نظر میرسه جان تمایل داره که اولی رو انتخاب کنن، به همین خاطر، سعی در توجیه کردن خودش داره: «تقصیر خودشونه که این بلا سرشون میاد». اما آرمین به چیزی اعتراف می کنه که همه در اعماق قلبشون ازش اطلاع دارن: همه مردم بیرون دیوار لزوما دشمن پارادایس نیستن. خیلی از انسان های خارج از پارادایس، درست مثل پارادایسی ها زندگی سختی دارن، ممکنه اصلا از جنگ خبری نداشته باشن، خانواده و عزیزانی داشته باشن که عاشقشون هستن و می خوان ازشون محافظت کنن. و یه روز، بدون اینکه بدونن دارن تاوان چی رو میدن، زیر دست و پای تایتان ها به شکل دردناکی له میشن. همونطور که تاوان پس دادن کسانی مثل کارلا بدون اینکه از چیزی خبر داشته باشن، ناعادلانه بود، کشته شدن این همه آدم در این شرایط هم ناعادلانه‌ست. دقیقا به همین دلیله که آرمین، جان و بقیه، حس می کنن که نمی تونن آرامشی که از این قتل عام به دست میاد رو، قبول کنن. همینه که باعث ایجاد یه انتخاب اخلاقی مهم و تاثیرگذار شده.
سرنوشت فالکو
در این قسمت، کاراکترها با یه انتخاب اخلاقی دیگه هم روبرو بودن که در مقایسه با قبلی، جمع و جورتر و کم اهمیت تر به نظر می رسه، ولی بی تاثیر نیست. فالکو، بعد از خوردن پورکو گالیارد، به تایتان آرواره تبدیل شده. از نظر آرمین، بهتره فالکو رو به خورد یکی از افراد مهم پارادایس بدن که به تایتان تبدیل شده، یه نفر مثل پیکسیس. اما کنی اصرار داره فالکو رو به خورد مادرش بده و در ادامه، با حمله به یکی از بزرگترین نقاط ضعف آرمین، موفق میشه حرف خودش رو به کرسی بنشونه.
شرایط بسیار سخت و ناعادلانه ایه. از طرفی، فالکو یه بچه بی گناهه که متاسفانه همیشه در زمان اشتباه در مکان اشتباه قرار می گرفته. از طرف دیگه، اگه بشه با قربانی کردن فالکو، یه شخص مهم رو به زندگی برگردوند، ممکنه سرنوشت کل پارادایس به جهت بهتری هدایت بشه. اما از اون طرف، ما مادر کنی رو داریم که چهار سال، در حالت عذاب آوری گیر کرده و کنی هم به امید بازگشتش، نه تنها حاضر به خلاص کردنش نیست، بلکه در تمام این مدت ازش نگهداری می کرده. این موقعیت، بسیار غم انگیزه. با این وجود، حتی اگه مادر کنی به زندگی برگرده، در نهایت به دلایل سیاسی و نظامی، باید به شکل دردناکی توسط یه تایتان دیگه خورده بشه.
سرنوشت فالکو، کاملا بستگی به انتخاب کنی، و تصمیم سایر شخصیت ها برای تغییر نظر کنی داره. علاوه بر این، گابی یه قوس شخصیتی قابل توجه رو پشت سر گذاشته و حالا فقط می خواد فالکو رو نجات بده. فالکو نقش بسیار مهمی در تغییر و تحول گابی داشته، بنابراین احتمالا گابی خیلی زود برای جلوگیری از خورده شدن دوستش دست به کار میشه.
بررسی قسمت ششم پارت 2 فصل چهارم انیمه اتک آن تایتان
قسمت 22 از فصل 4 انیمه اتک آن تایتان، با فضای تیره و تار و خفقان آوری که داره، شخصیت ها رو با عواقب جدی تصمیمات خودشون و ارن روبرو می کنه و اونا رو سر چندین دو راهی قرار میده؛ به همین دلیل، این قسمت با مطرح کردن برخی از بزرگترین انتخاب های اخلاقی کاراکترها، از اهمتی حیاتی برخورداره.
علاوه بر این نکات، جا داره به طراحی خوب تایتان ها اشاره کنیم، به ویژه تایتان های دیوار که بسیار طبیعی و دقیق به تصویر کشیده شده بودن. همچنین، نور کم و آسمان قرمز، باعث شده حس و حال شخصیت ها و موقعیت دشواری که در اون قرار گرفتن، به خوبی به مخاطب منتقل بشه. نظر شما درباره اپیزود بیست و دوم فصل پایانی انیمه اتک آن تایتان چیه؟
در ادامه بخوانید » بررسی قسمت 23 فصل آخر انیمه اتک آن تایتان
