درود. امروز حسش نیست مقدمه بنویسم. خودتون بدونین دیگه. سامانه ی خورشیدی جدید با سیاره های هماهنگ:
در حال حاضر ، ما صدها ستاره با سیارات متعدد کشف کرده ایم که در سراسر کهکشان پراکنده شده اند. هر یک برای خودش منحصر به فرد است. اما سیستمی که با چرخش در اطاف ستاره ی HD 158259 در فاصله 88 سال نوری قرار دارد ، واقعاً خاص است. خود ستاره تقریباً برابر با همان جرم و کمی بزرگتر از خورشید است. یکی از میلیون و شاید میلیارد ها ستاره مثل خورشید ما. در اطراف این ستاره، شش سیاره در حال چرخش هستند. یک ابر زمین و پنج مینی نپتون.
ستاره شناسان پس از هفت سال نظارت بر آن ، متوجه شده اند که این شش سیاره در مدار های کامل و بصورت رزونانسی در حال چرخش حول ستاره ی HD 158259 هستند. این کشف می تواند به ما در درک بهتر مکانیسم های تشکیل سیستم سیاره ای و چگونگی پایان یافتن آنها در پیکربندی هایی که می بینیم کمک کند.
محاسبات کوانتومی آینده را به شکلی عجیب کنترل خواهند کرد !
رزونانس مداری زمانی است که مدارهای دو سیاره در اطراف آنها از نزدیک ارتباط داشته باشند ، زیرا دو سیاره در مدار تأثیر گرانشی بر یکدیگر دارند. در منظومه شمسی ، رزونانس مداری سیاره ای بسیار نادر است. احتمالاً بهترین نمونه پلوتو و نپتون است.
این دو سیاره در شرایطی هستند که به عنوان رزونانس مداری دو به سه (2:3) توصیف شده است. برای هر دو دور که پلوتون در اطراف خورشید می چرخد، نپتون سه دور میزند. این مانند نوارهای موسیقی به طور همزمان پخش می شود ، اما با امضای زمانی متفاوت. دو چرخش برای پلوتو ، سه چرخش برای نپتون. همچنین رزونانس های مداری در سیارات خارج ازمنظومه ی ما نیز دیده شده اند.
اما هر سیاره در گردش حول ستاره HD 158259 تقریباً 3: 2 با سیاره بعدی که از ستاره دور است ، چرخش می کند. (یعنی به ازای هر سه بار چرخش یک سیاره به دور خورشیدش، سیاره بعدی دو دور میزند) همچنین به عنوان یک نسبت دوره 1.5 (یک ونیم) توصیف می شود.
خبر خوش برای ماه دوستان ! نقشه ی جغرافیایی ماه آماده ی دیدن است !
با استفاده از اندازه گیری های انجام شده با استفاده از طیف نگاری SOPHIE و تلسکوپ فضایی شکار سیارات فراخورشیدی TESS ، یک تیم بین المللی از محققان به سرپرستی ستاره شناس ناتان هارا از دانشگاه ژنو در سوئیس توانستند مدارهای هر سیاره در این سامانه ی خورشیدی جدید را به طور دقیق محاسبه کنند. همه آنها خیلی فشرده هستند.
با نزدیک شدن به ستاره، ابر زمین ، که توسط TESS نشان داده شده است که تقریباً دو برابر جرم کره زمین است، مدارها به صورت 2.17 ، 3.4 ، 5.2 ، 7.9 ، 12 و 17.4 هستند.
این مقادیر نسبت های 1.57 ، 1.51 ، 1.53 ، 1.51 و 1.44 را بین هر جفت سیاره ایجاد می کنند. این رزونانس کاملی نیست. اما به اندازه ای است که HD 158259 را به عنوان یک سیستم فوق العاده طبقه بندی کنیم. محققان معتقدند ، این نشانه ای از این است که سیارات در حال چرخش به دور این ستاره و در جایی که اکنون قرار دارند تشکیل نشده اند. ستاره شناس ، استفان اودری ، از دانشگاه ژنو ، توضیح داد:
“چندین سیستم فشرده با چندین سیاره در نزدیکی آنها ، یا نزدیک به آن وجود دارند که در آن ها نیز سیستم رزونانسی شناخته شده است ، مانند TRAPPIST-1 یا Kepler-80.”
سمفونی هماهنگ سیاه چاله ها !!!! سیاه چاله هایی که به هم می پیوندند !
اعتقاد بر این است که چنین سیستم هایی قبل از مهاجرت به سمت آن ، به دور از ستاره شکل می گیرند. در این سناریو ، رزونانس ها نقش اساسی دارند. “
به نظر می رسد که این اتقاق ها هنگامی حاصل می شوند که سیاره های تازه تشکیل شده در دیسک پروتوپلانتری رشد می کنند و به دور از لبه بیرونی دیسک ، به داخل مهاجرت می کنند. این زنجیره ای از رزونانس مداری در کل سیستم تولید می کند.
سپس ، پس از از بین رفتن گاز دیسک ، این می تواند تشدیدهای مداری را بی ثبات سازد و همچنین می تواند چیزی باشد که ما با HD 158259 می بینیم.هارا گفت: “مطالعات فعلی نسبت های دوره از 3: 2 حاوی اطلاعات زیادی است.” “با این مقادیر از یک طرف و مدل های تأثیر جزر و مد از طرف دیگر ، می توانیم ساختار داخلی سیارات را در یک مطالعه آینده محدود کنیم.
به طور خلاصه ، وضعیت فعلی سیستم پنجره ای به اطلاعات شکل گیری آن به ما می دهد.” این تحقیق در نجوم و اخترفیزیک منتشر شده است.
