بنام خدا و سلام خدمت همه ی دوستان به ویژه علاقمندان به نجوم. امروز هم یک مطلب نجوم برای شما آماده کردم که ازش لذت ببرین. در کل هرکسی که دنبال نجوم و کیهان شناسی باشه، رستگار میشه. چرا که هرچه بیشتر درا ین مورد تفکر و اندیشه کنه، بیشتر به نظم خیره کننده و دیوانه کننده ی این جهان پی می بره. اونجاست که به وجود یک خالق توانا پی می بره و یقین پیدا می کنه که این جهان منظم با این چینش خیره کننده، قطعا آفریننده ای توانا داره. مطلب امروز در مورد کره ی ماه هست. با ما همراه باشید.
کره ی ماه ممکن است مثل یک قطعه سنگ سرد و مرده که در فضا شناور است به نظر برسد ، اما در کروه ی پیر هنوز زندگی وجود دارد. زمین شناسان نکات مربوط به فعالیت زمین ساختی را در ماه پیدا کرده اند که به عقیده آنها به تازگی اتفاق افتاده است. و حتی ممکن است امروز نیز ادامه داشته باشد.
وجود سنگها و تخته سنگهای نسبتاً تازه ، سیستمی از پشته ها را در سطح ماه نشان می دهد که حاکی از حرکات اخیر زمین ساختی (منظور از زمین ساختی، حرکت ورقه ها، آتشفشان، زلزله و … می باشد) است.
می توانید اطلاعات بیشتری از زلزله های سطح ماه در اینجا بدست آورید.
نجوم در 2019: شگفتی های نجوم در 2019 را بدانید…
پیتر شولتز ، زمین شناس سیاره ای از دانشگاه براون گفت: “این فرض وجود دارد که ماه مدت طولانی است که مرده است ، اما ما این نتیجه را می یابیم که این طور نیست.” “از این مقاله به نظر می رسد که کره ی ماه هنوز ممکن است در حال انجام حرکات و فعالیت های زمین ساختی باشد (به طور بالقوه در عصر حاضر) و ما می توانیم مدارکی در مورد این پشته ها مشاهده کنیم.”
ما از زمان ماموریت آپولو می دانیم که ماه هنوز درگیر فعل و انفعالاتی است. ده ها سال قبل لرزه نگارهایی که توسط فضانوردان آپولو روی سطح ماه قرار داده شده بودند ، لرزه های ضعیفی را در زیر سطح و لرزه های کم عمق تکتونیکی را در پوسته ی ماه نشان دادند.
زمین شناسان به این نتیجه رسیدند که زلزله های عمیق در کره ی ماه نتیجه تعامل گرانشی با زمین است که فشار زیادی را بر روی ماه قرار می دهد.
سفر به سراسر کیهان ؛ نگاهی به عکس های برگزیده مسابقه عکاسی نجومی 2018
زلزله های کم عمق برای اندازه گیری وتشخیض شدت، کمی سخت تر بودند. آنها از نظر قدرت شبیه زمین لرزه های کره ی زمین بودند. اما ماه مانند زمین دارای صفحات تکتونیکی نیست که زمین لرزه ها را در کره ی زمین ایجاد می کنند. بنابراین زلزله های کره ی ماه با توضیح ساده قابل بیان و تفهیم نیستند. با این حال ، سال گذشته ، دانشمندان یک احتمال را پیدا کردند: به گفته آنها ، زمین لرزه های کره ی ماه با کوچک شدن ماه به وجود می آیند. زیرا 5/4 میلیارد سال پس از تشکیل آن همچنان به در حال سرد شدن است که می تواند دلیلی برای این اتفاق باشد.
پشته های جدید دیگری نیز در حوضه های برخورد پر از گدازه مشاهده شده اند. با این حال ، این موارد را می توان به ضرباتی که گدازه ها و مواد مذاب به پوسته ی ماه وارد میکنند نسبت داد. اما این کشف اخیر کاملاً مطابق با آن نیست.
سامانه ی خورشیدی جدید. سامانه ای با مدار های تقریبا هماهنگ!!!
شولتز گفت: “این توزیع و پخش شدن که در اینجا پیدا کردیم توضیح دیگری است.”
او و زمین شناس سیاره ای آدوماس والانتیناس از دانشگاه برن در آلمان داده های گرفته شده از دستگاه Diviner را روی مدارگرد شناسایی قمری ناسا ، ابزاری برای اندازه گیری دمای سطح قمری مورد مطالعه قرار دادند.
از آنجا که بسترهای در معرض خطر و سطحی در معرض گرما ، گرما را به طور مؤثرتر از سطحی که توسط رگولیت ( خاک ، گرد و غبار و زباله پوشانده شده است ) پوشیده شده است حفظ می کنند، این می تواند برای تشخیص آن سطوح در شب مهتابی استفاده شود و به ما کمک کند.
شولتز توضیح داد: بلوک هایی که در سطح قرار دارند، عمر نسبتاً کوتاهی دارند. زیرا ساخت regolith دائما در حال وقوع است. “بنابراین ، وقتی آنها را می بینیم ، باید توضیحاتی در مورد چگونگی و چرایی قرار گرفتن آنها در مکان های خاص ارائه شود.”
سیاهچاله به زبان ساده!!!
بنابراین ، تیم تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده توسط فضاپیمای مداری هنگام نزدیک شدن به ماه کامل، بیش از 500 تکه از بستر سطحی در ماه را شناسایی کردند که به نظر می رسید الگویی را در سراسر دریایی در ماه شکل می دهند.
هنگامی که این تیم این تکه ها را نقشه برداری کردند ، دریافتند که تقریباً با ترک های عمیق و بسیار قدیمی کشف شده در سال 2014 مطابقت دارند.
شولتز گفت: “این تقریباً یک رابطه یک به یک است.” “این باعث می شود ما فکر کنیم که آنچه ما می بینیم یک روند مداوم است که توسط اتفاقاتی که در فضای داخلی ماه اتفاق می افتد رانده می شود.”
روزگاری ، این ترک ها از اعماق کره ی ماه با ماگما تغذیه می شدند. و توزیع آنها ، که مقاله 2014 یافت ، مطابق با فشارهای حرارتی ، خنک کننده دیفرانسیل و فعالیت ماگمایی بود.
اما اخیراً تحقیقات انجام شده نشان داد که توزیع گسل در نزدیکی سطح ماه با آنچه که از یخ زدگی انتظار داریم ، در مغایرت است. محققان در مقاله خود نوشتند که فشار جزر و مدی از زمین برای ایجاد عوارض مشاهده شده در سطح ماه بسیار ضعیف است. یافته های جدید حاکی از آن است که پشته ها همچنان در حال صعود هستند.
نابودی کهکشان با تسونامی کوازار؛ دوراختری نابودگر که کهکشان ها را می خورد!!!
اما ترکیبی از پشته ها با ترک های پر از ماگما یک توضیح احتمالی را ارائه می دهد: حوضه قطب جنوب- آیتکن. این یک دهانه برخورد عظیم در حاشیه دور ماه است. در فاصله 2.500 کیلومتری (1،550 مایل) از آن ، یک چهارم سطح ماه را می پوشاند و یکی از بزرگترین دهانه های برخوردی شناخته شده در منظومه شمسی است.
این تیم پیشنهاد می دهد که این دهانه با تثیر بر روی حالت فیزیکی و زمین شناسی کره ی ماه، ماه را می لرزاند. این می تواند یک شبکه ای از ترک ها در طرف نزدیک ایجاد کند ، که سپس با ماگما پر شده است. شولتز گفت: “تأثیرات بزرگ، اثرات ماندگار دارند. ماه تاریخچه ی طولانی دارد. آنچه امروز روی سطح می بینیم گواهی بر تاریخچه ی طولانی و اسرار آن است که هنوز هم در آن وجود دارد.”
