بررسی قسمت 29، 30 و 31 فصل چهارم انیمه اتک آن تایتان
با بررسی پارت سوم فصل چهارم انیمه اتک آن تایتان در خدمت شما هستیم. بعد از حدود یک سال انتظار، سری اتک آن تایتان، بار دیگر با پایانی که پایان نیست، بازگشته است. پارت سوم فصل چهارم انیمه اتک آن تایتان، که در واقع یک قسمت یک ساعته، شامل اپیزودهای 29، 30 و 31 فصل 4 محسوب می شود، از چپتر 131 الی 133 مانگا را پوشش می دهد، در نقاط اوجش، لحظاتی خیره‌کننده و نفسگیر را به بینندگان ارائه می دهد و قوس شخصیتی برخی کارکترها را تکمیل می کند، اما خالی از اشکال نیست و در خیلی بخش ها، توی ذوق می زند. با بررسی پارت سوم فصل نهایی انیمه اتک آن تایتان، همراه مجله وارونه باشید.
اگه بررسی قسمت قبل رو نخوندین »
تریلر پارت سوم فصل آخر انیمه Attack on Titan
بررسی قسمت آخر پارت دوم فصل 4 انیمه اتک آن تایتان: طلوع بشریت
بررسی پارت سوم فصل 4 انیمه اتک آن تایتان (خطر اسپویل)
حرکت پویای دوربین و اکشن خیره‌کننده
یکی از ویژگی هایی که همواره جزء بهترین خصوصیات Attack on titan شمرده می شده، حرکت پویای دوربین در صحنه های اکشن است. آنتاگونیست های قدرتمند و سلاح های منحصر به فرد و تکنیک های نبرد جذاب، فضایی بسیار مناسب و پر از پتانسیل را برای دوربین فراهم کرده اند تا به راحتی حرکت کند و از زوایای مختلف، درگیری را نشان دهد و بیننده را شگفت زده کند. اوج این موضوع در پارت سوم، نبرد هانجی با تایتان های عظیم الجثه دیوار است: دوربین فقط پرش هانجی به چپ و راست را نمایش نمی دهد؛ بلکه پا به پای او می چرخد، پرواز می کند و اوج می گیرد. استفاده از نماهای نقطه دید هانجی در میان این فایت، جذابیت و هیجان بیشتری به آن بخشیده است.
انیمیشن روان و چشمگیر، جذابیت های بصری و بهبود کانسپت های رنگی
یکی از مشکلات همیشگی من با فصل چهارم و پایانی انیمه Attack on titan، کانسپت های رنگی بی روح و خسته کننده بوده است. شاید این کانسپت رنگی، در برخی سکانس های به خصوص، توانایی انتقال حس و حال مورد نظر به تماشاگر را داشته، اما استفاده مداوم از آن، نه تنها باعث خستگی و دلزدگی او می شود، بلکه در انتقال آن پیام و احساسی که هدف خالق کار بوده نیز شکست می خورد.
با این وجود، پارت سوم تا حدود بسیار زیادی، این مشکل را رفع کرده و از کانسپت های رنگی جذاب تری استفاده کرده است. از تضاد و هماهنگی، به ویژه در سکانس ابتدایی، استفاده هوشمندانه ای شده و به همین دلیل، همراهی مخاطب با فضا بسیار ساده‌تر انجام می گیرد.
همچنین انیمیت حالت خشک و تصنعی قسمت های پیشین را ندارد و شاهد پرداخت بیشتری به جزئیات، به ویژه در پس زمینه هستیم. حرکت امواج دریا، دود، ابرها و کارکترهایی که در فاصله زیادی از سوژه اصلی قرار گرفته اند، با وسواس زیادی به تصویر کشیده می شود و همچنین، حرکات پیچیده، مثل فایت ها، مخاطب را ناامید نمی کنند.
نزدیک تر بودن عناصر بصری به مانگا
ممکن است عادت کردن به آرت استایل استودیو ماپا در فصل جدید، همچنان برای بعضی از طرفداران سخت باشد، با این حال، پارت سوم فصل پایانی انیمه Attack on titan، خوانندگان مانگا را دلسرد و ناامید نمی کند و با نمایش تصاویری که به همان اندازه که به مانگا وفادارند، هویت منحصر به فرد خودشان را دارند، آنها را سر ذوق می آورد.
عملکرد درخشان رومی پارک
به طور کلی، صداپیشگان انیمه اتک آن تایتان، در اغلب مواقع، عملکرد قابل تحسینی دارند، اما ستاره پارت سوم، قطعا رومی پارک در نقش هانجی است. به نظر می رسد که او، تصمیم گرفته درست مثل هانجی، در آخرین لحظات حضورش در دنیای اتک آن تایتان، فراموش نشدنی و شگفت انگیز باشد؛ چرا که در قسمت «غرش»، شاهد تعدادی از درخشان ترین دقایق این ویس اکتر در انیمه اتک آن تایتان هستیم.
موسیقی متن فوق العاده
درست مثل صداپیشگان، موسیقی متن انیمه اتک آن تایتان تقریبا همیشه جذاب و محبوب بوده است. در پارت سوم، این انیمه با کمک گرفتن از برخی از قطعات کلاسیک معروف و به یادماندنی سری اتک آن تایتان، در کنار قطعات ویژه فصل چهارم، مسیر تبدیل شدن کارکترها را از قربانی، به قهرمان و سپس به هیولا، به بهترین شکل ممکن نشان می دهد.
ترک Under the tree می توانست خیلی بهتر باشد
تنها مشکل موسیقی این پارت، ترک «زیر درخت» یا Under the tree است که به عنوان آهنگ اندینگ انتخاب شده. همانطور که می دانید، ژاپنی ها به لیریک های خاصشان معروف هستند که در هیچ جای دنیا مثل آنها پیدا نمی شود. ژاپنی ها قادر به بیان احساساتی توصیف ناپذیر در لیریک آهنگ‌هایشان هستند و اشعاری می نویسند که در ذهن شنونده حک می شوند. مثلا «Kisetsu wa Tsugitsugi Shindeiku» یا «Unravel» توکیوغول را در نظر بگیرید. یا «Stay with me» میکی ماتسوبارا.
با اینکه همیشه انتظارات از لیریک آهنگ های انیمه ها بالاست – چه برسد به اینکه طرف حسابمان اتک آن تایتان باشد – اما Under the tree پارت سوم تا حدود زیادی ناامیدکننده است. متن این آهنگ، آن جادوی همیشگی این سری را ندارد و با وجود اینکه سعی می کند از نمادهای معروف سری اتک آن تایتان استفاده کند (شال گردن قرمز، درخت، گل ها و پروانه ها)، ولی مسحورکننده نیست. طرز استفاده از این نمادها در کنار هم، حس و حالی شبیه این عبارات دارد: «چای، شکرپاش، قنددان، قاشق چای خوری، آره، آره، ما یه روز چای خوردیم!»
(این یک آرزوی کوچک است: کاش اتک آن تایتان به همکاری اش با لینک هورایزن ادامه می داد.)
گسترش برخی جزئیات در هنگام اقتباس
یکی از نکاتی که در دو پارت قبلی، کمی اذیت کننده بود، اقتباس پانل به پانل از مانگا بود. همین نکته، باعث می شد فضاسازی ها مصنوعی به نظر برسد و سرعت پیشروی داستان، متناسب با اتفاقات آن نباشد.
پارت سوم، این اشکال را برطرف کرده است و برخی جزئیات در دیالوگ ها، نمایش پس زمینه ها و اتفاقات داستان را گسترش و زمان بیشتری را به مخاطب، برای هضم وقایع داستان داده است.
آغاز بخش اول با یک درخت
همچنین پارت سوم انیمه اتک آن تایتان، روی نمادهای معروف این سری، تمرکز بسیار زیادی کرده است؛ که پررنگ ترین آنها، درخت است. در چندین پلان، ما شاهد درختی تنومند هستیم که دوربین به آهستگی از بالا تا پایین آن را به ما نشان می دهد، سکانس ابتدایی این پارت با درخت آغاز می شود و علاوه بر این، درخت مهم ترین عنصر اندینگ این پارت است.
اتک آن تایتان، با برانگیختن همدلی مخاطب نسبت به قربانیان ارن، ابعاد مختلف و عواقب غرش را نشان می دهد
در حالی که ارن، طرفدارانی متعصب دارد که تک تک اقدامات او را توجیه می کنند، چه در دنیای واقعی و چه یگریست ها در دنیای خود داستان، اما این پارت، به عواقب هولناک تصمیمات ارن می پردازد. خشونت زیادی در این پارت، به ویژه در بخش ابتدایی آن، به چشم می خورد که یادآور این نکته است که شاید مبارزان در نگاه اول هیولا به نظر می رسیدند، اما در ادامه مشخص شد که چیزی بیشتر از عروسک های خیمه شب بازی مارلی نبوده اند، اما ارن، با خواست خودش، تصمیم به این نسل کشی گسترده گرفته است. بخش اول این پارت، بیشتر از هر چیزی، با سوال: «به چه قیمتی؟» دست و پنجه نرم می کند و هر دو طرف را، هم ارن و هم نیروهای پارادایس را، با زیر سوال بردن ارزش هایشان و کوباندن تناقض های آشکار به صورت هایشان، آنها را تحت فشار قرار می دهد.
عدم تلاش برای توجیه کردن ارن
اتک آن تایتان، بدون اینکه سعی کند ارن را توجیه کند، او را به یک هیولای غیرقابل درک تنزل درجه نمی دهد و اینکار، نیاز به ظرافت، دقت و وسواس فراوانی است. شاید عملکرد اتک آن تایتان در این زمینه اشکالاتی داشته باشد (این را در چپترهای جلویی مانگا به خوبی متوجه خواهید شد) اما همین که شخصیت و افکار ارن، از ریشه و ماهیت اصلی اش، فاصله زیادی نگرفته و در عین حال، جایگاه او در دنیا از یک قهرمان به یک قاتل تبدیل شده، بسیار قابل توجه است.
نمایش تفاوت در واکنش مردم، یکی همدلی و دیگری خودخواهی
یکی از مهم ترین و دوست داشتنی ترین خصوصیات سری اتک آن تایتان، این است که هرگز به دنبال دادن درس های اخلاقی آبکی و خوش‌بینانه نیست و در عین حال، تمایلی هم به بدبینی و تفکرات هابزگونه ندارد. اتک آن تایتان، به شکل واقع گرایانه ای، ابعاد مختلف یک اتفاق را نشان می دهد و سپس این ابعاد را، با دقت می سنجد و در نهایت، نتیجه گیری را به خود شما واگذار می کند.
بعد از غرش، در حالی که همه جا نابود شده و همه مردم در خطر مرگی دردناک قرار دارند، همزمان که ما خودخواهی مردم را در این شرایط می بینیم، همدلی‌شان هم می بینیم. در بعضی جاها، مردم اولویت فرار را به دیگران واگذار می کنند و همواره آماده اند تا تا به کسانی که گیر کرده اند و در خطر بیشتری قرار دارند، کمک کنند. همچنین، یک نجیب زاده را می بینیم که آشکارا دید بالا به پایینی نسبت به سایر مردم دارد و سعی می کند به تنهایی با اتوموبیلش فرار کند؛ دقیقا به همین دلیل است که سایر مردم به او حمله می کنند و تلاش می کنند ماشینش را از چنگش در بیاورند و خودشان را نجات دهند. تلاش هایی که البته همگی کاملا پوچ و مسخره به نظر می رسند، زیرا حتی با بهترین امکاناتی که در دنیای اتک آن تایتان در دسترس هستند نیز نمی توان از غرش فرار کرد.
یه بخشی در بیرون دیوارها که ما هنوز ازش بی خبریم
مهم ترین مفهومی که در فصل چهارم انیمه اتک آن تایتان دنبال می شود، تفاوت اسطوره ها و رویاها با واقعیت است. در دنیای بیرون، بیابان ها و کوه های یخی و چشمه های آبگرم پیدا می شود، ولی درد و تبعیض و خشونت هم هست. تنها چیزی که ارن قابلیت دیدن آن را دارد، بعد منفی آن است که البته کاملا حق دارد؛ زیرا این بعد، به هیچ وجه چیزی نیست که بتوان آن را نادیده گرفت.
با این وجود، به جای اینکه ارن، به عنوان کسی که خاطرات هر دو طرف را دارد و می تواند با همه همدردی کند، تصمیم می گیرد که با افزودن میزان زیادی خشونت به این دنیا به صورت یکباره، این چرخه را یکبار برای همیشه به پایان برساند. تصمیمی که به همان اندازه که با عقل جور در می آید، احمقانه و بچگانه است.
در همین حین است که آرمین، آرزو می کند که: «کاش یه بخش از بیرون دیوارها باشه که ما متوجهش نشده باشیم». این آرزوی ارن هم هست؛ او در ابتدای این قسمت، به این نکته اشاره می کند که آنها در آخر هم نتوانسته اند یک راه نجات درست و حسابی برای جزیره پارادایس و مردم الدیا بیابند. او واضحا از رنج و درد خسته است، از امید هم خسته است. ارن از زندگی خسته است و به همین خاطر است که نمی تواند به چیزی بهتر از کشتن همه خطرات احتمالی فکر کند.
گم گشتگی
احساس گم گشتگی که در سراسر پارت سوم پخش شده، پررنگ ترین و تاثیرگذارترین بخش احساسی این پارت است. کارکترها، بارها و بارها اظهار درماندگی و سردرگمی می کنند و می گویند که نمی دانند واقعا باید چه کار کنند و سرنوشتشان بعد از این وقایع چیست. همه اینها، مقدمه چینی مناسبی را فراهم کرده که در بخش های پایانی این قسمت، زمانی که دوستان ارن با بیچارگی و نوعی امید غم انگیز در مسیر می دوند و سپس به جای اولیه خود برمی گردند، بیننده به خوبی احساس گم گشتگی را احساس می کند.
ارن یک برده است
در سکانس ابتدایی و در سکانس پایانی پارت سوم فصل آخر انیمه اتک آن تایتان، مفهومی بحث برانگیز و قابل تامل وجود دارد که به صورت بسیار نامحسوس، به آن پرداخته می شود؛ و آن هم چیزی نیست جز اینکه «ارن یک برده است». ارن برده و اسیر آزادی است. او در بند آزادی است و آزادی، او را محکوم می کند تا کارهایی انجام دهد که با میل باطنی اش – در واقع، میل باطنی بیشتر انسان ها – در تضاد است. آزادی، او را با کمال گرایی محض زجر می دهد و به او اجازه نمی دهد که به هر چیزی راضی شود و امیدش را، به تصمیماتی مثل روابط دیپلماتیک ببندد. او آگاهانه، در مسیری قدم برمی دارد که می داند در انتهایش، چیزی به جز نابودی نیست و قطعا سرانجام خوبی برای خودش هم نخواهد داشت.
در حالی که به نظر می رسید دوستان ارن، به ویژه میکاسا، برده او هستند – چرا که همیشه پیرو تصمیمات او بوده اند – اما در پارت سوم، آنها در انتها از این زنجیرهای محدودکننده خلاص می شوند. زمانی که آرمین تعریف ارن از آزادی را، زیر سوال می برد، نشانه واضح این ماجراست.
گناه
پرتکرارترین کلمه ای که شخصیت های اتک آن تایتان در این پارت از آن استفاده کرده اند، کلمه «گناه» است. تک تک شخصیت ها، به نوعی با گناهان خود مواجه می شوند. آنها درد کارهایشان را با تمام وجود احساس می کنند و هر یک، به نوبه خود، تصمیم می گیرد که چگونه می خواهد با سنگینی کارهایش روبرو شود. یکی بیخیال می شود، یکی همان مسیر را ادامه می دهد و دیگری، برای جبران کردن تلاش می کند.
کمرنگ شدن قوس شخصیتی برخی نیروهای پارادایس بعد از غیبت ارن
در حالی که میکاسا و هانجی، در پارت سوم، قوس شخصیتی تاثیرگذار و قابل تحسینی را پشت سر می گذارند (میکاسا سرانجام مستقل و واقع گراتر می شود و هانجی نیز به یک پایان قهرمانانه می رسد) تعدادی از کارکترها هستند که بعد از غیبت ارن، قوس شخصیتی آنچنان پررنگی نداشته اند. این به معنی عدم تغییر و تحول نیست؛ اتفاقا چرا، تحولات زیادی وجود دارند، اما مشکل این است که سیر و روند این تحولات، به خوبی به تصویر کشیده نشده اند. به جای اینکه تدریجی باشند، با یک عمل ناگهانی و یک مونولوگ نمایشی همراهند که تاحدودی ناامیدکننده است؛ چرا که ما می دانیم سری اتک آن تایتان، پتانسیلی بیشتر از اینها دارد.
مثلا به اتحاد سریع مارلی و پارادایس توجه کنید. این اتفاق، دارای پیامی بسیار درخشان، آن هم بر اساس شواهد تاریخی است و آن هم این است که مردم، توانایی همدلی بسیار زیادی دارند و می توانند به سرعت از دشمنان دیرینه، به دوستانی متحد تبدیل شوند. با اینکه این موضوع، اگر پرداخت مفصل تری داشت و داستان فقط به یک شام خوردن اکتفا نمی کرد، می توانست به یک توئیست زیبا و ضروری تبدیل شود، اما عجله زیادی در نمایش اتحاد مارلی و پارادایس به چشم می خورد، به ویژه در مورد آنی و دوستان ارن.
در مجموع، شخصیت پردازی این پارت، بد نیست (به ویژه به خاطر اینکه این پارت کارکترها را در مواجهه با بزرگترین ضعف هایشان قرار می دهد) اما درباره شخصیت هایی مثل فلوک یا کنی، می توانست بسیار بهتر باشد.
اشتباه بزرگ استودیو ماپا
بزرگترین عاملی که می تواند باعث ناامیدی از پارت سوم فصل آخر انیمه اتک آن تایتان شود، دیگر نه کانسپت های رنگی بی روح است، نه انیمیت تصنعی، نه اقتباس نادرست و نه عدم پرداخت به شخصیت ها. بزرگترین مشکل، ضعف استودیو ماپا در برنامه ریزی برای پخش فصل نهایی انیمه اتک آن تایتان است. قسمت بندی اشتباه و پارت های بی پایان با فواصل طولانی، به شکل غیرقابل انکار و چشمگیری، هایپ و انتظار را برای تماشای آخرین قسمت های انیمه اتک آن تایتان کاهش می دهد. شاید بتوان یک یا نهایتا دوبار، با اتمام کار در نقاط حساس مخاطب را برای بقیه داستان تشنه نگه داشت، ولی وقتی اینکار بخواهد به شکل یک چرخه، مدام تکرار شود، صبر و تحمل بیننده به پایان خواهد رسید و دیدن آخر قصه برایش جذابیت خاصی نخواهد داشت. شاید شهرزاد قصه گو توانسته باشد که شهریار را برای هزار و یک شب با این ترفند در انتظار داستان هایش نگه دارد، ولی روشن است که استودیو ماپا نمی تواند! اول به خاطر اینکه به نظر می رسد مدت انتظار از هزار و یک شب هم فراتر رفته و کم کم دارد به دو هزار شب می رسد و دوم اینکه در حال حاضر، سرگرمی های مردم بسیار بیشتر و جالب تر از یک شهریار بیکار روانی است! استودیو ماپا، اتک آن تایتان را به عنوان یک اولویت در برنامه کاری اش نمی بیند، بلکه به آن به چشم یک گاو چاق و چله نگاه می کند که بعد از اینکه تا سر حد مرگ آن را می دوشد، سلاخی اش می کند. شاید اتک آن تایتان در پارت سوم از نظر بصری خیره کننده و جذاب باشد، ولی همچنان این حقیقت که استودیو ماپا مشکل بسیار بزرگی در تحویل پروژه با چنین عظمتی دارد، بر هیچ کس پنهان نیست.
بررسی پارت سوم فصل آخر انیمه اتک آن تایتان: غرش
عملکرد پارت سوم انیمه اتک آن تایتان، نسبت به دو پارت قبلی، پیشرفت بسیار زیادی کرده است؛ چه از نظر بصری و چه از نظر اقتباس، این پارت امتیازات بیشتری دارد. از نظر منطق داستانی، هنوز نکات ریزی هستند که جای بهبود دارند؛ مثلا اینکه چطور می شود که حیوانات، دیرتر از انسان ها نسبت به غرش واکنش نشان می دهند؟ همچنین، شخصیت ارن و تصمیم بزرگش، همچنان پر از علامت سوال است که صادقانه امیدوارم داستان در ادامه یک توضیح درخور برایش داشته باشد؛ در غیر اینصورت، تمام چند آرک پایانی، صرفا به داستانی بی منطق و ناامیدکننده تبدیل خواهند شد که یک مجموعه محبوب و خوشنام را، به نابودی کشانده اند.
در ادامه بخوانید: بهترین انیمه های اکشن سریالی
