درود. امروز هم با یک مطلب در خدمت شما عزیزان هستیم. مطلب امروز، درمورد کشف یک ستاره به نام GJ887 و دو سه سیاره ی اطراف آن است که می توانند قابل سکونت باشند. پس نتیجه میگیریم که این مقاله، ارزش خوانده شدن را دارد. با ما همراه باشید.
پیدا کردن سیاراتی که پتانسیل پذیرایی حیات را دارند آنقدرها که فکر می کنید آسان نیست. محاسبه ی فاصله ی سیاره از ستاره ای که به دور آن می چرخد و فهمیدن اینکه آیا سیاره در منطقه ی قابل سکونت قرار دارد، فقط قدم اول است. اندازه و ترکیب آن نیز نقش ایفا می کند. همچنین میزان فعالیت شعله وری در ستاره. و اگر هم همه چیز خیلی از هم فاصله داشته باشد، نمی توانیم بفهمیم که آیا سیاره در موقعیت خوبی نسبت به ستاره قرار دارد یا خیر.
به نظر می رسد یک سامانه (منظومه ی) تازه کشف شده می تواند تعداد خوبی از این موارد را نشان دهد. این سامانه به طرز بسیار باورنکردنی ای به ما نزدیک است و چیزی در حدود تنها 10.7 سال نوری از منظومه شمسی فاصله دارد. این بدان معنی است که بزودی می تواند به یکی از سیستم های مورد مطالعه در محله ی ما تبدیل شود.
همچنین بخوانید:دانستنی درمورد منظومه شمسی؛ حتما بخوانید!
ساندرا جفرز، اخترفیزکدان از دانشگاه گوتینگن آلمان گفت: “این سیارات بهترین امکان را برای مطالعات دقیق تر از جمله جستجوی حیات در خارج از منظومه شمسی ما را فراهم می کنند.”
این ستاره با نام Lacaille 9352 یا GJ 887 خوانده می شود. دانشمندان در مدار این ستاره، دو سیاره پیدا کردند که می توانند زمین مانند باشند ( سنگی، مانند زمین و مریخ). این سیاره ها در فاصله ی نسبتا خوبی نسبت به ستاره شان یعنی GJ 887 قرار دارند. به طوری که نه خیلی سرد و نه خیلی گرم هستند. همچنین آّ مایع روی سطح این سیارات وجود دارد.
دانشمندان گمان دارند که احتمالا سیاره ی سومی نیز در کار باشد. اما کشف دو سیاره نزدیک مدار (و پتانسیل سیاره سوم) برای تضمین نگاهی دقیق تر به سیستم GJ 887 کافی است.
این ستاره که جرم آن تقریباً نیمی از جرم خورشید است، کوتوله ای سرخ می باشد (نوعی ستاره کوچک با عمر طولانی و نسبتاً سرد) که رایج ترین نوع ستاره در کهکشان راه شیری است.
ما سیارات فراوانی در مدار های اطراف کوتوله های سرخ پیدا کرده ایم. و از آنجا که این ستارگان به اندازه ستارگانی مانند خورشید داغ نیستند، منطقه معتدل قابل سکونت برای گردش سیارات بسیار کمتر از فاصله ی زمین از خورشید است.
با این وجود، مشکل کوتوله های قرمز این است که آن ها غالباً ریز و درشت هستند و پرتوهای شدید ستاره ای و شعله هایی را به وجود می آورند که باعث می شود بسیاری از این سیارات نزدیک به خود را با از بین بردن جو آن ها، غیر قابل سکونت می کنند.
همچنین بخوانید: در کدام کهکشان احتمال وجود حیات هوشمند بیشتر است!
اینجاست که GJ 887 خود را نشان می دهد. ستاره ی GJ 887 برای یک کوتوله قرمز، واقعاً بسیار آرام است. یعنی اینکه فعالیت های استریپ بسیار پایینی دارد و میزان روشنایی آن کم و بیش یکنواخت است. این موضوع از نظر ستاره شناسان با نظرسنجی Red Dotsپروژه ای برای جستجوی دنیاهای زمینی در اطراف ستاره های کوتوله قرمز در نزدیکی ستاره شناسان مورد توجه بسیاری قرار گرفته است.
به عنوان بخشی از این بررسی، این ستاره به مدت سه ماه با استفاده از ابزار دقیق راداری با دقت بالا توسط رصدخانه جنوبی اروپا توسط دستگاه تلسکوپ 3.6 متری لا سیلا در شیلی مورد مطالعه قرار گرفت.
این ابزار حساس، به ستاره ها خیره می شود و به دنبال تغییرات بسیار ناچیزی در نور آن ها می گردد. زیرا بسیار کند حرکت می کنند و تحت تأثیر گرانش سیارات موجود در مدار اطرافشان قرار دارند. در ستاره ی GJ 887، این حرکات دو سیگنال دوره ای مجزا را نشان می دهند.
مقداری که ستاره حرکت می کند می تواند برای محاسبه جرم اجرام واقع شده در اطراف آن ها استفاده شود. به این ترتیب محققان دو سیاره ی GJ 887b و GJ 887c را کشف کردند که با تطبیق مطالعات دیگری با 200 روز اطلاعات بایگانی به دست آمده از سال 2002 تا 2004 تأیید شدند.
همچنین بخوانید: تلسکوپ ناسا؛ چه برایمان آورده ای NEW HORIZON؟!
GJ 887b دارای حداقل جرم در حدود 4.2 برابر جرم زمین است و هر 9.3 روز یک بار در به دور ستاره ی مذکور می چرخد. GJ 887c حداقل جرم در حدود 7.6 برابر جرم زمین دارد و هر 21.8 روز یک بار دور ستاره اش می چرخد.
این توده ها سیارات را در رده “ابر زمین” قرار می دهند. اما بدون مطالعه بیشتر، نمی توان گفت زمینی یا گاز هستند؛ اظهار نظر در این مورد غیر ممکن است. در مورد نزدیکی آن ها به ستاره شان باید عرض کنم که احتمالاً این دو سیاره قابل سکونت نیستند؛ اما بسیار نزدیک به لبه داخلی منطقه قابل سکونت هستند.
سیگنال سوم، به نظر می رسد سیارات فراخورشیدی را نشان می دهد. یک ابر زمین بزرگ که 8.3 برابر زمین است، درست در وسط منطقه ی قابل سکونت قرار دارد و دارای مداری 50.7 روزه است. فقط یک مشکل وجود دارد و آن این است که این سیگنال فقط یک بار در داده های تسلکوپ شناسایی شد.
این نشان می دهد که ممکن است به هیچ وجه یک چنین سیاره ای وجود نداشته باشد. محققان در مقاله خود نوشتند: “ما سیگنال سوم را در 50 روز گذشته به عنوان مشکوک و احتمالاً مربوط به فعالیت ستاره ای می دانیم؛ اما با داده های کنونی امکان رد کردن وجود ندارد.
این بدان معناست که محققان به دنبال چشم انداز دیگری خواهند بود تا ببینند آیا می توان دوباره این سیگنال را دریافت کرد یا خیر. و دانشمندان سیاره ای نیز به هر حال می خواهند نگاه های دقیق تری به GJ 887b و GJ 887c بیندازند.
همچنین بخوانید: جیمز وب ؛ تلسکوپی عظیم الجثه که هابل را کنار خواهد زد!!!
به دلیل عدم فعالیت شعله ور شدن و فرایند های انفجاری ستاره، ممکن است دو سیاره مذکور جو خود را حفظ کرده باشند و از آنجا که نور ستاره بسیار پایدار است، آن جوها می توانند قابل تشخیص باشند زیرا نور ناشی از ستاره از آن ها عبور می کند.
ابزارهای فعلی ما هنوز قادر به اندازه گیری این موضوع نیستند؛ اما این یکی از کارهایی است که تلسکوپ فضایی جیمز وب که برای سال آینده برنامه ریزی شده است، قرار است انجام دهد. این تسلکوپ به اندازه کافی حساس ساخته می شود که نه تنها سیارات نزدیک، بلکه سیارات دور را نیز به خوبی ببیند و تحولی عظیم در علم نجوم ایجاد کند.
اخترشناس، ملوین دیویس از رصدخانه لوند در سوئد که درگیر این تحقیقات نبود، می گوید: “این نوع مشاهدات می توانند در مورد ترکیب جوی این سیارات به ما اطلاعاتی بدهند. اگر مشاهدات بیشتر وجود سیاره سوم را در منطقه قابل سکونت تأیید کند، GJ 887 می تواند به یکی از مورد مطالعه ترین سیستم های سیاره ای در محله خورشیدی تبدیل شود.”
