در خبری که به نظر می رسد یک پیشرفت بسیار امیدوارکننده برای درمان سرطان راست روده (رکتوم) باشد، یک آزمایش دارویی کوچک که در ایالات متحده انجام شد نشان داد که سرطان بیماران تحت درمان در این آزمایش با موفقیت رو به بهبودی رفته است. داروی جدید درمان سرطان تومورها را در 12 بیمار ناپدید کرد!
داروی استفاده شده در این آزمایش به نام “دوستارلیماب” dotarlimab و با نام تجاری Jemperli فروخته میشود، که یک داروی ایمونوتراپی است که در درمان سرطان آندومتر استفاده میشود، اما این اولین بررسی بالینی بود که بررسی می کرد آیا این دارو در برابر تومورهای سرطان رکتوم نیز موثر است یا خیر.
مرتبط: بهترین ترفندها برای مدیریت استرس و سرطان
نتایج اولیه گزارششده تا کنون نشان میدهد که این دارو بهطور شگفتآوری مؤثر است، تیم تحقیقاتی میگویند که بهبود موفقیتآمیز سرطان که در هر بیمار آزمایشی مشاهده میشود ممکن است برای مداخله دارویی سرطان بیسابقه باشد.
لوئیس دیاز جونیور، پزشک انکولوژیست از مرکز سرطان مموریال اسلون کترینگ (MSK)، نویسنده ارشد مقاله جدیدی که نتایج را گزارش می کند، به نیویورک تایمز گفت: “من معتقدم این اولین بار است که این اتفاق در تاریخ بیماری سرطان رخ می دهد.” .
شایان ذکر است که نتایج مثبت تاکنون تنها در 12 بیمار دیده شده است (کارآزمایی در حال انجام است) که همه آنها دارای تومورهایی با جهش های ژنتیکی به نام نقص اصلاح عدم تطابق (MMRd) بودند که در زیر مجموعه ای از تقریباً 5 تا 10 درصد بیماران سرطان رکتوم دیده می شود.
بیماران مبتلا به چنین تومورهایی کمتر به شیمی درمانی و پرتودرمانی پاسخ می دهند که همین امر نیاز به برداشتن تومورهای آنها را با جراحی افزایش می دهد.
همچنین، جهشهای MMRd میتوانند سلولهای سرطانی را در برابر پاسخ ایمنی آسیبپذیرتر کنند، بهویژه زمانیکه توسط یک عامل ایمونوتراپی تقویت میشوند – در این مورد، یک مهارکننده متقابل، محدودیتهایی را بر روی سلولهای ایمنی ایجاد میکند تا بتوانند سلولهای سرطانی را به طور موثرتری از بین ببرند.
دیاز می گوید: «وقتی این جهش ها در تومور جمع می شوند، سیستم ایمنی را تحریک می کنند که به سلول های سرطانی جهش زده حمله کند. ما فکر کردیم، قبل از متاستاز سرطان به عنوان اولین خط درمان، آن را امتحان کنیم.
مرتبط: تاثیر مثبت حرکات یوگا در درمان سرطان
به طور معمول، بیماران مبتلا به این نوع تومورهای رکتوم انتظار دارند قبل از جراحی سرطان، تحت شیمی درمانی و پرتودرمانی قرار گیرند. متأسفانه، برای بسیاری از بیماران، این طیف از درمان ها با عواقب طولانی مدتی همراه است که می تواند تا پایان عمر ادامه داشته باشد.
آندریا سرچک، انکولوژیست پزشکی MSK، نویسنده اول این مطالعه، میگوید: «درمان استاندارد سرطان رکتوم با جراحی، پرتودرمانی و شیمیدرمانی میتواند برای برخی افراد به دلیل محل تومورشان سخت باشد. آنها ممکن است از اختلال عملکرد روده و مثانه، بی اختیاری، ناباروری، اختلال عملکرد جنسی و غیره رنج ببرند. بیمارانی که در این کارآزمایی شرکت کردند، به طور شگفت انگیزی تا کنون به طور کامل از این روش ها بی نیاز بودند.
در فاز 2 مطالعه، به بیماران هر سه هفته یکبار به مدت شش ماه دوستارلیماب داده شد و در صورت بازگشت تومورها، شیمی درمانی استاندارد و جراحی انجام می شد که خوشبختانه این اتفاق رخ نداد.
پس از شش ماه پیگیری، همه 12 بیمار حاضر در این کارآزمایی “پاسخ کامل بالینی” را نشان دادند، بدون اینکه شواهدی از تومورها از طریق اسکن MRI، اسکن PET، آندوسکوپی و بیوپسی و سایر آزمایشها دیده شود.
ساشا راث، اولین بیماری که در این آزمایش ثبت نام کرد، توضیح می دهد: «دکتر سرچک به من گفت که تیمی از پزشکان آزمایشات من را بررسی کردند و از آنجایی که آنها نتوانستند هیچ نشانه ای از سرطان پیدا کنند، هیچ دلیلی وجود ندارد که من را مجبور به تحمل پرتودرمانی کند.
این تحقیقات – که توسط سازمانهای متعدد، از جمله شرکت داروسازی GlaxoSmithKline، تولیدکننده Jemperli، تامین میشود – هنوز به پایان نرسیده است، و اینها تنها نتایج اولیهای هستند که تاکنون گزارش شدهاند.
مرتبط: با مواد غذایی سرطان زا آشنا شوید!
در حال حاضر، در مجموع 12 بیمار درمان را تکمیل کرده اند و حداقل شش ماه تحت پیگیری قرار گرفته اند.
حدود سه چهارم بیماران تاکنون عوارض جانبی خفیف یا متوسطی از جمله بثورات پوستی، خارش، خستگی و تهوع را تجربه کردهاند. اما هیچیک، با میانگین پیگیری یک ساله، تاکنون رشد مجدد سرطان را مشاهده نکردهاند، و برخی از بیماران، مانند راث، به مدت دو سال بدون سرطان هستند.
در نهایت، انتظار می رود این کارآزمایی شامل حدود 30 بیمار باشد. وقتی دادههایی در مورد کل گروه داشته باشیم، تصویر کاملتری از میزان ایمن و مؤثر بودن دوستارلیماب در بیماران مبتلا به سرطان رکتوم خواهیم داشت، اگرچه هنوز مطالعات بیشتری در گروههای وسیعتری از بیماران مورد نیاز است.
انکولوژیست هانا کی. سانوف از دانشگاه کارولینای شمالی در چاپل هیل، که تفسیری بر یافتهها نوشته است، میگوید تا آن زمان، ما باید با نتایج فعلی هم با خوشبینی و هم با احتیاط رفتار کنیم.
به گفته سانوف، این پاسخ کامل بالینی به معنای درمان جایگزینی برای کنترل طولانی مدت سرطان نیست.
از آنجایی که حتی اگر مهارکنندههای متقابل مانند دوستارلیماب میتوانند اثراتی برای سالها داشته باشند، انتظار میرود که رشد مجدد سرطان همچنان در اقلیتی از بیمارانی که تومورهایشان بهصورت غیرعملیاتی مدیریت میشوند، رخ دهد، چه برسد به درمان تجربی مانند این.
سانوف توضیح می دهد: «در مورد مدت زمان مورد نیاز برای یافتن اینکه آیا پاسخ کامل بالینی به دوستارلیماب معادل درمان است، اطلاعات کمی وجود دارد. با اشاره به اینکه ما همچنین برای اطمینان از فواید دارو به تکرار نتایج در مقیاس بزرگتر نیاز داریم، که تاکنون فقط در تعداد کمی از بیماران مبتلا به تومورهای MMRd دیده شده است.
همچنین مشخص نیست که آیا نتایج این مطالعه کوچک که در مرکز سرطان مموریال اسلون کترینگ انجام شده است، قابل تعمیم به جمعیت وسیع تری از بیماران مبتلا به سرطان رکتوم است یا خیر.
با در نظر گرفتن این اخطارها، در اینجا جای امیدواری زیادی وجود دارد. محققان در حال بررسی هستند که آیا رویکرد ایمونوتراپی منفرد آنها می تواند به بیماران مبتلا به سایر تومورهای مبتلا به MMRd مانند برخی از انواع سرطان معده، پروستات و پانکراس نیز کمک کند.
این روزهای اولیه است و هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که ما نمی دانیم، اما اگر تحقیقات بیشتر بتواند وعده روشنی را که در اینجا اشاره شد تکرار کند، ممکن است شاهد توسعه نوع جدیدی از درمان سرطان باشیم.
“اگر ایمونوتراپی بتواند یک درمان برای سرطان رکتوم باشد، بیماران واجد شرایط ممکن است دیگر مجبور نباشند برای بهبودی، روش های درمانی گذشته و عوارض جانبی آنها را بپذیرند.”
این یافته ها در مجله پزشکی نیوانگلند گزارش شده است.